د محمدحنيف حيران لخوا خپرې شوې لیکنې
د لويې پکتيا ادبي تذکره ( درې دېرشمه برخه )
نـــــوم : سيلۍتخلص : ګوربزدپلارنوم : مير احمد ګوربززوكــړه : ۱۳۶۱ لېږديز لمريزكالزده کړه : د روغتيايې علومو د انسټيټوټ فارغهولايت : خوست ولسوالي : ګوربزکلی : وړو دنثر يوه بيلګه:دمرغومي د مياشتې دويم
په مري کې انځورونه
له ښي لوري: لطيف الله صادق، لطف الله خيرخوا او محمدحنيف حيران په ايبټ اباد کې شهاب الدين شهاب او ملګري يې په ايوب ميډيکل کالج ايبټ اباد کې
د لويې پکتيا ادبي تذکره ( دوه دېرشمه برخه )
نــــوم : محمدظاهرتخلص : پښتون زوكـړه : ۱۳۶۳ لېږديز لمريزكالزده كړه : په منځنۍ كچهولايت : پكتيكاولسوالي : اومنيكلــى :سپينه چاپ شوي اثار: نه لريناچـــاپ اثـــار: يوه شعري ټولګه چې شاوخوا(۳۰۰) شعرونه لري
غزل: سيدنجيب الله سادات
راليږونکی :سید نجیب الله ساداتد راليږونکي پته :najibsadaat@yahoo.comنيټه : 10-05-2008غزل په دې امید مې سترګې پرانستې چې تا ووینم خیالونه پریږم او یو ځل خو دې رښتیا ووینم ازغنه دښته ده، تورتم ېي هم ملگری ولاړ په زړه مې وگرځوه یو ځل چې رڼا ووینم ما خو به هر وختې سپرلې دا ستا لپاره غوښتوپه دې سپرلي کې به زه ګل ګل مخ د چا ووینم په دې خبرې خو باور وکړه د نن طبیبه ناسور به جوړ شي که ېي یوواری مسکا ووینم نوم به دی واخلم ،او مینه به می ووایم ننځان به م
د لويې پکتيا ادبي تذکره ( يودېرشمه برخه )
په دې اثر يو څو خبرې: علم ګل سحر تذکره لیکنه په پښتو ادب كې پخوانى دود دى،زموږ په ادب كې ترټولو پخوانى راپاتې نثرديوې تذكرې نثردى،تذكره الاوليا يادوم چې سيلمان ماكوليكلې وه.زموږ په زمانه كې په دې برخه كې لومړنى ګام استاد قيام الدين خادم اوچت كړى. او بيا ورپسې استاد عبدالرؤف بينوا د اوسني ليكــــــــــوال درې ټوكه وليكل،استادعبدالله خدمتگاربختاني پښتانه شعرا وليكه.اوپه وروستيوكې افضل ټكور داليكوال او داڅېرې،محمد داؤد وفا ستوري د ادب پـــــه آسمان په كتاب كې د خپل وخت ليك
د سلطان احمدزي غزل
سپېره په غم لړلې او خواره زنده ګي دهمرګيه رارسېږه بې ياره زنده ګي دهمين دلته مجرم دى او مينه بدنامي دهناكاره چاپېرچل كې نا چاره زنده ګي دهد حال پوښتنه مه كړه بې ننګه ياره ښه يمغمونه دي او زه يم كراره زنده ګي دهد مينې ابراهيم يم لمبې په سره خوشال يمرا كړې خداى و ماته له ناره زنده ګي دهالفت درسره مل شه او عقل دې غلام شهجنونه ستا په غېږ كې هوښياره زنده ګي دهقسم دى كه تيريږي سلطانه بې له تانه رنځورې ورځې شپې دي بيماره
غزل ( سيدشاه سعود)
تصوير مې د چا مخ پسې هنداره ګرځولهروان ومه قدم پسې مې لاره ګرځولهد شپې به په کوڅو کې تر سهاره ګرځېدمهسپوږمۍ به مې په سترګو کې بيداره ګرځولهچې لاس يې رانزدې کړو نو وجود مې زهرجن شوهغې به په لستوڼي کې ښاماره ګرځولهزړګی مې بستره کې د بالښت لاندې ويده وڅهره مې له ماښامه تر سهاره ګرځولهچې هر چا به وروکتل ژوندی به راواپس شوموسکا به يې په شونډو کې تياره ګرځولهمنصوره که ترمنځه مو سعود راغلی نه ویهم دغه فلسفه به مې تر داره ګرځولهسيد شاه سعود &nb
غزل: حميده پکتيانۍ
راليږونکی :paktianayد راليږونکي پته :hamida_paktianay@yahoo.comنيټه : 07-05-2008 غزل: حميده پکتيانۍتاته چـــــې ګورمه په دې مــــې وژنيڅو چې ژوندۍ يم تر هغې مې وژنيکومه سودا يم ما په څه خرڅــــــوي؟په څه ګناه په څه کيسې مې وژني؟چې خپل عفت د مال بدل کې پلوريبس داسې داسې پښتنې مې وژنيد لېدو تــــوان دې بيـــــخي نه لرمهجانانه ستا د مخ جلوې مې وژنيديموکراسي د غرب مني راباندېپه يوې بدرنګه عقيدې مې وژنيتصميم د وړاندې ژوند نيولی نشم
د فطرت نوی غزل
زموږ وطن کې چې خبره چاد شرکړيدهنو بس دعا موداسې خلکوته اکثر کړيدهنن مې هغه په جګو سترګو له خپل کلي شړيد چاد سرساتنه ماچې په خپل سر کړيدهمونږچرې هم ځانته يوازې امن ندی غوښتیمونږ تل کابل سره دعا د پيښورکړېدهلايې تړلی زولنوکې لايې دارته وړیزموږچې کوم مشر خبره دخيبرکړيدهسوله هم غواړو خوناموس باندې هم سر ورکوودغه خبره مودښمن ته عمر برکړيدهخپلويارانو څوڅوځل په کاڼو وويشتم خوماورته بياهم حوصله لکه د غرکړيدهفطرت دې هررنګه ناز وړي شې خوغرورنه منې
غزل: حنيف حيران
په تا اوس راغله خو په ما تېره دهپوی شه همداسې په هر چا تېره دهراځه چې خوند له زندګۍ نه واخلوجانـــــانه هســـــــــې هم دنيا تېره دهاوس د حسرت پر اوښکو زړه مينځمهيوه زمانه مې په ګنــــــاه تېـــــره دهخدايه جانان مې پر ما ونه نيسېما هره سخته په رضا تېــــــــره دهراځه چې مينه مو له تلو پاتې کړوزما ځواني او ستا ښکلا تېره دهد امن مړاوې غوټۍ نه ګل کيږيپه دې وطـــن مې څه وبا تېره دهحيران يم ته له مانه ولې ښه شوې؟ما په روا، تـــا نــــــاروا ت
د سيدنجيب الله سادات نوی غزل
لامو مینه ده ژوندۍ لا مو وفا ژوندۍ ده لاموهمغه شان په خوله د کړس خندا ژوندۍ ده زما دزړه دنیا چې داسې نن ودانه ګورېپدی پوه شه چې ژوندۍ ده نو په تاژوندۍ ده سکوت د شپې چې دې سیلۍ ارام ته نه پریښوده غریبه شپه خو بس په طمعه د صبا ژوندۍ ده نور که مې هر څومره په غشو ولئ ومې ولئپه زړه مې مه ولئ په زړه کې مې لیلی ژوندۍ ده قلم یې پورته کړو سادات بیا غزل ولیکلوشکر خدایه چې په ما دې دا رضا ژوندۍ ده سید نجیب الله سادات
غزل: بلېنډه بدرۍ
پرې پويه نه شم چې ټپه که کلېمه وليکم خو يوه زړه ته ښه درنه شان صدمه وليکم په تا وېرېږم چې پنځ ډزی به دې وخوري رانه زه په منګي خو به دې سل ځله نامه وليکم دا ځل يې بيا ليک را لېږلی د اظهار په تمهداځل به بيا ورته يو نوې شان پلمه وليکم سېتار به غوږ شي له مطرب به ټول راګونه هېر شي که ورته زه د شنو بنګړيو مې نغمه وليکم زه دې په نوم باندې يادېږم تری تم شوې چېرته وايه چې مېنې ته اوس پيل که خاتمه وليکم د بلېنډې د ژوند ملګریه انتظاره! وايه
غزل: اندېښمن ځاځی
غــــيږ ته به د يار رســـــي که غيـــــږ به د دار ونيسي ژوند بــه مې په کــــومه لار ځي کوم خوا به لارونيسي زه ستــــا په معـــصومه ښــــکلا دا رنـــګه دوکه شومه لــــکه کــــوم مـــاشــــوم چې په خندا ،خندا مار ونيسي يــــو پـــرهر او ســـل بوسې ټــــوپۍ بــــه ورانوو سره يــــار دې زمـــا په زړه باندې د هر پرهر شمار ونيسي عـــظم مــې پښـــتون دى ګـــني ســتا خوا ته درتللى شم ښــــار بـــــــه د ژړه راځيـــنې دلتــــه اغيــــــار ونيسي ستــ
غزل: عمردراز مروت
مرور يار ته مې بلا ډېره زاري کړې دهخو سپېره بخت راسره کاش چې غداري کړې دهد يار په سر مې يار د کلي خلک غندلي نه ديد ګل په سر مې د ازغو تابعداري کړې دهکم عقله برخې په تياره چا موندلې نه ديما که ياري کړې خو ما ايمانداري کړې دهځنې سړي هسې په نام خانه پوري شوې ويځنې سړي پورې رښتيا چې خدای خواري کړې دهزه مطمين يم په خپل فن عمردراز مروتهما د ماحول په دايره کې شاعري کړې ده.
د اندېښمن ځاځي نوی غزل
پوه نه يم ځان ته که بې خونــــده ژوند ته ژوند تيره وپه اينتظار چې ســـــــتا د شونډوخــوند ته ژوند تيره وچې باڼه ټيټ شـــي اود زړه په ښــــار مې سوله راشي د کبرجنو سترګو دې اوربنــــــد ته ژونـــــــــــد تيره و سوګنـــــد يې کړى وو چې سږ سپرلى به خوله درکوم ډيرسپرلي تير شول چې دې مات سوګند ته ژوند تيره ودآزادۍ بنـــګړي چې وخت ترې نه به جبــرمات کړل اوس د هغې ناوې خــــــــالي مړوند تـــــه ژوند تيره و د بري تـــــوغ چې لــــــه انګيرزه غمه راوړي راتــه يـــــ
شمشاد د نابودۍ په کنده کې
د بن د تړون له برکته زموږ هيواد او هيوادوال د ډيموکراسۍ له نومه برخمن شول ، د همدې تړون له مخې زموږ ټولنه له هغو محروميتونو او محدوديتونو څخه هم خلاصه شوه چې د څو لسيزو په اوږدو کې ورسره مخ وه ، دا تمه کيده چې د ديموکراسۍ په راتلو سره به زموږ ټولنه هم د پرمختګ په لاره ګامونه واخلي خو د ټولنې د خلکو د پوهې د کچې د ټيټوالي له امله ديموکراسي هم په هغه ډول چې تمه وه پلې نه شوه ديموکراسۍ د پرمختګ په ځاى فساد وزيږاوه . په همدې چوکاټ د بيان د آزادۍ نوم هم اخيستل کيده خو دپام وړ خبره دا وه چې له همدې نو
غزل: بلېنډه بدرۍ
په ما ای د ا جل لويه ديواله که ورانيږېزه هسې هم بې څوکه بې وباله که ورانيږې لږ صبر شه يو څه ځواني ېې پاتې له غربتهبيا خير دی د هر لوري مې مجاله که ورانيږې انکار دې ېې ځواب وي خير ځواني مې دې هم يوسيخو يو ځل پرې زړه وکړه بيا مې سواله که ورانيږې لا رنګ به راوړې سور چې ېې په وينو شې نيک بختهبيا بريده د ښکلا مې خير دی خاله که ورانیږې په تا پورې خو ژوند مې دی تړلی نور دې خوښهزرې زرې به تويه شمه خياله که ورانيږې چې ساز دې پکې نه کړه دا زمو
د خيرخوا تازه غزل
مينې ته کم نه وايمغم ته دې غم نه وايمنه لري جومات حجرهشاړې ته چم نه وايممړ مې که په هر نظردې ته ستم نه وايمستا د راز به هيچا تهکومه قسم نه وايمفرض دی د کافر رقيبزړه ته حرم نه وايمظلم دی خيرخوا ته کهورور د آدم نه وايم.
دلويې پکتيا ادبي تذکره (دېرشمه برخه)
نـــــوم : محمدالله تخلص : مقبل دپلارنوم : شربت خا ن زوکړه : ٧\٤\١٣٥٢ لېږديز لمريز زده کړه : تر شپږم ټولګي پورې ولايت : خوست ولسوالي : اسمعيل خېل او مندوزي کلى : حسن زي چاپ شوي اثار : دهايکوګانو يوه ټول
د سعيد منګل درې شعرونه
وختونه ظالمان دي موږ يو بل ته نه پـــــــــــــريديكتاركتار ګلونـــــه دې اوربل ته نه پــــــــــــــــــريدي د خوب څپې مې يوسي بې خودي راباندې راشيبنګړي دې شوخكي سر مې څنګل ته نه پــــــريدي کيســـــــــې د محبت پاتې نيمګړې شي ســـــعيدهغمــــــــــونه د جانان مې نــــور غزل ته نه پرېږدي.
