شعرونه
غزل / شين ګل عاجز / پيښور
داسی مخامخ شوی اوس به څه کيږي اخ ياره څه چل مــــــی په دی زړه کيږي خدازده که عمـــــل په يوه هــــــم وکړی هسې خو وعدی ډيرې په خوله کيږي بيا زلمـــــي له کلــــــي نــــه وتلـــــي دي ګوره چــــې نن بيا په غلــــــيم څه کيږي نوريې خـــــه په زغــــــرده
غزل / ولي خان شبګير هند
لیونی شي ځــانته غم لکه لـــــــوی غــــــر په بیه واخلي هــــر مین پـــــه مینتوب کــې غټ خطـر پــــه بیه واخليډېر مخونه ښکلی ښکلی خدای پیدا دي په جهان خویـــو نیم ښکلی ځینې ځینې د دلـــبـــر پــــــــه بیه واخلي څومــــره څاڅکي دباران وربـــــاندې اوري له اسمانهخـــــو صدف ورځینې یو بیا دګــــوهــــــر په بیه واخلي دامنم چې ډېرې شپې سترګې رڼې کړي دکال غېږ کېیــــــوه یـــا دوې ورځینې خلک د اخـــتر پ
غزل / ولي خان شبګير هند
زما دستړي ژوندانـــــــــــه دکـــــــــرښې هــــــر ټګی خو په خپل ترکیب کې یو څه درد او یو څه غم لري ملګرودخیال په قيمت لویې قافلې تـــرې ګـــــــــــریوان یوړې بس سترګې مې نـــه اوښکې ،نه نور نم لـــري ملګریوسکه درقیب ورور دي هم یې رنګ لـــۀ ده اخیستئ نفرت خوخلک ځکه له لــــــــــــــړم لـــــــــــــــري ملګروپه انکار او په اقرار مې کله مـــړ کله ژوندی کـــــــړي په یوه خولګۍ کې دواړ
غزل / نیکمل ځاځی
په آتشـــــــــــــي نظر يې ډېر را کتــــــلښه شوه گوگل مې چې لمبې ونکړېښکاري جانان مې مـــــرور شوی دیرېبار خبــــــــــرې راته ښې ونکـــــــړېجرگه مو وشــوه خو غماز ملـــــــک ؤراته يې سمې فيـــــــــصلې ونکـــــړېدچا دعا به راپسې وي خداييــــــــګوچې له سرو سترګو يې حملې ونکړېساده مين يو غنمرنګ خوښـــــــــــوومونږ د پی مخو يارانې ونکـــــــــــړېلوی او واړه يې په تهمت
غزل /// ولي خان شبګير هند
زړه کې مې څومره محبت ښکاري خدایږو له اسمانه هم اوچت ښکاري========================مینه دقران له غیږې رنګ اخلي ځکه یې پالل راته همت ښکاري========================ځنګه به ناځوان درته زه نه وایمښکليه دځوانۍ انګار د تت ښکاري=========================سپڅلی لکه ستورئ غوندې زړه وژنیډار مې چې په زړه کې له نفرت ښکاري==========================خوله خو ده دمینې یوه زړه تیوړيتاته شیخه څنګه بدعت ښکار
غـزل / انورالحق حقيق
دبيلتـانـه سيـلۍ چــــې راشـــــــي په زړۀ دمحبـــت نيــــالګي له بيــــــــــخه وځـــي مونږه له ويــــــری ځـــکه مينـــه نــــه کـړو چې زمونږه زور هم بيا له شيــــخه وځي دا محبت هم اوس د غـــوا لوشـل شــــوه سحــــر ماښام تيـــونه زبيښــــــــــه وځـي ستا به وړه
غـزل / سيدجمال الدين فاطمي
راووتمه ياره لۀ خپل کـــــــــــــــــــــوره ســـــتا پۀ تمه پۀ لاره کې يو دم جـــــــــوړ شـــــو پۀ ما باران د کاڼو پۀ ما باندې چې څومره ورېدلی سـتا کـــــوڅه کې هيڅ نۀ دی ورېدلی پۀ بل چـــــــــــــــــــا باران د کاڼو ما هر وخت ورولی ســـتا پۀ غم باران د اوښــــــکو بدل کـې ورولی دی اشــــــ
غزل / حميده پکتيانۍ
څومره چې ازار وکړم اشنا پســــــېزيات مې شي دردونه د زړه لا پسې زه خــــوارکۍ تا او خدای ته ګورمهخلک وړي لمنــــــــې په پاچا پســـې ډېر مې په لمنځونو له خدای وغوښتېځمـــه نور زيارت تــه په دعــا پســــــــې تاته خدای تيــــاره باندې درکــــړمـــهمړ شولو مجنون عشق کې ليلا پسې
له پيښوره د وطن پيغلې فرياد!!!!! راليږونکې / ناصر افغان
غلام حضرت شاکر له زمــانې نه ژاړي قيصـــــــه د چا له شــره کوي د وطن پيــغـلـــه ده شــکوه لــه ستــمګــره کوي مستـــوره حـــوره چــا يې مــخ پلـو ليــدلــی نه ؤ په سرتور سر د عزت سوال لکه سوالګره کوي پ
دوه مخي خــلک/ علم ګل ناصري
راځـه زړګيـه له دي کــــــــلي لاړشــو دلتـه اخـلاص او صــداقـت نشــــته دوه مخي خلک دلته ډير اوسـيږي ځـکه د خو خلکـو عــــزت نشتــــــــه
غــــــــــــــزل / فضـل وهــاب وزيــــــــــر
سپينـــــــو کنـارو کـې ده هنــــداره رازوړنــــده غونـډه منـډه سپينــــه مزيــــداره رازوړنـــــــده چي خلک غاښ په ګوته دي حيران ورتـه ولاړ وخــــت سـره ولاړه وي دلــــ
غـــز ل / سميــــع الله خلـيـل
يارچي می راغــــــــــــې نن خفه ښکاريـــــــدو ماته يې کتــــل ډير په غصــــــــــه ښکاريــدو ځان مې هنــــداره کړه تری تاو شومـــــــــه زه زمــــــا په ستـــرګوکې دانــــه ښکاريـــــــــدو تسبــی پـــه لاس په ميکــــده کـــــــــــې وؤ دا ماته داشيــخ نـــن په سجــــــــــده ښکاريــدو زه ورته سوچ کې شوم چی شيخ او تسبــــی هسې په ځان ګيــــــــــــــره اوږده ښکاريـــدو
ډير ښايسته نظم / شيرين اغا احمديار
چـادرتـه ويلى خراسـان کښې شته لعـلونه خدايګو که ارمـان پوره کـړى غليمه مروړى به لاسونه د ســـــروياقـوتـو ارمانجنـــــــــه دلتـه به خـاورى شي داستـا ټـول اميـدونــه ميس په اينک لعل بدخشان کښې درنـه به پـورته کـړي د ويښـی ټـول خوبـونـــه دخيـال کشتۍ به دى شي ډوبه اتحـاديانو درتـه ايښـى دي دامـونه زمـونږ زمروت اثـار سـور اور دي درته به وريت کـاندي ځيـګر کښې
مــــناجـــــــــــات / اوستاذ تاج ملوک ( توکلي )
مناجـات کــړی مـــاده خــطا راکـــوى چي ســـــــــزا ژړا وکـــــــــړم پــه چــا بــي لـه تـا بي له تا يا اللـــه يا اللـــــه هم تقــدير هم تصــوير جوړه وى هر تدبيــر نشتـــــــــه څوک مقتدر بي له تا بي له تا يا الـلـــــه يا الل
دسمــيع الله خليل / نـوی غزل
جانـانــــــــــه راشه زما کتوله راشــــــــــه ډيــــــــريم بي تابـــه زما ليدو له راشــــه چي می پــه روغ ځان تــه ونه ليدلـــــــى
دعلم ګل ناصري / ښـکلى او په زړۀ پورې غزل
تير يادونه بيګاه شپه مى ستا يادونه راپه زړه شوه هغه ښکلي تير وخــــــتونه راپه زړه شوه تر ســـــــــــهاره مى زخمي زړه ناقرار وه چي دسرو شونډو خوندونه راپه زړه شوه خوږه يـــــــــــاره عجيبه د مينى ژوند وه د يارانو محــــــــــــــــــفلونه راپه زړه شوه شين سهار به مى چي يار په انتــظار وه ماته هغه تير يــــــــــــادونه راپه زړه شوه اى ( ناصره ) يوه ښـــــــکلي زنده ګي وه ديــــار غيږه کښې خو
سپېلنی
زه کــــــه سپېلنی نه شـــمه ســــتا کلـــه نظر شـي مــات جنګ د توتکيو کـــــې د زړه د باز وزر شـــــــي مـــــــات ترنګ د رباب ګړز د ډول او شرنګ د جام ته ځکه مرم نه دي اورېدلي الله هـــــــــو کـــــې قلــــندر شــــي مات راشـــــه ساقي&nbsp
دآسیادزړه ګلشن
تـلـلي وم خپـل وطــن تــه دآسیا دزړه ښکلي ګلشن ته ګلونه مړاوي شوي وو ترخاورولاندي شوي وو په خوله مي خندا وه په سترګومي ژړا وه پس له مودي مي ولیدل خپل خپلــوان یوي خواته خوشحالي وه بل خواته خپګان یوي خواته بينظمه آبادي وه بلي خواته سخته بربادي وه هیڅ نظم اوترتیب نه وو په کابل کــي څنګه به جوړشي دتاریخ په درشل کي جوړیږي هري خواته لوړلوړبلډنګونه بیت المال شوتالا ډکیــږي جیــبونــه پلان اونقشه نشـته داڅرنـګه قانـو
دآسیادزړه ګلشن: د يعقوب منګل څو غزلې او نظم
دآسیادزړه ګلشن تـلـلي وم خپـل وطــن تــه دآسیا دزړه ښکلي ګلشن ته ګلونه مړاوي شوي وو ترخاورولاندي شوي وو په خوله مي خندا وه په سترګومي ژړا وه پس له مودي مي ولیدل خپل خپلــوان یوي خواته خوشحالي وه بل خواته خپګان یوي خواته بينظمه آبادي وه بلي خواته سخته بربادي وه هیڅ نظم اوترتیب نه وو په کابل کــي څنګه به جوړشي دتاریخ په درشل کي جوړیږي هري خواته لوړلوړبلډنګونه بیت المال شوتالا ډکیــږي
غزل
غزل خلاصه زربه دروازه كړم درته راغلم؟خيردي يوكُوكي مي واخله نورځه لاړشه؟په يخني كي دي خوله كړم درته راغلم؟په باران كي مي سروشنډونه رنگ لاړ شي؟شنډي راچه يي په خوله كړم درته راغلم؟هغه گوري كشرورورمي راته گوري؟وس به جوړه څه لانجه كړم درته راغلم؟ابراهيم طوفان له سنگه دي نورنه ځي؟په ديدن به دي مړه كړم درته راغلم؟
ملالۍ په میوندکي
ملالۍ په میوندکي***داچه ړنګه بنګه٬مسته په خیال راروانه دهدا دغروره ډکه٬سپیڅلي ښکلي افغانـــه دهنه سرخي اونه سفیده وهي پرمخ اونه سینګاردا داصله پیداشوي٬ښاپیرۍ اوګلرُخانـــــــه دهدانګریزانوسره ئ دجنګ په ډګرکي ملاتړلـــيبیرغ په لاس داپه میوندکي( ملالۍ) قهرمانه دهدبکتاش په مینه کي ئ پخپلووینوشعرونه دي لیکليدادکعب لورپه بلخ کي شهیده( رابعه) جانـــــــــه ده
ګلالۍراشه
ګلالۍراشه***ستاداخوږي خبري څومره پرماښي لګیــږيلکه په للمو غنموچه بارانونه راوریــــــــږيوه ګلالۍ٬ګلالۍراشه چه زړه مي نه صبریږيشپه ترسهاره ستاپه یاد کي مي ډیر ژړلـــــيماشوم زړګۍ مي تاراڅخه غواړي نه قراریږيوه ګلالۍ٬ګلالۍراشه چه زړه مي نه صبریږيستاددیدن په هیله مدام ګر ځمه راګرځـــــمآسمان ته ګورم چه لمر ژرکله ډوبیــــــــږيوه ګلالۍ٬ګلالۍراشه چه زړه مي نه صبریږي
آشنادي
آشنادي***زړه آشنادي٬ځګر آشنـــاديستاپه طرف٬زمانظر آشناديته چه غلي غلي ګوري ماتهددیواله دسیوري شاتــــــــهماته ستادمړوسترګوهنرآشناديباغونه مي ډیردي لیدليله یاده مي ندي وتلـــــيماته داناروباغ ستاپه ټټرآشناديچه پکښي کیږي دیدنونهاوپوره کیږي آرمانونــهماته ددوومینوهغه ماذدیګرآشناديته چه منګۍ واخلي٬شي روانهدهمځولو په سرکي خیرامانــــهماته ستادمستوخنده ګانوبرګودرآشناديستا
څو غزلې
څو غزلې غزلګرانه هېڅ به مې له لاسه نه ووځې چې مې داسې له احساسه نه ووځېد پردو په محبت کې لېونی شوېد پردو له اختلاسه نه ووځېسترګو شونډو اننګو ته دې چې ګورمد ګلونو له جواسه نه ووځېچې ماښام شي کوڅې ډکې له بلا شي؟کنه هسې له وسواسه نه ووځې !د ښکلا اوبه دې سپينې پکې برېښېد سندرو له ګيلاسه نه ووځې له هغې که بې خبره ساده راغلې
غزل
غزل نن مې بیا خوره دغم رڼا په تورتمونو شوه مړه مې تلوسې ته په ژړا په تورتمونو شوه ګورمه ایسار مې د لیمو په قید د اوښکو پل نن رانه روانه په ادا په تورتمونو شوه بیا راته د بخت طالب دغم سیپاره وسپړه ورکه ښاپیرۍ مې د ثنا په تورتمونو شوه جوړه مې پلمه راته د اوښکې زولنه شوله لاړه نارواو کې روا په تورتمونو شوه غچ ته یې د درد چغه یوازې په سلګو شوله پټه رحیمه پرې د وفا په تورتمونو شوه
