د محمدحنيف حيران لخوا خپرې شوې لیکنې
پيرښمنډې جينکۍ دي
راليږونکی :qwertyuد راليږونکي پته :qwerty@yahoo.comنيټه : 09-09-2008په ګودر بابا سهر ماښام راپنډې جینـــــــــــــــــــکۍ ويغنم رنګې ، څوک ګلرنګې غونډې منډې جینکۍ وي پل ېې تیږه کې دربل شي پړمخ پریوځـــــي لاروی چېښکاري بیا چینه کې ناستې مخ بربنډې جینکۍ وي بوی د بنګو کټکټاری د چیلم وي په تنګــــــــــــــي کېپنډ مې کیږدم پټ وروکسم منې غونډې جینکۍ وي چې ټولی د څڼیورو څوک شهی
جرګه يا مرکه په پکتيا کې
د جرګې د نوم په اوريدو سره د سړي په ذهن کې د پښتنو د درانه قوم انځورپيدا کيږي ځکه چې جرګه د پښتنو هغه دروند او لرغونى دود دى چې له سلګونو کالونو را په دې خو او که په بل ډول ووايو د پښتنو د تاريخ سره سم تاريخ لري ، چې نسل پر نسل تر دې دمه دا دروند دود د پښتنو له خوا پالل شوى او ارزښت يې په ټولنه کې ساتل شوى دى ، د جرګې پر تاريخ او لرغون توب باندې ډيرې خبرې کيداى شي خو زه بايد دومره ووايم چې په نړۍ کې ډير هيوادونه او ډير قومونه شته ، ډير وګړي ژوند کوي خو په هيڅ يو قوم يا هيڅ يوه هي
ولسمشر که ولسمشره؟
راليږونکی :احمدعمير (ب )د راليږونکي پته :ghazi_bilal@yahoo.comنيټه : 16-09-2008 ولسمشر که ولسمشره !؟ پښتو متل دى چې ( ابا په کور نشته او له ادې ډار نشته ) ، دغه متل هغه وخت په کورنيو کې په ژبو څرخيږي چې ماشومان يې خپلسري پيل کړي، ښوونځي ته نه ځي او ټوله ورځ ايله ګشتي کوي .په هېواد کې اوس مهال ورته مسئله روانه ده، کله يو قوم دومره ژبه ور شي، چې د پخوانيو پاچايانو د فرمانونو د لغوې غوښتنه وکړي، کله يو ټلويزيوني
يوې ژورنالېستې خور ته د ليک ځواب
راليږونکی :ن سد راليږونکي پته :noonseen@hotmail.comنيټه : 14-09-2008یوې ژورنالستې خور ته د لیک لنډ ځواب ژورنالیستې درنې خورې په خیر راشې او تل راشېزرواري دې شمه ګرانېسترګې کله په باڼو ديدرنې شوي ښه پوهیږې مودې وشوې چې یواځېبې همزولې بې ملګرېپه خدای ژوند خو شکر خوږ دیخو درنې پرې خاطرې ديته منې چې له ډیر وختهمې په زړه بلا قیصې ديزه هم غواړمه له خدایهچې څوک ستا په شان
زماروژه به ترقيامته پورې وينه/ټپيزې/ حيران
مصريزي: محمد حنيف حيرانمين سړی ډېره خطـــــــا کړيپه بېلتـــــانه کې چې ژړا کړيځان په تمام جهان رسوا کړييارانه هله خوند پيدا کړيچې کله کله جدايي پکې راځينـــــــــــــــه. د زيارت مالګه له مور غواړيځان په شړۍ کې رانغـــــــــاړيد لېوني په څېر ځـــــــان داړيهلک موچۍ چيچلــــی ژاړيجينۍ ښامار خوړلې شنه له خندا شينه. ښکاري په زړه باندې ډېر کلک دیځکه خوراک يې وچ ســــوکړک دی
د مينې انګړ
راليږونکی :نسیم ستورید راليږونکي پته :pakhtyan_stori@hotmail.comنيټه : 09-09-2008د مینې انګړنسیم ستوری جرمنی ای ښـکلـیـه ستـا د حـسن پـلــوشــی بــه مسکیدیستا سـترګــو پــښــتـنـو کـې بــه د ورایـه ځـلـیـدی یو ټـال دی پـکــې جوړ کړو ښه د میـنـې مـزیـدارد مـیـنـې پـه ټـالـۍ پــه زنـګــیـدو بــه خــوریــدی سـجــده د عـبـادت وه تــا د میــنـې کــړه یــاريد مـیــنـې عـبـادت کــې دی سـجـدو تــه
ښار کې کله داسې ځوان شته
راليږونکی :qwertyuioد راليږونکي پته :asdfghj@yahoo.comنيټه : 09-09-2008نه د چا په پله مې پل ږدم شکر نه د چا احسان شتهخپله بیله لاره کاږم نه څاروان نه مې کاروان شته دا سړی وچ په سر وله دا جاســــــوس د پیرنګیانوزیمه واره د خون زه یم پرې فتوا د پاک قران شته په دې ټول اتڼ کې دا چې د لمـــــــبې په شان تاویږيدا ضرورڅوک غرنی دی ښارکې کله داسې ځوان شته د څلورو دیوالونو مینځ کې نا
ملي اتڼ او په پکتيا کې يې دودونه
ملي اتڼ د افغانانو يوه ډيره لرغونه او پخواني عنعنه ده او که په بل ډول ووايو ملي اتڼ يو ملي دود دى چې د هيواد په بيلابيلو برخو کې د ملي اتڼ دا ملي دود تر سره کيږي او په خاص ډول په هغو سيمو کې چې د افغانستان لوى قوم (پښتانه ) پکښې استوګنه لري . ملي اتن يوه پپژندل شوى دود دى او ټول پښتا نه يې د نوم په اوريدو سره په خپل ذهن کې انځورولى شي چې ملي اتڼ څه ته وايي او د ملي اتڼ څخه موخه څه ده خو دا بايد وويل شي لکه څنګه چې په پښتنو کې د سيمو د بيل و
د عمردراز مروت ښکلی غزل
دا ستا خيالونه د خپل خياله چې بې خيال مې نکړلاوس خو منې لاليه! څوک درسره ســــــــيال مې نکړلبې شرمو اوښکو کړل ښکاره ستا پردې دار غمونهافسوس په دا کوم په زړه کې چې سنبــال مې نکړلدا دې منم چې يو تر بله سره يو مې نکـــــــــــــــــــــړېخو دا منه چې يو تر بله په جنجال مې نـــــــــــــــکړلخير ده په دا دې دوزخي يم چې رښتيا مې وويــلخيرده که نشوم جنتي خو څوک حلال مې نـــــکړلډېر مې په سر وګرځول عمر دراز مروتـــــــــــــــــــــــهدا د غرض ياران قس
او ځان مرور هم ساتي/ مروت
ديدن د سر په بدله غواړي او سر هم ســــــاتيګټه مني خو د تاوان نه
( ښکاري ) نظم
راليږونکی :حخهععغعغثفثصضد راليږونکي پته :asdfnvhfjyr@yahoo.comنيټه : 31-08-2008(ښکاري ) نظم ښکاري ولې دې لیندې کې غشی تم کړ؟پټه سترګه دې هم ورو وغړولهلکه ته مې د ځوانۍ په تماشه شوېهو په دې ځنګله کې زه هاغه هوسۍ یمچې الله راته راکړی ډیر جمال دیښکاري ولې ؟ تا خو غشی واپس کیښوهم لینده دې کړه په غاړه کې ځوړندههو ، په دې ځنګه کې زه هاغه هوسۍ یمچې مې خیال د هر یو ستوري پوخ ملګریاو سپوږمۍ سره شریک مې هر یو تال د
د اروايي او روحاني ناروغيو درملنه....
د اروايي او روحاني ناروغيو درملنه داسې وکړئزموږپه ټولنه کې اکثره وګړي هغه دي،چې ژوندېې دپښېماني، نهيلي،خفګان اوزړه تنګون سره تړلی دی. هغوی ته داکاينات اودهرانسان ژونداودهريوشي راتلونکی توره شپه ښکاري. ماښام مهال چې دلمرزېړې وړانګې دچېنارونو له سرونوسره خدای پاماني کوي؛ نوهغوی دمغرب دافق د شفق له زړه راښکونکو رنګونو څخه خوندونه نشي اخيستلای. هغوی صرف داګوري چې لمر سترګه پرېوتله او اوس به شپه خپل تورمخ راښکاره کړي. له دې څخه هغوی ژورخفګان اخلي. په اکثره خلکوپه ماښام مهال
د شرف نوی غزل
د انګار په شان يې ځـــــــــــــــل کاوه پروناننګو خو دې څه چــــــــــــــــــل کاوه پرونستا د زلفــــــــــــــو د دار پړی به راياد شوما چې فکر د مقتـــــــــــــــــــــــل کاوه پرونستا د وصل په ارمان شومه نو پوی شومما د ستړي ژوند تـــــــــــــــــکل کاوه پروننن يې خپله له پښو ساه وتلې ښــــکاريچې پر مونږه چا يرغــــــــــــــل کاوه پرونهوښياران وايي چې نه کار هلته څه کاردښمن هم دغه متــــــــــــــــــــل کاوه پرونځنګېده لکه شــــــرف چې
زه حماسه د هنر روح ګڼم/ له درمل سره مرکه/ وروستی برخه
وروستی برخه پوښتنه: د علمي او اکاډميکو آرونو او لارو تعقيبولو لپاره زه فکر نه کوم چې يوازې دې مشاعرې کفايت وکړي، هغه هم په دې ډول چې هر شاعر راشي شعر دې ووايي او بيادې لاړ شي. که کره کتنې وکړي او علمي سيمينارونه جوړ کړای شي دا به غوره نه وي؟ځواب: زه فکر کوم کومې غونډې چې تا يادې کړې د ځوانانو په روزنه کې بد رول نه لوبوي، افغان ادبي بهير يادولی شو، چې په لسګونو ځوانان پکې روزل شوي دي او روزل کيږي، ډېری ځوانان وايي چې مونږ، چې
غزل: عمردراز مروت
دغه بې درد ځکه احســـــــــــــــــــــاس د چا د وير نه لريدرد د درد مند به څه محسوس کړي چې ضمير نه لريچې تصور ستا د ښايست دخدوخـــــــــــــال وکړي پرېدومره جــــــــــــرات زما د
دعمردراز مروت نوی غزل
دا ستا په سر بلا سرونو ســـــــــــــــــــــــــره لــــوبې وشوېزما د چم د ضميرونو ســـــــــــــــــــــــــره لــــــــوبـــې وشوېراتلونکی وخت به دې تحريک ته چې کوم نام ورکويد مرګ نه پس مو د لاشونو سره لوبې وشـــــــــــــــــــــوېمحبوبې ستا د لوپټې تماشه نه ده ګوشـــــــــــــــــــــــــــېزما د عمر رواجونو سره لوبې وشــــــــــــــــــــــــــــــــــــوېستا د غرض مسله لا پورې حل شـــــــــــــــــــــوې نه دهکه د هيواد د سرحدونو سره لوبې وشـــــــــــــــــ
د لغمان ترهګر
د مهترلام مرکزي روغتون کټونه له ټپيانو ډک دي ، دلته ځينې ټپي ماشومان له خپلو ټپي ميندو سره پر يوه کټ پراته دي . د يوې يونيم کلنې نجلۍ کوچنۍ پښه د بمونو پرچو چېرې کړې ده ، د هغې څنګ ته د بلې دوه کلنې نجلۍ لاس او پښې نه وينې روانې دي ، د يوې بلې ١٥ کلنې پښه پرې شوې او ... دوى هر چاته په حيرانو سترګو ګوري ، خو له خولې اخ هم نه باسي . ټپي ماشومان د درد له زوره کټ کې تاو راتاو شي ، خپلو ټپي ميندو ته وګوري ، شاوخوا بيمارې سترګې وغړوي ، د غچ لمبې يې په زړونو کې په څپو شي خو
زه حماسه د هنر روح ګڼم/ له درمل سره مرکه
دويمه برخه پوښتنه: فکر کوم چې نظم د خيالاتو د اظهار لپاره يوه ښه وسيله ده، بيا په خاصۀ توګه ازاد نظم چې شاعر پکې خپل خيال په ډېره ښه توګه نغاړلی شي، ايا دلته ازادشعر ليکل د بند شعر په نسبت ښېګړه نلري؟ځواب: هو رښتيا هم په غزل کې خو دشاعر نيم خيال په قافيه او رديف کې مصرف کيږي؛ نو د همدې لپاره ازاد شعر د قيودو د ماتېدو لپاره راغلی دی او دا په ايران کې د يوې ښځې ابتکار دی. په مقيده شاعرۍ کې د شاعر خيال ځايول ستونزمن کار دی. ازاد شعر د همدې ضرورت لپاره جوړ شوی دی ک
څلوريځه/ اريوبي
راليږونکی :gull mohammad aryobiد راليږونکي پته :aryobi11@gmail.comنيټه : 21-08-2008زمونږ پېغلې پښتنې دصبرڅليلري سترې حوصلې د صبرځلي سم دزړه غوندې جانان په زړه کې ساتيخويې نه راوړي په خولې د صبر ځلي ګل محمد اريوبي
غزل: محمدعلي عمري
راليږونکی :محمدعلی عمرید راليږونکي پته :m.ali.omure@gmail.comنيټه : 22-08-2008غزلورځ می شپه سوه چی په لوری زما راغلهدیار غم وو لکه توره بلا راغـــــــــــــــــــــلهپه کوم لوری به ترې ځان ژغورم دتلــــــلودقسمت لوبه له مخ او له شا راغلـــــــــــهورته کوز به دحســــــــــــــینو وي سرونهکه دبخت ستاره مخ ته دچـــــــــــا راغلهدا چی اوري می پر مخ باران داوښکوزما دفکر په اسمان کی خو بیا راغلهشېخه هیر به دي اذکار شي که دې مختهپښتن
