غزل
پکتياکې بلاډېرې دي باغچې دګلابونو
اخترته به دروړمه څوغونچې دګلابونو
ترڅوچې دټوپک شپيلۍ بدمرغه ورکه نشي
ترهغې به سوزيږي ګلدرې دګلابونو
دازړه به درته اورشي دچنارپه شان به سوزې
که ښخې په وجود دې شوې لمبې دګلابونو
داځکه چې اشنامې پکې ناسته پاسته کړې
خوشبوځي د دې کلي له چينې دګلابونو
دې کلي ته تسکينه خدای ج عجيب ښايست ورکړی
ترې ډکې دي دالارې داکوڅې دګلابونو
20.08.2011
- محمدالله آرین احمدزی
سترګي که می سترګي ستاپه خواباندی کږي شويمین زړه کې می دسترګو انګازي شويیونری غږ می له غوږه تیرو بیر شودبرښنا په څیراسمان کې ګونګوسي شوي خیال دمینی دی په ماباندي غږ وکړ توري وریځي دسپوږمۍ په مخ رڼي شوي یونظردی دخیالونو په ما راغیزمادبڼ دونو وچي پاڼي شني شويهیلي سپړی دغوټیو تنکي پاڼیدموسکا شونډو په څیرپه خنداسري شويسرحد نه لری انځوردمینی خیال میپه لیدویې داغیار سترګي ړندي شوي...
26.08.2011
- محمدالله آرین احمدزی
غزل
که مقتول دی که قاتل دی هغه زه یم چي لګیا په دې باطل دی هغه زه یم دنیاوالو اورلړوني رانه جوړدی خو بیا هم که څوک غافل دی هغه زه یم ورور وژني خو په هیڅ مزهب کي نشته په دې کسب چي قایل دی هغه زه یم دجنت ټیکیدارانو پریکړه وکړه ددوزخ که څوک قابل دی هغه زه یم له الفت نه مي دزړه سمندر ډک دی پروت چي تږی په ساحل دی هغه زه یم له قابیل نه دې خبر...
