د محمدحنيف حيران لخوا خپرې شوې لیکنې
ته (نظم)
ته ته پو هېږې چې ته څوک يې؟ ته زما د بدن روح يېته زما د بدن زړه يېته زما د بدن زړه يېته زما د پت پرده يېته زما د غزل خيال يېته زما د فکر ټال يېته زما د ژوند ملګرېهجرانونو کې وصال يېته زما دژوند ډېوه يېتورو شپو کې راسره مله يېنوراحل وايي ای دلبره!بې له روح بدن به څه وي؟بې له دله تن به څه وي؟
احتياط( نظم)
د پروین شاکر د یو اردو نظم ژباړهاحتیاطزه چې ویده هم ومه مخ پلو کښې پټ ساتمهګرانه په دې ویریږمڅوک مې ځمبا د بڼو ونه ګوريهسې نه خوب کښې شونډې ورپومداننګو رڼا مېپه زړه کښې پټه خوشحالي چیرته څرګنده نه کړيهسې نه خوب کښې د څیرې موسکا مې چاته د زړه حال ووایي........ ۲۰۰۶ / ۵/ ۴پیښور- نصیر روغتون
د بسمل صيب هايکو او غزل
هايکوچې له لوګر نه مې غړۍ اوږده کړمپه پېښور کې له تا خوله واخلمهد خيال پېريانو ته غزنی څه شی دی. غزلراژوندۍ شمه او بيا درپسې مړ شمسهار راشم او بېګا درپسې مړ شمشمه اوښکې تويوي په ځنکدن کېمګر زه به په خندا درپسې مړ شمپس له مرګه به زارۍ درته کومهراژوندی مې کړه چې بيا درپسې مړ شمارماني درپسې ښه يمه جانانهيوه ورځ دې نيمه خوا درپسې مړ شماخرت ته به جو
د لويې پکتيا ادبي تذکره(نهمه برخه)
نـــــوم : ضياالدين تخلص : لښکر دپلارنوم : ظاهرالدين لښکر زوکــړه : ١٣٦١ لېږديز لمريز کال زده کړه : د اتم ټولګي زده کوونکى ولايت : خوست ولسوالي : درګى کلى : د مدرسې صحرا قوم : تڼى چاپ شوي اثار: نه لرينـــا چاپ اثــار: نېږدې تر ( ٥٥٠ ) پورې د غزلونو يوه ټولګه د مازيګر تصوير مـــــا که د دېو ککرۍ را نه وړه تا هم را نه وړه وبښه ګرانـــــه دا ولس کې هېچا هــــم رانـه وړه دا هـــم منم چې ډېر مومات کړل
غزل
څه لويه کيسه راته راياده شوهستا د خولې وږمه راته راياده شوهستا د تورو زلفو تصور کې بياهاغه توره شپه راته راياده شوهځار دې د سرو شونډو له ګلپاڼو شمسوځمه لمبه راته راياده شوهچاووې هغه مې راپه ياد شولوچاووې هغه راته راياده شوهبيا زما وېښته په بدن ودرېدلبيا هغه شېبه راته راياده شوهبيا مې ستا د شونډو شراب څښلي ديښه شوه چې روژه راته راياده شوهنيمه شپه الهام په سجده پرېوتمخړه هديره راته راياده شوه.
زما سترگو کې
ستا چې شونډه شوله تورهزما شونډې تکې سرې شوېنو بس زه او ته جداشواو زموږ اړيکې پرې شوېستا د شنې شونډې په لوريزه په منډه در روانهما وه سره شونډه راوړېچې يې درکړمه جانانهمون
غزل: حميده پکتيانۍ
ستا د ژوند کاروان سره چې مله نه شومسُر نه شــــوم، ســــندره او ټــــــپه نه شوموينې وينې ټنــډه په ســـــجدو مــــې کړهخدايه پاکه بيــــا هـم پرښــــــته نه شــوم(( ناسته يم له کــــــور څــــــــخه راوزم نهځـــــکه پښـــــتنو ته پښــــــتنه نه شوم))خاورې شوم غوښتل مې د هرچا د پښوزر نـــــه شوم، غمی او دُردانه نه شــــومخوب کې مې ليدل چې دوزخي يـــــــمهنن شپه ستا په خيال کې چې ويده نه شومما ويل ته مــــې تور د ســـــترګو نه ګـــــڼېځکه د رنــــ
د مهجور غزل
خلــكـــو تندي د ښكلــــولو وي سجدې هــــم كوي شېخان هم خوله غواړي لباس كوي توبې هم كويزړۀ چې مين شولو جدا شو ناكـــــرار غوندې شوماشوم خوشاله وي ژړيږي او ګيلې هــــــــم كوي تقدير مې هــــــر وخت پټوي د ژوندانه ښې شېبېزړه ابۍ توتـــــان دځـــــــان ګڼي ښېرې هم كوي دبنګړو شرنګ مې د زړۀ مينه يـو په دوه زياتوي دا تجارت كــــه تاوان وكړي نــــو فايدې هم كوي خلكو هـــغـــــه ګناهکار پيژنئ (مهجور) يې بوليهــغـــــه په مينه كې ځان پړبولي د عوې هم كوي
د لويې پکتيا ادبي تذکره ( اتمه برخه)
نــــوم : شاکراللهتخلص : شاکردپلارنوم : حيدريزوکــړه : ١٣٥٤ لېږديز لمريز کالزده کړه : د دوولسم ټولګي فارغولايت : خوستولسوالي : اسمعيل خېل او مندوزيکلى : حيدرخېل د ستا
د جلان ځاځي غزل او څلوريزه
برند باڼه يې د پيچکو ناز ته ناڅينن يې زړه کوم ګلورين اغاز ته ناڅي ستا له سوی به حقيقت لري په پام کېچې مين دې په څرخو مجاز ته ناڅي سپين کالۍ نجلۍ راګوري خدای دې خير کړيد سخي صاحب کوتره باز ته ناڅي زه چې ښکته شم د شپې اخړي پوړ تهد ژوند ډمه مې د فکر ساز ته ناڅي دنګ جلان په خپل شډل بډل خوی پريږدئليونی د خپلې خولې اواز ته ناڅي څلوريزه( حميد شجاع ته ډالۍ )زما ګلرنګ زما په ليدو په ځان کې داسې ورک شيلــــکه ماهـــي چـــې تـــل تـــه
پېنځه ځاځي، پېنځه غزلې
پېنځه ځاځي ....... پېنځه غزلېاحسان الله درمل ( ۱ )چې مې له وخت سره د چا په ښکلا جنګ روان دیهغه له مانه د شیبو په شان په څنګ روان دیهاغه تور دود، هاغه د زاڼو له کتاره وړاندېپه کومه لور ستا د مین الوتی رنګ روان دی ؟زما یې زړه د محبت په خواږه کیف کې ډوب کړخدایه ! دا بیا څوک د څپو په څیر ړنګ بنګ روان دید مات کچکول د زنځیر شرنګ یې وړی خوب له پاچاپه کومه دښته کې له ځانه ورک ملنګ روان دیچې یې اسمان شیندي پر څڼو د بریښنا ګلونهبیا د باران پ
( داياران لکه ګلونه دبهار دي) ( انځورونه)
حنيف حيران له ماسټر علي حيدر سره د سليمان غر مجلې لپاره د مرکې پر مهال خواږه شاعران ملګري فضل الرحمن رحماني او غيورساحر
( دا ياران لکه ګلونه د بهار دي)
ارواښاد ستانه ګل کوثر چې څه موده وړاندې ځوانيمرګ شو له ښي لوري: عمرناصر،کاروان، ممنون مقصودي او حنيف حيران
د درمل نوی غزل
اوس ايله راپاته ده د اوښکو خزانه خپلهموږ بې ستوريو خلک موږ بايللې زمانه خپلهحق د ماتېدو يې نه لرې چې زړه مې نه غواړېښکليه ماته بېرته راواپس کړه دردانه خپلهګوره قيامت چې په ارمان د قفسونو يونه مو فضا خپله، نه پرواز نه اشيانه خپلهځم چې له مجنون سره تبجنه بېديا ووېشمښه ده سړی ځانته پيدا کړي افسانه خپلهشېخه دا خبره دې په دوه جهانه کيف ارزيتا چې ويل درومه د هر چاوي پيمانه خپلهماته لا حرام دی ستا د حسن د حرم ديدنما په زړه کې نه ده ورانه کړې بتخانه خپله
د نظراختلاف دټولنې طبيعت دی
د نظر اختلاف څه، چې ان د عقايدو اختلاف هم د ټولنې له طبيعي ځانګړتياو څخه شمېرل کيږي؛ خو له دې سره تړلې بله ځانګړنه داهم ده، چې مقابل نظر بايد د احترام په تله کې د ارزونې په موخه د د صحيح د لايلو پر کاڼو وتلل شي. د احترام معنی دا نه ده، چې څوک دې د چا نظر نه ننګوي؛ نيوکه او کره کتنه دې وشي؛ خود ارونو او معيارونو پر بنسټ او د پولو خيال دې په کې وساتل شي. خالي اثبات او خالي ترديد هر بې شعوره او نا لوستی کولی شي، خو اثبات او ترديد، چې په صحيح دلايلو بناء وي، ډېر ګټور وي. نوم بدلول، په تبصره، ک
د لويې پکتيا ادبي تذکره( اوومه برخه)
نـــــوم : صاحب ګلتخلص : فرهاد حيدرخېلد پلارنوم : ښايسته ګلزوکــړه : ١٣٦٠ لېږديز لمريز کالزده کړه : منځنۍ بشپړېولايت : خوستولسوالي : اسمعيل خېل او مندوزيکلى : کټاساريقوم &nbs
دلويې پکتيا ادبي تذکره( شپږمه برخه)
نـــــوم : ميربات خانتخلص : ځدراڼدپلارنوم : عيسى خانزوکــړه : ١٣٥٩ لېږديز لمريز کالزده کړه : د دوولسم ټولګي زده کوونکىولايت : خوست ولسوالي : مرکز – متون کلى : لکڼ بډاخېلهچاپ شوي اثار : نه لرينــاچاپ اثــــار : يوه ش
دکوريايانوپر ازادولو کې دکرزي دادارې څه رول و؟
د سرحدونو د نامصونيت او له پلازمينې پرته په نور هېواد د بې واکۍ په صورت کې حکومت څه معنی لري؟ نړۍ وال ملاتړ څه ته وايي؟ او د نړۍ زبرځواک څوک دی؟ درې واړه پوښتنې د کوريا يانو په قضيه کې ځواب شول. طالبانو يو وار بيا نړيوالو ته ځان په رسميت وروپېژاند، د کرزي د ادارې په شمول يې ټول هغه هيوادونه، چې منځګړي توب ته چمتو وو، له پامه وغورځول او د کوريا له دولت سره يې نېغ په نېغه خبرې وکړې. د کرزي د ادارې سربېره نړيوال فراعنه ونه توانېدل، چې يرغمل شوي د طالبانو له منګولو راخلاص کړي؛ خو بالعکس طالبان وتوان
د کاروان خوږ غزل
د زړګي پر تخت مې کښېنه ښکليه راشهزه سلام درته کوم ته مې بادشاه شهد بڼو اغزو مې پرخه درته راوړهخادمانو ته دې ګويه په خندا شهپه پردو چړو مې زړه ټوټی ټوټی دیمينې راشه پر زخمونو يې دوا شه د سبا باده غوټۍ په زړه زخمي دهپټ په غوږ کې ورته ووايه چې راشه خدايه کبر کړې زوال د يزيديانووينه وچه په دوهمه کربلا شه د يتيم ژړا خو عرشه پورې لاړهد وطن مورې لاس جګ کړه په دوعا شه مجنونان به تر څو ګرځي سرګردانهآزادۍ له خندا شنه شه شاليلا شه
دلويې پکتيا شاعران (پېنځمه برخه)
نــــــــوم : فريد الله دپلارنوم : محمد انورزده کړه : د دوولسم ټولګي زده کوونکىولايت : خوستولسوالي : مرکز متونکلى : لکڼ ايوب
