د اريوب اريوب لخوا خپرې شوې لیکنې
دكږو څڼو پستې پښې : سيد جيلاني جلان
دكږو څڼو پستې پښې مين احساس شوم د نغمو پښو ته په رمز غږېږمته وا د ژوند د ګلكڅو په پښو ته په رمز غږېږمخود به غرور خولې لګوي ستا د ښايست پر شونډو ستا د كږو څ
جلان نه پېژنم! : عبد الله الهام جمالزى
جلان نه پېژنم!جلان د پنځون د حقيقتونو ښه انځور ګر او د بشر د اعترافونو ښه وياند دیخبريې ؟ د ګلپاڼو موسکاوينې غورځويژوولي په پستو شونډو سپرليو انګارونهپوښتې مو نوره څله چې ژوند څه دی حالت څه دیجانانه موږ للو کړل په زړګيو انګارونهزه شاعر نه يم، ليکوال هم نه يم خو کله کله مې چې زړه وغواړي د خپل احساس غوښتنې او د تخيل انځور ټايپلی او ليکلی شم. زه چې هر وخت غواړم يو څه وليکم په لومړۍ سريزه کې غواړم په ټينګار سره ووايم چې
لفظي بديع اسد الله غضنفر
لفظي بديع لکه څنگه چې زده کوونکي د ژبې قوانين د گرامر په ذريعه زده کوي، دغسې د ژبې د ادبي ښکلاوو د پېژندلو لپاره د بلاغت علوم وضع شوي،
درمات شوى يم : سيد جيلاني جلان
در مات شوى يم كله چې زه دعشق په ذات شوى يم له هغې ورځې نه ميرات شوى يم دهر ارمان له جنازې نه چاپېر هروختې وېش په څېر د سقات شوى يم اوس دې د سترګو سيپارو كې اوسم د ليونۍ مينې ايات شوى يم راشه چې غبرګ زړونه كړو غاړه غړۍګرا
غزل : سيد کريم خوستى
غزل دادې کالونه می بې شميره دهجران تريږېستا جدايې کی می ژوند ن څيرې ګيروان تريږیزه چه راياد کړم دستا وږی تږی بژا بژا جا مېپه مخ می لا پې لاپې اوښکې هر زمان تريږیتل دهجران په سرو سکر وټو کې مزلونه کو مخو هر قدم مې دزړه وينو کی ډير ګران تر يږیکه تا ودان واې زه به ولې داسې خوار ګر زيدهسختو خواريو کې می ژوند ستړې ستومان تريږیچه وچ په وچه لو ټې لو تې ستا کا بل راياد شیچيغې وهم چيغی می پو
لنډه كيسه ( مينه كه مذهب ؟) اصيل ځاځى
مينه كه مذهب ؟ انسان كله چې دنياته سترګې پرانيځي اوبيا تر ډېره ژوندې پاتې كيږي ، نودژوند له راز راز پړواوونو څخه تيريږي ; خو په ټولو كې مينه د ژوند دهغه پړاو خوږې اوبه دي چې ځښوونكي يې خوند د ژوند تر آخره نه شي هېرولى ! مينه هغه مينه چې نيالګى يې د دو زړونو له تله اوبه كيږي ! زه هم يو له هغو څخه يم چې د ژوند ښيرازه يې د مينې زيږنده وي ، ډېرو مينه پا
د تخار د ميرمنو بهير د دوهمې غونډې رپورټ مرغلره (منگل)
دتخار ولايت دميرمن کلتوري بهير د دويمې غونډې رپوټ نن شنبه د 1388 هـ لمريز کال د کب د مياشتې لومړۍ نيټه چې د (2010) ميلادی کال د فبروری له 20 نيټې سره سمون لری دتخار ولايت دميرمنو ټولنيز کلتوری بهير د تخار په مر
ارمانجن مازديګري : انديښمن ځاځى
غمجن مازديګري تيريږي دې پر ما داسې غمجن مازديګري په تا باندې پيرزو شه د وطن مازديګري
غبرګې جنازې : اصيل ځاځى
غبرګې جنازې سهاروختي له كوره راووتم ، لمونځ مې دكلي دځوانانو اوځوان طبيته سپين ږيرو دناستې په ځاى كې چې دكلى دخلكو په منځ كې په چوترې مشهور دى اداكړ ! ريايې مه كړى هماغه دلمانځه په ځاى كې مخ په قبله ناست وم او دمهربان خداى (ج) له درباره مې دخپلو ګناهونودمغفرت هيله كوله ، سهرباد دچوترى ترڅنګ ولاړې دصبرونې په غيږه كې يوې خوا او بلې خواته اړولې را اړولې ، شيبې تيريدې ، دسپيده داغ تيارې خپله واكمني ورو ورو سپين سهار ته سپارله ، ښه شيبه تيره شوه ، په كلي خوره چوپتيا ورو
د ارمان تنده : سيد جيلاني جلان
ارمان تنده خاورې ايرې شوم د الفت له ژونده پاتې شومه چې بې جانانه شومه څه بې خونده پاتې شومه د ديدنونو پر اوبو مې شونډې نه شوې لمدېد ارمان تنده ومه تنده تنده پاتې شومه سنګين پولاد وم په پلكونو به ه
غزل : سيد کريم خو ستی
: سيد کريم خو ستی سرليک: زما يا ديږی نور می ګذران نه شی په ما له حده ګران ته ځمهزماد دواړو ستر ګو تور دزړه ار مان ته ځمهکه هر څوسوی دی په سره اورخپل پرادې دلاسهزما یاد يږ ې په اور سوی ګلستان ته ځمهزړګې می وچ دی لکه کاڼې دوطن د سحراشم زره ترک به لږ می پريږدی خپل جنان ته ځمهچه پکی مرې او پکی سوازې زما ښکلې خلکزه هغی مرګ او هغی سره اور
ټپييزې : نيکمل ځاځى
ټپيــــــــــزېوريځې خورې پاس په آسمان کړېنن می پوره دغه آرمان کـــــــــــــــــړېراته راپاتی زما گران کـــــــــــــــــــړېخدايه نری نری باران کــــــــــــــــــــــړېچې د جانان کډې تړلې پاتې شينــــــــه دهری ورځې حساب راکـــــــــــــــــړه سترگی زما سترگو ته واکــــــــــړهزما د مینې پور ادا کــــــــــــــــــــــــړهماته د سترگو تاوان راکـــــــــــــــــړهچی ته به نه وی ما به لاری ته کاتنـــــــه
د ګلپاڼو پړونى : سيد جيلاني جلان
د ګلپاڼو پړونى د ګلپاڼو پاڼې رنګ د محبت په شيبو پروت ښه دىڅه سرور په ويښو جذبو پروت ښه دىللمې چې د زړونو كړي خړوب خړوبمخ دې دښايسته پر اوبو پروت ښه دىغېږ كې د شوګير اوسم په سرو سترګو خوب مې دموسكا په تمبو پروت ښه دىستا
غزل : سيد جيلاني جلان
غزلګله! تاوده ساړه وختونه تا ته ياد دي كنه ؟د فطرتونو اتڼونه تا ته ياد دي كنه ؟
دوه بيتونه : نيکمل ځاځى
دوه بيتونه څرنگه خوښۍ وی چی می غم هيڅ پيژندلو نه څومره ښکلی وخت ؤ وړکتوب زماياديږینيکمله که دزړه وی چی دی ښکلی وطن گوری ځو به نور له دی ځايه آريوب زما ياديږینيکمل ځاځیکرم ايجنسی پاکستان
غزل : محمد کريم امين العين متحده عربي امارات
غزل څله نا زېږې چه سنبال ېم زورور په غشو داسی مونږ ډېر دي ځغلو لي معتبر په غشوپام کړه مغروره داغرور له سر نه اوبا
|ښکالو : سيد جيلاني جلان
ښكالو څه شوه خالقه څه شوه څه شوه ړنګه بنګه وړانګه نن مې په زړه باندې بيا اوري هغه دنګه وړانګه دپښو ښكالو ته يې تر سپين سحره ويښ اوسيدم بيګاه ونه ګرځيده ستورو باندې چنګه وړانګه ښايي د لمر له پا چاهۍ يې ور ته زېرى راوړبيا د كابل له اوږو تاو شوله قشنګه وړانګه دا چې د څڼو ر
څلوريزه : وزير کټوازى
څلوريزه د کټواز ډګر ګودر دى ماتههره لوېشته يې سره زر دى ماتههره پېغله يې شاعره ګڼمهر يو زلمی يې بازيګر دى ماته
سيد کريم خوستي غزل
غزل دا ځل خو ډيره ګرانه ده جدايی جانانهلکه پتنګ دهجراورکړم سا تی جانا نهنه په اختر پوهيږم نه می خو ښی شته چيرتهبی بغير له تا ده ګرانه زما زنده ګی جانا نه چه هريوګل ته ګورم پکی ستا رانګ نه ښکاریای شهزاده په اصله زما ګلا بی جانانهښادو شکرنه خوږی او دسپرلی نه ښکلیهغه لخظی يا ده وم ما ژاړه وی جانا نهڅو به غمونه ګلم څو به می اوښکی څا څیځوبه په ما تريږی دا پر يشا
د پښتنو د اسمان ستورې هم پريوت
د پښتنو د اسمان ستورۍ پروت په ډيره خواشينۍ سره مو خبر تر لاسه کړ چې د پښتون قوم ريښينى مبارز دپښتو ژبې وتلى شاعر او ليکوال او د پښتنو سياسي مشر اجمل خټک د دوشنبې په شپه په پيښور کې د ورپيښې ناروغۍ له امله د پنځه اتيا کالونو په عمر له دې فاني دونيا سترګې پټې کړې چې دا د ټولو پښتنو د پاره يوه دردون
