د نورګل شفق لخوا خپرې شوې لیکنې
غزل
ځلیدلې يې په شنو شنډو مسکا ده تښنولې چا د چا د زړه دنیا ده پاڼې پاڼې ژوند د کاڼو پر سر پروت دی ولونه ولونه ساه خوره لکه هوا ده
دعا
ستوري د اسمان دې شنه خالونه شه
سر او تال
راشه سورونو ته مې تال راوړه مرم هله ژر شه لږ مجال راوړه
غزل
نشته يمه، چيرې يم پيدا مې کړه راځه
هر لاروي پيژنده: ژباړه: نورمحمد سعيد
د پټنې(هندوستان ) د بانكې پور په كوڅو كې به سهار، ماښام په يوه نه يوه ځاى كې ښكاره شوه. ودريداى نه شواى، په ناسته به څكيده. كږه به ناسته وه او يو بل لور ته به ځنګيده او
تصوف اوموسيقي
يادونه:شاعراوليكوال ملګرى داوودتپان به مې هروخت په كونې پسې و،هلكه!دغني خان په يوه،يوه شعرتبصره وكړه،مابه ورته وېل: (له خره نه منطق مه غواړه)خوسړى نۀ كرارېده.په(جي،ام،اى)پروډكشن كې مې يوه ورځ له ملګري شاعر(احسان الله درمل)سره بحث كاوۀ،په اخركې يې لكه ماچې خوشالوي ووېل:داخبرې چې دې وكړې همداوليكه.زمونږ يوبل ليكوال ملګري(عاشق الله يعقوب)چې زه هم انسان يم اوهغه هم انسان دى راته ووېل،چې زه اوته به يوه مناظره ګۍ كوواوبيابه يې خپروو.بل ليكوال اوپه فلسفې مين ملګري پښتونځارهم ويلي و
زه او ته
زه او ته زما له سترګو نه پنا زړګيه د زړه درزا دې ښه په مينه اورم
د کاروان خبره
د کاروان خبره يو ړوند د لښتي پر غاړه روان و لکڼه يې ټکوله،نږدې و چې لښتي ته وروغورځيږي،ما ورمنډه کړه غېږ مې ورن
شفق
نږدې څلور کاله وړاندې، زما له ژونده زړه بيخي تور شوی و. کابل کې نوی وم. کوم ملګری مې په څنګ کې نه و، چې ورسره مې د زړه خواله کړې وای.نه پوهيږم ولې مې داسې ليونتوب وکړ، خو په دغه ليونتوب کې يو عجيبه سړيتوب راته ښکاره شو، چې په يوه ليک کې مې خدای پاک ته خپلې ټولې ستونزې،غمونه او هيلې بيان کړې، بیا مې يو قران شريف هد
اشنايي
نن مې وې سترګې وږې نن مې څوک خوا کې نه وو نن مرور غوندې وم نن نا اشنا غوندې وم ما يو پتنګ وليده، ورته ماشوم غوندې شوم ورپسې منډې مې کړې پتنګ په ګلو ګډ شو خو زه په ګلو ګډيدلی نه شوم،
نظم
ووايه ته ووايه چې څه مې يې؟ ووايه چې څه مې يې که نه مې يې؟ زه خو ستا د غونډې ونې سيوری يم، ته ووایه ته مې يې که نه مې يې؟ وایه چا سپوږمۍ درپسې پورې کړه؟ چا د کشماليو په بوی پوهه کړې؟
