د محمدحنيف حيران لخوا خپرې شوې لیکنې
د درمل ښکلی غزل
راشه خپل انځور پکې دباب غوندې راواړوهزړه مې د سندرو د کتاب غوندې راواړوه مونږه لکه پرښې درته شپې پر اغزو تېرې کړېاوس خو مخ ظالمې! د ګلاب غوندې راواړوه زړونه ستا راتلو ته پر لمبو د انتظار ولاړخدای دې پر دې للمو د درياب غوندې راواړوه ژوند څه دی ؟ څو شپې په توپاني درياب کې تېرې کړهکډه په شا بېرته د حباب غوندې راواړوه تش ګوګل به وګورې زما چې څومره شور لريته پرې تار د څڼو د رباب غوندې راواړوه بس ستا د موسکا يوه ځلا غواړي زما اوښکې
ای، څه ښارۍ خو نه يې
ته خو د تورو لوړو غرونو پښتنه پېغله ېېای! څه ښارۍ خو نه ېېستا پدې ښکلوځرځو سترګو کې غرور اوسيږيپکې تاريخ د اتلوالي دې مغرور اوسيږينو دا رڼې ،دغه کمزورې، بې همته اوښکېپکې وبدې ښکاري .راشه چې زه درته یو څه وښايمله دې کړکۍ نه ها چينه خو کسېچې پرې راټولې دنګې دنګې جونهته ېې ځوانۍ ، ته ېې ښايست وګورهمنم چې ته ېې ډېرې ښې پېژنېچې څوک يتيمې څوک ورور مړې ناستېها د ګودر د جونو ميره هاغه دنګه ميرهچې په صبا ېې وه ډولۍ روانهاو په ماښام ېې ورته را
غزل : حنيف حيران
درد مې دارمان اسمان ته څوکې کړيدا پرارژلی زړه مې کوکې کوکې کړيوږي ماشــــومان شــي دوطن را يـــــادلـــنډې چې مرغان سره مښـــوکې کړيخير که نن وحشت ما ترګرېوان نيسيچرته به ستا مخ هم شوکې شوکې کړيداکوچينيان ډوډۍ غواړي تربيه غواړيدا نيا لګي د زړه په وينـــو ځوکې کړيمــــاته شي وزلـــــــوبه د مــــزار رايـــــــاددوی چې له آسونو تاو مــــــتروکې کړيحيران يم چې تعبير ددې خوب څه دی؟باز راشي کــــوتره نوکــــې نوکـــې کړيڅرنـــــګه
دنيکمل ځاځي شعرونه
راليږونکی :نيکمل ځاځید راليږونکي پته :nneakmal@yahoo.comنيټه : 07-01-2008ليک په سرو وينو ليک ليکمهبيا جانان ته ئي ليږمه د زخمي زړګي تصوير همد ليک منځ کې بندومه غټې غټې درنې اوښکېله چشمانو تو يو مه جګې جګې ورته وايمپښې به لوڅې کړم ورځمه په بل شان تر حم نکړيليونی ځان جوړومه د جانان د کلي منځ کېسمې چيغې به وهمه ګوندې سخت زړه ئې شي نرمخپل ګرېوان څيرې کومه که د مينې يار مې نه شوخودکوشي اعلا
دملګرو راليږلي شعرونه
راليږونکی :نيکمل ځاځید راليږونکي پته :nneakmal@yahoo.comنيټه : 07-01-2008غزل کاشکی زه چی ستا د غونډی زنی خال واید سپین مخ په ننداره دې هر مهال وای ستا د مخ سره چی وصل او پنهم وایرا خور کړی دې په ما د زلفو جال وای آرمان زه چې ستا د تورو زلفو گل وایقبول شوی می د خدای په در دا سوال وای د هجران شپه وای له يوې ثانې نه کمهد وصال شپه چی لا زياته تر يو کال وای خير که هر رنگه ژوندون وای ماته خوښ ؤخو چې ستا د قدم خاو رو په مثال وا
دنېکمل ځاځي غزل
راليږونکی :نیکمل ځاځید راليږونکي پته :nneakmal@yahoo.comنيټه : 30-12-2007یو ځل مخ راواړوه په چل غوندیبیا په مینه وکړه لږ خندل غوندی زړونه غلا کوی پخپله مخه ځیدا خوی دی ښه نه دی لکه غل غوندیزړه دې داسی سخت لکه د کاڼی دینور داسې نازک یې لکه گل غوندیستا نه سیوا ټول راته پردی ښکاریته مې هم لږ وگڼه د خپل غوندیلکه چی رقیب سره دی لاس یو کړاوس راته ښکاریږی لږ بدل غوندیڅوک چی زما ستا په منځ کی خنډ گرځیخدایه کور یی وران کړی د کابل غوندیپام چی
دشبګيرمنګل غزل
:ولی شبګير منګلد راليږونکي پته :walikhanmg@yahoo.comنيټه : 29-12-2007حيرانه که دمسافروسلامونه قبلوينو ٠٠٠٠محترمه ستاسو په احساس او ادبي هلېو ځلو خومې خوله نه ښوريږي ٠٠٠خوپه دغه مات ګوډعزلمونظرغواړم٠اوکه دشر وړوي نو ٠٠٠٠عزلپوه شومه اوس ځه و کمال دوصالشولو بيلتون راته زوال دوصالکړل مې جوړه لاسونه لپه خدای تهپه اوښکو ليکم ورته سوال دوصالشيخه ثواب ګنا يئ پریږده اوس تهما ېئ قبول دی ها وبال دوصالداسې به هم وشې چه شمه خدايه؟يارسره غبرګ ويده
غزل: ځاځی
راليږونکی :نیکمل ځاځید راليږونکي پته :nneakmal@yahoo.comنيټه : 30-12-2007باڼه تېره کړه په زړګی می وله صبر ونکړې سمدستي مې وله کله په زړه او گوگل نښه کوه کله نا کله په تندي مې وله کله خو کاڼي ټولوه راپسېلکه په شان د لیوني مي وله چې ورځ په غم او شپه شبگير تېرومهر صبايي هر بیگايي مې وله نېکمله ټول اغزو خوړلی یمهدا ځل د گلو په گیډي مي وله ن.نیکمل ځاځی
د شاولي الله فلسفه ( دويمه برخه)
د خداى پالنه او له خلكو سره مينه په حقيقت كې ټول دينونه د انسانانو د يو والي ترجماني كوي؛ خو متاْسفانه منونكيو يې بېلابېلې ډلې جوړې كړې او هرې ډلې دعوه پيل كړه، چې زموږ ډله د ټول انسانيت ترجماني كوي او هر اولس دعوه پيل كړه، چې زموږ دين په ټولو دينونو كې رښتونى دين دى او په دې باندې ځانته ځانته دليلونه راوړل او په نورو يې نيوكې پيل كړې؛ نو اّيا دغو خلكو انسانان نه دي پرېشانه كړي؟ اصل هدايت او حق يې ترې ورك كړى دى، علاج يې څه دى؟ ددې يوه حل لا
دحميد احساس نوی غزل
مينه مې کړې په دې تور مې وژنېد کلي خلک په هر لور مې وژنې خدازده چې څه غټه ګناه مې کړېراپسې ګرځې ټوپک سپور مې وژنې ګوره!چې چا ته مې سرټيټې نه کړېپښتون سړی يمه پېغور مې وژنې دپرديسې په دې سپيرو شېبو کېخواږه يادونه د خپل کور مې وژنې (احساس)چې چاته دزړه حال ويلیهغه پټ پټ لکه منګور مې وژنېحميد احساسمتحده عربی امارات العين
دلويې پکتيا ادبي تذکره ( پېنځه ويشتمه برخه)
نـــــوم : رفيع اللهتخلص : زياردپلارنوم : سخي مرجانزوکــړه : د ١٣٦٠ لېږديز لمريز کال د زمري مياشتزده کړه : تر اتم ټولګي پورېولايت : خوستولسوالي : نادرشاه کوټکلى : کپړى چاپ شوي اثار : نه لري
د شاولي الله فلسفه ( لومړۍ برخه)
د شاولي الله فلسفه ( روا او ناروا) ژباړن: سعيدسوماقران کريم دټولوانسانانوله پاره ديوداسې فکرترجماني کوي، چې دټولود ينونواو فلسفوټولګه ده اود انسانانودزړونوترجماني کوي، چې ډېره ونډه پکې انبياوو او نيکوخلکواخيستې ده.(ګيتا) هم پخپل وخت کې ددې فکرپخلاينه کړېده، نورو فيلسوفانو هم څه ناڅه ترجماني کړې ده اوله حقيقت نه يې پرده پورته کړې ده. پاتې شوه داخبره چې تورات اوانجيل حق دی؛ خوهغ
د نوي کال تحفه جانان ته وړمه
ټولولروبرافغانانوته د نوي کال (٢٠٠٨ ء) مبارکي وايم. خدای پاک دې دا کال د ټولو مسلمانانو خصوصاًٌُ دا فغانانو لپاره د نېکمرغۍ او سوکالۍ کال وګرځوي. آمين
د ډاکتر کبير ستوري په ياد
راليږونکی :Professor Jehanzeb Niazد راليږونکي پته :psdp@gmx.netنيټه : 29-12-2007د ډاکتر کبير ستوري په يادیــو ســتوری پــه اســـمان د پـښـتـونــخـوا وځلیدوپه غــرونــو، مــیـدانـــونـــو، درو واړو خــــوریــدو دی سـتوري چــې رڼا کـړی د ایــشیا یورپ زمـکیپه زړه کـې یی مــشــال د پــښــتـونـــوالـی بـــلـــیـدو دا سـتوری د اسـمان اوځمکی نور شو هری خوا تهوحــــدت د پـــښــتــنـو د ده ارمـــــــان وځـــــلـــــیـدو هـــــر ټــکی د قــــلـــم ئــ
ټپيزې: حيران
ټپيزې: محمدحنيف حيران١_ زما په سترګو کې غړېږهزما په زړه کې وټوکېږهخير دی په حسن دې نازېږهبند په بند مه رانه تاوېږهکه مسافر شوم بيا به نه درځي خوبونه ٢_ اشنا دې يو خو وفادار وينه چې د سلو تنو يار ويچې دې سبا په اوږو بار ويد يو زړګي نه بل ته لار ويچې زما خوښ يې ستا به ولې بداېسمه ٣_ زما درکړې مينه راکهزما د حُسن حق ادا کهمرور خيال مې راپخلا کهد سترګو ټول نظر پما کهلکه ويشتلې مرغۍ بېله ناسته يمه.
غزل: ظفر کريمي
ننداره مـــــې کــــه د وينــــو کــــــوی نورهددی ښار داســـــــمان سرې لمنې ګــــورهکه دی وږم د اومو غوښومحــــسوس کړوخودخبربه شی د\"مړې کـرښې\" له زورهزه دداســــــــی يوذاهد ديوال شريک يمچې دجام په لاس سجده کوی نسکـــورهدکابل مــــــــــلالۍ هسی يبلی پښــې وهد\"باګرام ترکـــــــو\"دپاسه کړه ســـــرتورهاوس زړوفتــــــــوو ته نوی معنی ګــوریچې یې سرې لمبې راپورته شوی له کورهلوی منزل ته په ازغنـــــــولارو یـــون دیدشاعرلالی قـــــــــــــلم مه شه بــ
له عبدالباري جهاني سره يومازديګر
دابه ووایم چې پلار محترم مې یو قطعا یو سوداګر سړې دی هغه هروخت ماته په خپل کاروبار کې دزیارکولو توصیه کوی ـ هغه زه څوڅوځل رټلی هم یم چې باید ادبی محفلونو ته ولاړ نه شم ـ هغه زما ذهن ته دا خبره کوزول غواړی چی هر هغه کار چی مالی ګټه ونه لری باید هیڅ وخت ورنکړل شی ـ زه اکثر وخت هغه ته بهانه کوم چې انټرنیټ ته دشپی ناوخته پوری ځکه ناست یم چې د تیلو دبیو دلوړوالی یا کموالی اندازه ولګوم ـ پلارمی راسره په دی اړه ډیری لانجی کونجی هم وکړی او کله کله خو خبره دی ته ورسیده چې دپلورنځی کلی ګانی راڅخه واخیستی،
دلويې پکتيا ادبي تذکره ( څليريشتمه برخه)
نـــــوم : المرخان تخلص : لمردپلارنوم : عبدالرازقزوکــړه : ١٣٦٦ لېږديز لمريز کالزده کړه : محصلولايت : خوستولسوالي : اسمعيل خېل اومندوزيکلى : ميلني &
ګل او ته
ګل کــــــوي خــــندل او تهفــرق نه لـــري ګل او تــــهنـــــورو ته دې صــــبر ويستا چې وي کاکل او تههيـــــڅ بـــرابـريـــــږي نــــهنــــــوره دنـــــيا کُــل او تهستا جمال له کيــفه ډکدا فـرق لــــري بل او تــهودې ګــــــورم ووايــــــــموي دې ځواني تل او تهښکلــــــيه پېښـــــوره! نوجوړ دې وي کابل او تهښه سره جوړ شـــــــوي يوزه خـــــيرخوا غزل او ته.
بېلتون
په پېغلتوب دې اوښکه -اوښکه شومه د شين اسمان په پرګنو دې ګډ کړمزګېرو ،اهو مې د شينکي، باران جامې واغوستېدا ستا د کور په بام به وو ر ېږ م له پلاره پټه راشه!د ترې* لاندې ، مې په دواړو لاسود اغر ېو نيولېسلګۍټو لېکړهمرۍ به دې شيتره = ناوه
