شعرونه
غزل//انعام الله ګوهر
نور دي له چمه کــــــــــــــــــډه وړمه،ځمهتـــــــــــــاته وروستی سلام کوومه،ځمه هره خبر چي دا غیـــــــــــــار په خوله کړېزړه می غورځیږي لــــــــه دې غمه،ځمه تـــــــــــــــــــــــا چي د خلکو مخ کي ورټلمدرته پــــــــــــــــه ژوند بیا نه راځمه،ځمه
غزل//سید شاه خروټی
دی تاریخ پاڼوكي جوت زمونږه پور ولیکئله اباسینـــــــــــــــــه تر امو زمونږه کور وليكئزمونږ هیواد ته چي هر چـــــــا په بد نظر کتليټوله دنیـــاکي رسوا شوي مخ یې تور ولیکئچـــاچي په مونږه تیری کړی موږ بدل اخستیچي یومي وژنی په بدل کي یې څلور ولیکئدا سپین او سره دلته راځي دي ابادئ په نامهبیرته وتل یې له دې خاوري با په زور ولیکئشک پکي نشته دسیسې راته اغیارکړي جوړيتطبیق کوونکی یې زما سکنی ورور ولیکئچي د رقیب په مټ نازیزي او خپل ورور قتلو
غزل//ډاکټر حسن
ته دې بس ویاړ کړه په ذلت په ډاګهزمونږ خوخوښ دی بغاوت په ډاګه په شنو ډالرو يې زړه وپړسیدیاوس چې اقرار کړي درشوت په ډاګه وايي ژغورم خودې له یوه ګاونډيپه بل دې پلورم که عزت په ډاګه پرون يې ږیرو کې ریال ټولول نن دشیطان کړي عبادت په ډاګه دغلا له خونده يې بې بر خې نه یو بس کله کله کړو الفت په ډاګه مونږ محبت په خوله راوړلی نه شودوی څنګه کړي دومره نفرت په ډاګه پرون دې وې غم دې په اوښکووینځم
غزل//انعام الله ګوهر
پخلا به شي،زمــــا به شي جـــــــــانان که خدای کولپوره به مي شي یو ورځ دا ارمــــان ،که خدای کول ګوره چي ډېر زر بـــــــــــــــــــه د مظلوم لاسونه رسيددغو ظالـــــــــــــــــــمانو تر ګرېوان ،که خدای کول دا چي مو په حــــــال باندي خندیږي،خوشحالیږيپــه دوۍ به هم راځي دا امتحــــان ،که خدای کول دومره دي پـــــــــــــــــــه حسن غرور مه ک
غزل...خالد ريحان
غزل...خالد ريحان ما په هر ځاي کې چې دی مړی د هابيل ليدلیورسره پل مې شا او خوا کې د قابيل ليدلیکوم ابرهه چې مې کعبې ته کله سپک کتليپسې رالوتی مې يو سيل د ابابيل ليدلید وخت نمرود ورته که هر څومره لمبې تازه کړيخو زمانې په سرو ګلونو کې خليل ليدلیچې هر ماښام ي اوښکې شوري د ليمو په سوکوما د يتيم ويرجنو سترګو کې قنديل ليدلینورې د سرو ډوليو باج څپو ته نه ورسپاروله غورزنګونو مو لويدلی رود نيل ليدلی
غزل//ډاکټر حسن
غزل زمــــــــا له سترګو والوتله په ټول چم خوره وره شوهچې خوشبو دې زما د اوښکو په شبنم خوره وره شوهپه سفر يې د اسرارو د هستۍ ځـــــــــــــان سره بوتلملــــــــــــــکه لار هسې مې مينه تر قدم خوره وره شوهد هوســــا زندګۍ لمر ته د خنجر له سيوري راغللچې رڼــــــــــــــــــا په کومو خلکو د قلم خوره وره شوهکله شخړه وي په خېټه کــــــله جنګ په حقيقت ويقبيله چې کــــــــــــــــــــــــــله دلته د ا
غزل //انعام الله ګوهر
د یو چــــــــــــــــــــا په انتظار ،تر ډېره وختهیم تر اوسه نــــــــــــــــــــــاقرار،تر ډېره وخته په اوږدو او پــــــــه ترخو شپو دهجران کيپــــــــــــــــــــاتي شوی یم بیدار تر ډېره وخته هسي یو ځل تـــــــــــــــــــــا په شا وه،راکتليمــــــــــــــــــــــــا دي وڅارله لار،تر ډېره وخته اې واعظه لږ ددې وضـــــــــــــــــــا
غنم رنګه جینئ//سید شاه خروټی
غنم رنګه جینئ كلــه چي مخي ته مي راشي كومه دنګه جينۍ مـــــــــــــــــاته راياده شي ده كلي غنم رنكه جينۍ هغه شیبه دي مـــــــازدیګر مي تل په زړه وریږي چي بــــــــه روانه شوه ګودر ته ړنګه بنګه جينۍ مـــــــــــا یی ده حسن تماشه کړه ب
غزل//عندلیب دیر
غزلد احساس او د الهام چې یارانه شيخالي زړه وی د شعرونو خزانه شيچې رنګونه پرې راغونډ شي پيمانه شينو رنګونه ترې راتوی شي ترانه شيد دانې په مينځ کې پټ دي خروارونهله خرواره چې رابېله شي دانه شيحقيقت په حقيقت کې حقيقت ويچې فريب ورسره ګډ شي افسانه شيپه اورونو د دنيا يې پروا نه شيچې لمبو سره بلد شې پروانه شيد خبرو يو اعزاز دې زما نه شيپ
ټپیزې //عبدالباري نعیمي
سرليک: ټپیزې پټه راوتې یم له کورهبې اجازې له پلار و موره زماجانانه په زړه توره مازدیګر مه ګوره ما ګوره مازدیګر تل وي زه به کله کله یمه ====ښکلا ، ښکلا مخې ته راغله ځلا ، رڼا مخې ته راغلهسیخه زما مخې ته راغلهخماره بیا مخې ته راغلهمخ په سالو پټوي ، شونډې بڅوینه ====
غزل // ابراهیم رضا
غزل // ابراهیم رضا انعام الله ګوهر ته : رابه شم د میني مــــــــــــــــازیګر غوندي
زما سوچ : تواب ترابي
زما سوچ : تواب ترابي درسره تګ پۀ لاره ځکه نۀ کړمچرته ستم پۀ خپله زمکه نۀ کړمچې ئې قلم پۀ نخښه کړی رالهڅنګه نفرت بۀ دَ ټوپکه نۀ کړمځان ته بۀ هسې پښتون وايمه نودَ پښتو ناوي چې نېنزکه نۀ کړمتۀ ئې شړې ، ورغاړؤځمه زۀزۀ دَ مزدور دَ خولو کرکه نۀ کړمماته پښتو مې خپل بابا پرېښودينخښه دَ لاس بۀ ئې زۀ ورک
تازه غزل//انعام الله ګوهر
چېرته سره لبان او سپین رخسار او چېرته زه وخت کړو سره لري ،چېرته یــــــار او چېرته زه یاره ! مه پوښته د ژوند احوال مي مه پوښتـه چېرته ستــــــــــا په مینه کي قرار او چېرته زه ګوره داد شېخ خبري مه کوه و مــــــــــــــــــــــــاته چېرتــــــــــــــــه دا د ميني ګنهګار او چېرته زه
غزل //انعام الله ګوهر
خوب ،ارام،سکون دي نه وای،خو چي تــــــــــــــــــــــه وایلوږه،تنده بس چي څه وای،خو چي تـــــــــــــــــــــــــــــــه وای چي ته غوږ وای ،ماپه مینه درتــــــــــــــــــــــــــــــــــه کړالیڅه قیصې چي مې پــــــــــــــــــــه زړه وای،خوچي ته وای روڼه شپه وای،زما لاس وای ستـــــــــــــــــا په لاس کياو یو بل ته په کاته وای،خو چي تـــــــــــــــــــــــــــــــــــه وای
تاريخ//قلندر مومند......انتخاب:عندليب.دير
تاريخ//قلندر مومند......انتخاب:عندليب.دير که د نمرود د دروغجنې خداۍ وس رسيدے د ابراهيم نوم به خاکم بدهن خاورو کې وه که د انسان په حافظه د ظلمتونو راج وے نو سقاراط به چرې هم د تاريخ پاڼو کې وه؟ په فراست که فريسيانو اجاره لرلے د مسيح نوم به ي کتاب نه شوکولے نه وے؟ که د انسان په ذهن حکم د يزيد چليدے د حسين ذکر به ي وينو کې مښلے نه وے؟ چې د تاريخ مادی تعبير
درې شعرونه//عندليب دير
درې شعرونه.....عندليب ديرد مينې سبق اخـــــــــــــــــــــــــــلم زه له څاڅکی د شبنمد ګل په پاڼه پروت وې يــــــــــــــا د ګل په خوا کې مړد بخت ارمـــــــــــــــانی ښه وو چې تر تخته پورې لاړد تخت ارمـــانی پروت وو د درشـــــل په خوا کې مړد دنګو غرونو باز ته مې د نيــــــــــــــاز قيصه کوومما مــــــــــــــــــــه ګوره د زلفو د ځنګل په خوا کې مړ
غزل//انعام الله ګوهر
مین چي نه وي زندګي بــــــــــــــــــــــــــاندي هیڅ نه پوهیږيهغه په درد د تنهایي بــــــــــــــــــــــــــــــاندي هیڅ نه پوهیږي زړه چي ورنه کړې دلداري بـــــــــــــــــاندي هیڅ نه پوهیږيدا ښکلي ښکلي په یــــــــــــــــــــاري باندي هیڅ نه پوهیږي کلی یې ټول په مـــــــــــــــــــــــــــا خبر کړ ځوانیمرګه یې کړېوړه جینۍ په ریباري بــــــــــــــــــــــــــــاندي هیڅ ن
د رخمت الله حقبين شعر
نېټه: 03.10.2010 19:57 دخـفـګان په څانګه ناست ېم ځـکه ژاړمدارمـان په څانګه ناست ېـــم ځــکه ژاړمغــم مې ټـول عمرملګرې شـــــوجـانـانــهدخــزان په څـانـګه نـاست ېم ځــکـه ژاړمچـارچـاپېره ېــم راګيـرستـا پـه غمـوکــېدزندان په څانـګه ناست ېــم ځــکـه ژاړمدادې څــه ډول انصـاف وکــړوجــانـانـــــهدګېرېان په څانګه ناست ېــم ځـکـه ژاړمدحـقـبين ځــواني خـوتـا واخيـستـه ېــ
غزل او څلوریزه//انعام الله ګوهر
بیـــــــــــــــــــــــا مي په زړه اوري نن یادونه د خپل کورکيږي مي تر سترګو دیوالونــــــــــــــــــــــــه د خپل کور هر ځای چي واړه ماشومان ووینم پـــــــــــــــــــــــــه لوبوذهن تــــــــــــــــــــــــــــــــه مي راشي زر ګلونه دخپل کور څوک چي مي د کلي له خوا را
غزل//ګلالۍ خوستۍ
که اجـــــــــــازه راکړي له کوره درمعلومه به شمخپلې پښتونــــــــــــــه يم مجبوره درمعلومه به شمپام کوه پــــــــــــام چيرې غلط نظر په ماونه کړېپه پښتانه نظر راګوره درمعلومه بـــــــــــــــه شمدماشومتوب ځينې خبرې بــــــــه مې هيري نشيچې به دي وويل بي وروره درمعلومه بـــــه شمکـــــــه لټوې مې بل وطن کې نولباس مې ګوره
غزل//انعام الله ګوهر
غزل چي دوه مین کړي سره ښکل،ماته رایـــــــــــاده شې تهبورا چي کېني په کوم ګل ،ماته رایـــــــــــــــــاده شې ته ما چي دستـــــــــــــــــــــا د هېرېدلو کوشش کړی هر ځلتر ټولو زیـــــــــــــــــــــــــاته هغه ځل ،م
غزل//ګلالۍ
خپل کور راته راغلي دي يـــــــــــــــــــــــــادو نه ښه بې شميرهتر څو پوري به پـــــــــــــــــــــــــــــــــــالم دا غمو نه ښه بې شميره په ژوند چي مې څوګ نــــــــــه کړي تپوسونه ښه بې شميرهمزار ته مې اوچت نـــــــــــــــــــــــــه کړې لاسونه ښه بې شميرهزماداقوي زړه دي شيشه په شکل مــــــــــــــــــــــــــــــــات کړويقين لرم چي مات به دي وي زړونـــــــــــــــــــه ښه بې شميرهعجبه زمـــــــــــــ
د ابراهیم رضا ښایسته غزل
روان یمه،روان یم له کاروان نــــــــــــــه لاس نیوی کړمسندري یې رایادي کړې بـــــــــــاران نه لاس نیوی کړمرکوع کي رایادیږي په سجده کي رایـــــــــــــــــــــادیږينور څه وکړم مجبور یم له جانــــــان نه لاس نیوی کړمد ذهن تخیل مي د ارمـــــــــــــــــــــــــان تر کوڅې یوسيارمان چي په کي نه وی له ارمــان نـــه لاس نیوی کړمپه پټــــــــــــــــــــــــه چي ورځمه نو ازغي مي لمن نیسیپه سمه لار ورځمه له بـــــ
غزل//انعام الله ګوهر
درنه لوګی درنه قربــــــــــــــــــــــــــان ،راپسي وبه ژاړېجانانه وبه کړې ارمــــــــــــــــــــــــــان ،راپسي وبه ژاړېاوس مي په حال بـــــــــــاندي خندا کړه هیڅ خبره نه دهچي کله مړ شم په ایمـــــــــــــــــــــــان ،راپسي وبه ژاړېتل به دي نه وي دغه سره لبـــــــــــــان او توري سترګيچي کله تېر دي شي دوران ،راپسي وبـــــــــــــــه ژاړېزه به د تلو اجـــــــــــ
غزل//ګلالۍ خوستۍ
درپسې که مې ازار شي بيا بـــــــــــــــــــــــه ژاړېد غم لاره که دي لار شي شي بيا بــــــــــــــه ژاړېهر يو دوست که دي اغيار شي بيـــــــــا به ژاړېکه دا چا دسترګو ښکارشي بيـــــــــــــا به ژاړېاوس خوشال يې اوس خنـــــــــداکوې پرشونډوکه يو ځلې دڅوک يارشي بيــــــــــــــــــــا به ژاړېدبل چا دغم او درد په سوچ کې نــــــــــــــــــــه يېروغ زړګی که دي بيمار شي بيــــــــــــــا به ژاړې
