شعرونه
دوبى كى عمر د تېريږې -سيد كريم خوستى
دوبى كى عمر د تېريږې دوبى كى عمر د تېريږې ګرانه كله راځىوينې دزړه نه مى بهيږې ګرانه كله راځىدوبى كى ورځ نه ده كلونه دبى شميره تير كړلدځيګر وينه مى وچيږې ګرانه كله راځې
وطن زما - سيد كريم خوستى
دوطن زما دخوست ديوې سيمى دعكس د ليدلو پر مهال دوطن زما كه سمه ده كه غر دهڅومره ښكلې ده زما دزړګې سر دهغوښې وينې مى ترې ځار او ترې قربان شهداناموس دامى جنت دا مى كوثر دهراشه وګوره ګورګورې اومامڼې هر نعمت پكې پريمان ډك دثمر ده دا رښتيا ده خوست خو خوست دى كه يي ګورېښكلې ښكارى په چينار شمس وقمر دههر دښمن به ځې له دځايه سر
نوی غزل - فریدالله حسن زی
غزل پرخه وه که غم و وريده سحرلمر و که دلبر و ځليده سحرټوله شپه شوګير کړمه د ستا په نوموژني مې د خوبه پاڅيده سحرخوب کې يې ليدلی مسافر زوی دی...مور يې د يواله ته ژړيده سحرته يې يادولې نور پرې پوه نشومورور او مورمې دواړه غږ
آزاد شعر-حبیب زی
آزاد شعر حبیب زی دومره ساده او لیونې خو نه یمچې ګودرونو کېد مستو پیغلو هیلې په اوبو لاهو کم ،دا سره منګې بهبیا له کومی چینېد کلې پیغلي ډکوېچې دا ترخهدوړو وهلی ستونېپه زنګالې اوبو کی ولمب
ازاد شعر -حبیب زی
زاد شعر ارواح مې بیا د چینارونو لاندی سورو ته
غزل-فريدالله حسن زی
غزل د زړه له درده ژړيدل څنګه وي؟
غزل
چـــــــې دمــرګ په وخـت هــــم فکر د دنـېـــاكـــړي څه بـه طمـــــه داســــې خلـــك دعقبــاكـــــــــــــړي
غزل فريدالله حسن زی خوست
غزل فريدالله حسن زی خوست ودې کړې دوکې په ژبه ګونګه شېڅه دې شوې وعدې په ژبه ګونګه شېبيا به کفارې ونيسو معاف به شوماتې کړه روژې په ژبه ګونګه شېشولو دې ځواب دې ژبې سر باندېزده دې کړې قيصې په ژبه ګونګه شېځان درته بد نه ښکاري,چې بد وايې؟
ارمان -، لندن سيدشاه خروټی
ارمان دي تا دسترګو په هينداره کي چي ځان ووينملکه الوتی په هوا شم اوم اسمان ووينم
غزل -شکیلا آماج
غزل چې رایادې د دنیا دا ناکردې شی نو له سترګو نه مې اوښکې را خورې شي په وجود مې را روانې مړې خولې شي او په ژبه مې راټولي څو ښېرې شي خپله هره قرباني زما ارمان شي چی محتاجه شم د ټولو بهانې شي
غزل- دروېش درانى
غزل- دروېش درانى يارځکه دشونډودشکروماته ســــــــــــــــــــــــــــت کوي مال چي ورکوې دخداي په لارکي برکـــــــــــــــت کوي کاڼي ته چي لاس کړم نودپاسه دا اوازراســــــــــــــــ
غزل
راليږونکی : شر يف الله غفورزي لکڼوال غزلدرې واړه پر مــــا ګران دي اول یار زما دکلي
پیغور نه لرم
سرليک: پیغور نه لرم خدایه زور یې مات کړې چي یې زور نه لرم تا مي مددګار شه بله لور نه لرم ورک شومه له کلي او له کور څخه ستا ددین لپاره، بل کوم تور نه لرم
شاعرانه ارواوې
راليږونکی : شريف الله غفورزي اکراين اديسه شاعرانه ارواوېزما او ستا شاعرانه ارواوېلکه همځولي ګاونډي ماشومانله يو بل پټ شي پټپټانی کويد خيال په ړنګو کنډوالو کې ګرځيزما او ستا شاعرانه ارواوېلکه دوې خويندې ښاپيرۍ په افسانو کې ګرځيلکه دوې ستړې اوښکېسترګو ته نه راځي په زړو کې اوسيلکه
جنازه-عبدالستار سعادت
څراغونه وو رڼا وه يو ته نه وې سر تندى وهل ژړا وه يو ته نه وې ملائيكې پاس له عرشه وې راغلې خو په خلكو كې غوغا وه يو ته نه وې ستا د تورو زلفو رنګ و ستا غوسه وه شپه وه تالنده برېښنا وه يو ته نه وې سپوږمۍ كله، كله لږه ښكارېدله ستا څېره وه ستا ادا وه يو ته نه وې ستا ښېرو ښكلې د ناز جامې په تن وې لپه، لپه دې دعا وه يو ته نه وې هم انجام او هم آغاز د زنده ګۍ و اب
غزل
غزل ښاغلي نجيب الله جبارخېل قسم په خدای چې دپردو لمسون دی څوک مدرس او څوک معلم مې وژنيچې دعلم او فرهنګ کور ورانوي هغه سپېڅلی متعلم مې وژنيراته عجیبه قضاوت ښکاري د
غزل
غزل ښاغلي پيرمحمد کاروان ته چې په خوب کې راځې، ته چې په خيال کې راځېسپينې شاهينې وايه، کله په جال کې راځې؟زه چې ماڼۍ جوړوم، دتصور ددنياپه هره خښته کې ته، په هرديوال کې راځېدبنګړوشرنګ دې خيژي، له پايزېبونوسرهدپښتنوکلي ته، په وريښمين شال کې راځېدسنځل ګلووږمې، دګلابونوغونچېهم په هنرکې راځې، هم په
عبدلباري جهاني غزل
راليږونکی : شر يف ا لله غفورزي لکنوال ښاغلي عبدلباري جهاني غزل غزلهغه ګرېوان چې د ازله د ګنډلو نه وجنون يې هم د زولنو د ټينګېدلو نه و د ارمانونو په ساحل مې بېړۍ ډوبه شولهبيده قسمه دا ګودر د غرقېدلو نه وچې بې خبره دې رخصت شوم له حضوره څخهد عزرايل خاموش پيغام د اورېدلو نه ود دار پر سر که مې نارې د انالحق وهلېشيخه معذو
كندهاره
كندهاره سيد كريم خوستى داغم مى هروخت ژړاوې زړه ناقراره زما څو به بمونو كى الوزې كندهاره زما ستا دطالب يادملا يا د عسكر په مرګې چى شم خبر نو ټول وجود شى بې احتياره كله انګريز كله روسان كله تور سور اسريئل
نظم : پيرمحمد کاروان
راليږونکی : شر يف الله غفو رزې لکنوال ښاغلي پيرمحمد کاروان غزل د شپې ماشوم شمه زه کله چې لمر په کلي سر ووهي او شپه د وړانګو په خنجر ووهي په تودو شوندو پيزوانونه ښکل کړي زرين ﻻسونه پرګودر ووهي چې ماشومان په قلمي ګوتو په سپينو کاغذي ﻻسونو تورې تختې راواخلي په ببلي ژبو الف ووايي ،بې ووايي،تې راوخلي ماته رايادې شي ماشومې شېبې کلی،ګودر او د ګودر له غاړې
غزل - فريدالله حسن زی
غزلکافر دې کړم جينۍ په قسمو مې باور نکړېيې څنګه مسلمانه په توبو مې باور نکړېبيګاه مې ټوله شپه ته تر سهاره يادولېد وچو وچو شنډو په پترو مې باور نکړېخبرې ته مې غوږشې،وايې مه رانيږدې کيږهاوس ته هم عجيبه
مينه- محمد بلال (معروف)
مينه څړيكه شمه درد شمه پرهر په غيږ كې ونيسم مينه شمه، عشق شمه ځيګر په غيږ كې ونيسم تاو له دې سپوږمۍ شمه ، اسمان شمه له ستورو شم لمر نه هم راتاو شم بس دلبر په غيږ كې ونيسم غرونو ته چې وخيږم كركڼې وي ګورګورې وي زه له ټولو تير شمه نښتر په غيږ كې ونيسم ښكلونه جنت ډك دى، اسمان ډك دى دنيا ډكهحورو نه هم ښكلى د زړه سر په غيږ كې ونيسم ن
