شعرونه
مسافـر
مسافـر سید فخرالدین هاشمي ګوره ! څنګه درنه کوږ شوم د روزګار ســــــــېلۍ وهلی نه مې ستا هیله زرغون کړه نه مې خپل ژوندون بسیا کړ زلمــــــــــیــتوب بلا وهلی مســــــــــافـر یم لاس تړلی څه په ورکو لارو سر یم له خپل ړنګ کلې بهـر یم هلته ژوند و چا تریخ ک
غزل
غزل نن مې د سترګو په نظر کې نه یې که ته د کلي په ګودر کې نه یې یاخو زما په سترګو بد لګیږي یا خو جوړ ته په پیښور کې نه یې قسم دې نور مې په کې زړه ډوبیږي ته چې په ښکلي مازدیګر کې نه یې اوس مې جانانه دومره نه یادیږې اوس د دې ښار هریو منظر کې نه یې
غزل
غزل هغه چي ښار پرې ښایسته وو له دې ښاره واووتځلانده ستوری د اسمان وو له مداره واووتما له مودو ورته نیولې وه یو چا ته لارههغه سړی زما په مخکي په دې لاره واووتاول مئین وو اوس شاعر هم شو ترې لاس ومنځيسید خو سم د کار سړی وو، اوس له کاره واووتدجدای خزان مي مړاوي کړل دزړه ګلونهکنډر کنډر زړه مي د وصل له بهاره واووتچا چي د زوی دعا کوله خیر یې نه غوښتلونافر
اختر
د«آرین ویبلاک »نومیالی اوپیژندل شوي اوپه ماګران سایت ټولوچلونکو ته دکوچنی اخترمبارکی وړاندی کوم. اخترمومبارک شه!لمړی هیله می ستاسو روغتیااو بیا دافغانستانټولوخلکوته سوله ازادی اوسرلوړی غواړم. اخترښه مو مبارک نن وړاخترښه له روزوسرهلمونځ٬اوږده نفلونه دی قبول شی طراوسرهګوندی دپاک نیت روزه سبب شی ګناه وبښيپاک الله قبول کړي زمونږه عذرله توبوسرهغواړوموږاخترڅی ټول وګ
غزل
غزل که مقتول دی که قاتل دی هغه زه یم چي لګیا په دې باطل دی هغه زه یم دنیاوالو اورلړوني رانه جوړدی خو بیا هم که څوک غافل دی هغه زه یم ورور وژني خو په هیڅ مزهب کي نشته په دې کسب چي قایل دی هغه زه یم دجنت ټیکیدارانو پریکړه وکړه ددوزخ که څوک قابل دی هغه زه یم له الفت نه مي دزړه سمندر ډک دی پروت چي تږی په ساحل دی هغه زه یم له قابیل نه دې خبر
غزل
غزل پکتياکې بلاډېرې دي باغچې دګلابونو اخترته به دروړمه څوغونچې دګلابونو ترڅوچې دټوپک شپيلۍ بدمرغه ورکه نشي ترهغې به سوزيږي ګلدرې دګلابونو دازړه به درته اورشي دچنارپه شان به سوزې که ښخې په وجود دې شوې لمبې دګلابونو داځکه چې اشنامې پکې ناسته پاسته کړې خوشبوځي د دې
سترګي
سترګي که می سترګي ستاپه خواباندی کږي شويمین زړه کې می دسترګو انګازي شويیونری غږ می له غوږه تیرو بیر شودبرښنا په څیراسمان کې ګونګوسي شوي خیال دمینی دی په ماباندي غږ وکړ توري وریځي دسپوږمۍ په مخ رڼي شوي یونظردی دخیالونو په ما راغیزمادبڼ دونو وچي پاڼي شني شويهیلي سپړی دغوټیو تنکي پاڼیدموسکا شونډو په څیرپه خنداسري شويسرحد نه لری انځوردمینی خیال میپه لیدویې داغیار سترګي ړندي شوي
ټګ ریبار
ټګ ریبارد رنګونو له بازاره څه دې راوړلراته ووایه له یاره څه دې راوړلد لاس نښه چې جانان درکړه تا څه کړهته هم ټګ شولې ریباره څه دې راوړلنن خو راشه یو څه غوړې کیسې وکړهد ښایسته ؤ له بنډاره څه دې راوړلملنګان په انتظار درته ولاړ ديد شاهانو له درباره څه دې راوړلله مودو وروسته راپیښ شولې نېکملهته چې راغلې په دې لاره څه دې راوړل
بلاله
بلاله ستا د اذان نوا ده ورکه په ماښام بلالهاوس روژه ماتی به کوم په کوم امام بلالهته وې د مور د زړه دوينو د غو ټېو پرخهاوس راورېږې مې د زړه په اور مدام بلالهد اسلام دين او د پښتون په نوم ډ غر ې وهياصلي نا مرد دی بېلوي رانه ګلفام بلالهستاجدايي کړم سندريزه د نغمو په کوګلسلګۍ د غم غواړ ي رباب نن داعلام بلالهنن مې د اوښکو ډيوې داسې غمځپلې شولېچې هر فريادې کړي فغان دا ستا په نام بلاله
نوى غزل
نوى غزل ډېر پريشان درپسې بېرته راغى طالبه ځان درپسې بېرته راغىله تا خپه و خو شيبه نه کيدهدغه انسان درپسې بېرته راغىعشقه چې ستا سترګې پرې نه ډکيدېهغه باران درپسې بېرته راغىپه ليونتوب يې ارتقا نه کيدهڅيرې ګرېوان درپسې بېرته راغىطالبه تا چې درلوده له ځانههغه ګومان درپسې بېرته راغىطالب منګل
ما مه ژړوي
ما مه ژړوي زه یم انسان دغمځپلي ځمکیزما ګناه په څه کېلږڅه زما ومنيلږخپل ضمیرته ځیرشېپه پښومې نشته څپلۍ په سرمې نشته خولۍزه خومظلوم یمزه خویتیم یممادلته مه ځورويمادلته مه ژړويزه یم بی پلاره صغیرکله به زه شم کبیرهیلي رښتني لرم هوس دمینی لرمجوړه کړم ښکلی پګړۍهم خپل ګریوان ته تڼۍزه خو مظلوم یمزه خو یتیم یممادلته مه ځورويمادلته مه ژړويله پاسه ولویدل
غزل
غزلچې موترمنځه فاصلې شي خانهپه مادغم تيارې تيارې شي خانهکه به مې يوساعت له ياده وځې زماد زړه مراندې دې پرې شي خانهڅوک چې مومينې ته په بده ګوريدهغوی سترګې دې ړندې شي خانه چې دې ولس ته خدمتګارجوړېږېزما دعا دې درپسې شي خانهتسکينه ستالورته به هله درشمچې دپکتيا شولې پخې شي خانه
غزل
غزل ما چې درته وکتل په سترګو کې تا هم راته وخندل په سترګوکې ستا د سترګو کلي کې د مینې ست ما هم در شروع کړ مزل سترګو ګې دا چې له شوګیره تکې سرې ښکاري ما هم لیدلی څه چل سترګو کې
روژه
روژه روژه:امرالدین سرحدله مغفرته ډکه راغله روژهدپخلایني اوبښني مودهروژه به ماته کړودخیرپه میووڅوک روژه ماتی ماتوي په خوږوپه خوله روژه سترګی له اوښکوډکیځینی له جنګه باروي نن کډيدوي ماتوي روژه په خپلواوښکوڅوک روژه ماتی ماتوي په خوږوځینې نصیب کی لری وچه ډوډیځینې روژه نن ماتوي په سلګۍدچا دکورغړی شهید په ډزوڅوک روژه ماتی ماتوي په خوږوځینې په اوښکوهم روژه ماتو
د روژې مياشت ده ګرانې
د روژې مياشت ده ګرانې---------------------څوک عبادت ، څوک به طاعت او خپل لمونځونه کويڅوک روژې نيسي څوک نفلونه کويڅوک هم بښنې ته عذرونه کوي*** خو هلته ليرېد همدې نړۍ په ليرې ګوټ کېله کومه ځايه چې ځلاند ښايسته لمر راخيژي**** او بيا بيګاه سپينه سپوږمۍله ښکلو ستورو سره خلکو ته سترګې ټومبي*** يو نيم سړی به پيدا کيږي لکه ما ليونیچې نه روژه نه عبادت او نه نفلونه کوي*** خو ستا د ښکلو غزليزو سترګو
غزل
غزل حُسن دي د خد ای په لار ز کا ت کې ښکلې او وېښه ما ته اننګې ما ښا م ، خير ا ت کې ښکلې او وېښه ستا له جنتي شو نډ و پيا لې کوثر ي غو ا ړمه تک سره با ړخوګا ن دي په سو غا ت کې ښکلې ا ووېښه يوه خولګۍ ا ذ ا ن کې هم د خد ای ترنا مه لاند ې را ؟ د ا مېوه د مينې روژه ما ت کې ښکلې اووېښه بيا په مسا فر د ل
زما ملنګ زما فقیره یاره //////// ته په پکتيا کې یې ته نه یې خبر
رفيق مهرا ن / پکتيا زما ملنګ زما فقیره یاره ته په پکتيا کې یې ته نه یې خبر سړه هواکې یې ته نه یې خبر دلته منګس دي ملاريا راغلې شوو رنځوران لويه بلا راغلې ياره لمبه لمبه کېسه مې واوره په سپين بدن مې دي دانې ختلې دبرق پکه هم داورتاو غورځوي بې غمه ياره ته په سرسړې اوبه واړوې
د امن سندره
د امن سندره ابادول غواړی دا کانړی کانړی غرونه دا مانړۍځه چي ځو جانانه خپل وطن ته ځوژوندی کول غواړی رودونه ګودرونه دا مانړۍځه چي ځو جانانه خپل وطن ته ځودا ساه ختلې غريو نيولوې ژوندونشړنګ د پانزيبو او بنګړو غواړیدا ويني ويني خوږزورلې ژوندونشړنګ د پانزيبو او بنګړو غواړید ژوند مستي غواړی نختری چنارونه دا مانړۍځه چي ځو جانانه خپل وطن ته ځود هری پيغلي مرګ خوړلي ځوانيرنګ او سرور
څلوریزه
څلوریزه
شاعر: ملک الشعرا هوارګل (هوارمل)
شاعر: ملک الشعرا هوارګل (هوارمل) چې دا دال او دا لوبيا وي زر به مړ شم چې د سپو دغه غپا وي زر به مړ شم چې په ليکه قرضداران راته ولاړ وي که زما دغه تنخا وي زر به مړ شم &n
غـزل
غـزل تا پلو چې له شـغلو اخــــــیست جانانه لـمر دې خوند له اننګو اخیست جانانه بوی دزلفودې دګل حـدونه مات کړل چې یوتاردې له کمڅو اخیست جانانه له ګستاخ نـظرګیله مه کړه شــېرینې ! انتـقام مې له وختو اخـــــیست جــانانه ډ
غزل
غزل اوس د زړه په درد اخته یم ژر به مړ شم اوس په بل ځای کې میشته یم ژر به مړشم ستا د مخ په تمه ډيرې شپې شوې تیرې ستا په یاد لا هم تازه یم ژر به مړشم نور مې درد دی ټول وجود رانه نیولی بس د زړه په د
جونګړه
جونګړه دامو جونګړه دهستی اوژوندون غم به یې ګالو داموکړی تړونپه دی زانګو کې زنګیدلي یومونږپه خوږه مینه کې لوي شوي یومونږدا خوشالی به ړنګه نکړی بیلتون دامو جونګړه دهستی اوژوندون******خاپوړي مونږد ماشومتوپ پکې کړيمونږله خوشالی منډي په خوب کې کړيمونږورته غواړو سوکالي اوبدلوندامو جونګړه دهستی اوژوندون******دامو پټی پاس می آسمان دی ښکلیله اوبو ډک دی زمونږدبڼ لښتی دغه
د طالب منګل نوى غزل
غزلد غــــزلو انقلاب و او تــــه نـــــه وېپه وجود کې مې خوناب و او ته نه وېپه کې کمې وې د ستا غزالې سترګېما له ځان سره حساب و او ته نه وېد خپل روح انځور مې کښلى و يواځېپــــه تبلو کې مې تناب و او ته نه وېاننـګي دې کړل ښکاره لــــه لوپټې نهد خــوږو شــاتو دريـاب او تـه نه وېطالب منګل
غز ل
غز ل بشر مل نا صر د بغا و ت ښېر ا د کو م کلي ا فغا ن پو کړې لا خو د کفر د عزم لړۍ ا نسا ن پو کړ ې د سپوږ مۍ ا وښکې چې د ستورو په بڼو کې نا څي د ې پرښتې روح کې يې مينه د جا نا ن پو کړ ې چې ستا د حًسن په پيا له کې کو کنا ر و نه کر ې د مقد سي اروا نو م مې په ا يما ن پو کړ ې چې نور د مړ و
