مزدور ادبى سنګر
د تخيل کور مې روښان پاتې دے/ګل محمد بحير
غزل ګل محمد بحير (دير معيار جندول) د تخيل کور مې روښ
د وخت دتور نظام باغى دے د آنا باغى دے/فقيرشاه فقير
فقيرشاه فقير سپيرۀ غربت زما د زړۀ د هر ارمان قاتل دے الزام پرى نه پورې کؤم چې مې جانان قاتل دے
په دى خاوره مين ډير دى خو ننګياله !
ننګيال يوسفزے دمودو مودو دا خوب راله رښتيا کړه ما دتورو بلاګانو را جدا کړه زلفې واړوه تيرې مې خوښې نه دى
زما دسور بيرغ ملګرو ما شان څله پوښتۍ
غزل مشتاق على شان لا خو مې هر طرف ته اور دے زۀ به څه اودۀ شم ګرانه وحشت په ادم زور دے زۀ به څۀ اودۀ شم د بې امنۍ لوګے چې خوردے زۀ به څۀ اودۀ شم دغه ماتم چې کور په کور دے زۀ به څۀ اودۀ شم چې سپرلے او سپړى غونچې
څوک د دهقان د خولو مالګه سټى _ څوک د مزدور په غوښو ځان مړوى
هائيکو سحر وختي د يوې ونى لاندى څه اوچې پاڼى داسې سرې پر
دزندان ماښام/فيض احمد فيض
دزندان ماښامفيض احمد فيضژباړه : نور محمد سعيدشپه راکوزيږيپه نیولې قدمپه کږلیچو دستوریو.په ما لګیږي نسيملکه تر غوږه شي نیمګړی زیری.دجيلخانې دسرای بې کوره ونېسره یو موټي ښکارېپه مقابل داسمان.دبام په هسکه سطحدسپوږمۍ سپينې مینې ناکې رڼا لاس ایښی دی.له ستورو ډک سیند د خاموش په خاورهاسمان زرین دي دسپوږمۍ په رڼا.دتورې ش
لاسونه بل له ورکوو لاشونه کور ته را وړو/ اقبال مومند
غزل لاسونه بل له ورکوو لاشونه کور ته را وړو ښۀ سودا ګر يو د تاوان څيزونه کور ته راوړو
خواريکښ بچي ته/ دوست محمد بحر
خواريکښ بچي ته دې ظالم سماج لوټلي ستا دلاسو کتا بونه
منم د غرونو لۀ چينو مې بوئ د وينو راځي/ عثمان على عثمان
غزل په ګل وجود مې د غربت تڼاکې اوس هم شته دے زما دکور په ديوالۀ سپياکې اوس هم شته دے
او کاروان روان شو
د نوموړى مترقي ليکوال، صحافى ، شاعر او تنقيد نګار محب وزير نا ول ٫٫او کاروان روان شو ،، خپور شو ـ
غزل /سليم راز
غزل سليم راز کچه کور کښې چې اوسيږم له بارانه خود ويريږم عجيبه شانې ديوال يم چې رژيږم لا کلکيږم کومې سترګې چې مې وژني په هغو سترګو رغيږم
غزل ـــــ درويش درانى
غزل درويش درانى په هره اوښکه کښې مو لمر ويدۀ دے ځپلو ! ويښ ئې کړئ سحر ويدۀ دے
غزل ـــــ عبدالباري جهاني
غزل عبدالباري جهاني پيالئ نسکوروم دې تشومه خو دي نه نصيبه بدلوم دې قبلومه خو دې نه
غزل ــــ فيض الوهاب فيض
غزل فيض الوهاپ فيض چې په خبره نۀ پوهيږي سړے هغۀ
غزل ـــــ قيصر اپريدے
غزل قيصر اپريدے پسرلے په غوړيدو په دغه لار دے چې امکان ئې د راتلو په دغه لار دے
د نوي نسل فکر مې الوت ته نۀ پريږدي
داخپل ظالم غربت مو محبت ته نۀ پريږدي حالات مود حالاتو بغاوت ته نۀ پريږدي
چې پۀ هر وطن کښې اوسي اومزدور وي/ که هندو که عيسائي دے زما ورور دے
غزل سليم ناشاد پۀ نړئ کښې د بارودو دومره زور دے چې په زمکه د سرو وينو څادر خور دے د جانان د غلام ذهن بر کت دے چې (پينډۍ راته لاه
مـــزدور
مـــزدور ( نظم )پـــۀ خــپــله سـوزې خـو بس نـورو ته رڼـا ورکوېمــزدوره تــۀ د زنــد ګۍ وجـــود تـه سا ه ورکوېستـا د بـدن پۀ شنــو خــولو کښې زندګی پټه دهد سبــــــاؤن د پلــــوشــــو ســـــره سيــــالی پټه دهيـــوه هنــــګامه د نـــوی ژونــد د پســرلی پټه دهستــــا د همــت د انتـــــهــا قيــصه بـه ختمه نـۀ شیمزدوره خُدائېګو د
ځم ټپې له د غره ســــــر ته/ ننګيال يوسفزئ
غزل ننګيال يوسفزئ ساز سندره ساقي جام دى د رنګونو ډک ماښــام دى
جماليات يو نظرياتى جاج/ دقيصر اپرىدى په کتاب تبصره
جماليات يو نظرياتى جاج عبدالسلام سلام عام طور فنون لطيفه ،موسيقى، شاعرى او د تخليقى ادب نور اصنا ف داسې ګڼلي کيږى لکه دا چې د مراعات يافته طبقې ميراث وى . د فن خلاف دا جارهانه انداز د جسمانى او ذهنى محنت پۀ مين
د ٫٫شنه زرغونه بنو،، په تازه ګڼې مذاکراتى غونډه
د انجمن ترقى پسند مصنفين بنو له خوا د اتوار په ورځ سهر ٧ بجې په زوړ تعليمى بورډ کمره نمبر ٣ کښې د ٫٫شنه زرغونه،، په تازه ګڼې د مذاکراتى غونډې تا بيه شوى ټولو ملګروته پۀ مقرره و خت د ګډون خواست دي ـ جارى کونکي
خواری کښو
سليم راز دمحنت عظمت په هر عهدتسلیم وی ورته هیڅ په مقابل کښې زر او سیم وی چې تر څو دغه نظام دزرګرۍ وی انسانان به په طبقاتوکښې تقسیم وی تش کلام باندی ''فرعون ''نه خلاصے نشته په یولاس کښې به عصا هم ''د کلیم'' وی خوارو زارو خواری کښو کۀ یو نۀ شوئ تل په سر به مو ګزار لکه یتیم وی
ورک شوے نۀ يم دمنزل په اراده روان يم
غـــــــــــــــــــــــــزل عبدالسلام سلام دخپل احساس دخپل ادراک په اندازه روان يم
