شاعري مې ددې خپل زړه مجبوري ده
غزل-- فضل الربي رستم
غزلاوس ښه نه یم، اوس خوند مې اوبو وړی دی جانانه
نظم --- فضل الربي رستم
مرۍ--------------------------------------------------خانی له ښاره راغی د مور تر څنګ روان دی لاس کې یې غوټه د مېوو نېولې او په زړه غوټې د پوښتنو لري مرۍ! په سرو منګولو هغلته ، لرې خپل انګړ جارو کئ مور یې ، ها کوزه برنډه کې ناسته لور ته یوه یوه خبره کوي د ماشومانو غږ شو چې ببوګله ترور راورسېده مرۍ په سوچ کې ډوبه لګیا ده ،
غزل -- فضل الربي رستم
غزل بېګا مې ستا له یاده سره ګرانې جګیده شور ما لاس به مې په زړه کيښود خو نه منع کیده شور په کلي کې د شر له لاسه نه شمه اوسیدلی په ښار کې هم راوخوړل غوږونه مې د زړه، شور دا څه بلا وهلي دي ، دوی ولې نه پوهیږي دا ب
وروستی نظم تاته !! -- فضل الربي رستم
وروستی نظم تاته !!ای هنرمندې اداکارې نجلۍ څومره عاجزه غوندې ښکارې نجلۍ ستا په پستو پستو پستوخبرو جوړ ې وې زما په زړه کې لارې نجلۍ تا د شاعر په لیکل شویو تورو تا زما زړه د خپل هنر ښکار کړ تا د لېکوال د تخیل ستوروته تا زما زړه لکه شوګیر بېدار کړ هره خبره دې په جار شروع وه هره سندره کې دې زه یاد وم هره خبره په قربان ختمېده هره ټپه کې دې له زړه یاد وم
غزل -- فضل الربي رستم
غزل تا ته احساس یې د قیامت د علامې درکړی هلکه! وایه کوم برداشت دې حادثې در کړی؟ ما ته یې زړه لکه د سپينې ایینې راکړی تا دروغجن ته یې هنر د بهانې درکړی ستا انتخاب، د بډۍ ټال دی د اسمان په لمن بلا ښایست درته اوه رنګې لوپټې درکړی زړګیه! تا ته یې چې څومره خوشحالي درکړې زړګیه! تا ته یې غم ، دې نه
یو نـــــــــــــظم چې ما خپل ژوند ته لیکلی !!!!!!
یو نـــــــــــــظم چې ما خپل ژوند ته لیکلی !!!!!!
غـــزل - فضل الربي رستم
غزل په دغه کلي کې لاشونه ، خاتمه غواړي په دغه کلي کې جنګ خوب غواړي ، دمه غواړي ((هغه ملنګه سندرماره ده ، ټپه غواړې هغه په خپلو سرو منګولو کې چمبه غواړي)) ژوند مې همیش له خپل یارانو مشوره غواړي هو، عادتونه مې بېشکه اینه غواړي د مصنوعیت په ښکلاګانو کې ورک شوی زړه د طبیعت د ښایستونو ملـِکه غواړي هغه نجلۍ د خپل
غزل -- فضل الربي رستم
غزل محبته ، محبته، محبته یه ! زما د درد علته محبته له ازله تر قیامته ،محبته مصیبته ، مصی
خدایه اینه څنګه وي؟ / فضل الربي رستم
خدایه اینه څنګه وي؟ خدایه پيدا دې کړمه شکر باسم خدایه ! رالوی دې کړم ، مننه کوم خدایه! ښه غږ دې راکړ خدایه ! قران مې ټول په زړه ولیکه خدایه! قرءیت چې کوم زه ان د زړونو د ژړا غږ اورم خدایه! پیدا دې کړمه شکر باسم خدایه! رالوی دې کړم ، مننه کوم خدایه! یوه بله غوښتنه لرم خد
ِغزل -- رستم
غـــــزل
غزل -- فضل الربي رستم
غزل ستا د مغرور حسن په رګ رګ کې یې لارې وکړې د زړه شغلو مې په تا څه عجیبه چارې وکړې ما د یو چا نوم پسې ښې ډېرې کوکارې وکړې خو راویاتو مې په زړه باندې شوکارې وکړې دغه نجلۍ دې د هندارې مخ ته نه ودریږي دغې نجلۍ نو څه کانې په دې هندارې وکړې توبه ،
غزل // رستم
غزل یو درد وم ، ستا د زړه د پرهر تل کې اوسیدم یو کیف ومه رستمه ستا غزل کې اوسیدم ژوند څه و ، ژوند د مینې محبت خبرې نه وې ژوند کرکه وه، د کرکې چاپرچل کې اوسیدم د زړه چیغې مې ستوني کې د ډار له لاسه ټپ وې تیاره وه، &nb
غزل ---- رستم
غزل
غزل ---- رستم
غزل ما د جنون تر حده وړي ما ځوروي حادثه
غزل --- فضل الربي رستم
غزل مراد مې په کې ستا د زړه احوال نیولی دی
غزل -- فضل الربي رستم
غزل بېګا مې د خپل زړه سره لانجه وه په زندان کې بېګا مې د سزا لومړنۍ شپه وه په زندان کې زما د خیال قاري په ګردان ټوله ورځې بوخت و په لاس کې ستا د یاد یې سپاره وه په زندان کې خفه وم په دې نه چې به سبا ته په دار کیږم خو هیله ستا د سترګو راسره وه په زندان کې هنر و تباشیر و ، په دیوال رسم تصویر و خبرې وې یو زه وم، ب
غزل-- فضل الربي رستم
غزل له ډېرو پټ دی خو یو تا ته مې مالوم لیکلی ما مې د خپل ارمان په پاڼه کې ستا نوم لیکلی ژوند اندېښنه د خپل راتلونکي ، ژوند د مرګ انتظار چا په غلط ټکو د ښکلي ژوند مفهوم لیکلی ما ورته خط کې جار ، قربان ، خیرات ،صدقه ليکلې دې راته خط کې ، مرګ ، بلا، زهر ، زقوم لیکلی هاغه ظالم ، په مجبورۍ ، د عدالت پاڼو کې هغه د خپل
غزل-- فضل الربي رستم
غزل زړه تللی دی خندا د چا خندا څخه راوړي خوښۍ دژوندانه له خپل پاچا څخه راوړي زه اورم ترنم او په څلور طرفه ګورم چې باد راته ستا نوم له کومې خوا څخه راوړي څوک شته د محبت رهبر، د جنګ د ختمولو دا امر به د جنګ لویې بلا څخه راوړي د ښو او بدو فرق دوه اړخیز پيژندل غواړي توپير د ثواب، خلک له ګناه څخه راوړي لیږلی دی رستم ستا سندریز مزاج ته خیال الفاظ د غزلونو به له تا څخه راوړي &nbsp
غزل -- فضل الربي رستم
ستا پر بڼوزه پرته کاوکه یم اوښکه د سپیڅلي درد یم پاکه یم زه د وخت قیامت کې پخه شوې یم زه د خواریکښ سړي تـڼــاکـــه یم وامې خله، پښتو دې یمه ،حق دې یم وامې خله پاچا ګله ! بې واکه یم اوس مې ژوند مالوم نه دی چې څه یمه اوس مې نا خبر له خپل ادراکـــــه یم مینه یم هم زړه ته مسیـحا یمه مینه یم هم زړه ته خطرنــاکـــه یم نه مړه رستمه زه یې یاد کړمه ؟
غزل-- فضل الربي رستم
غزل وخت له ما نیکي اخلي په سترګو را تپي ظلم وخت هم د کاپر زوی دی په ما عاجز کوي ظلم زه ، د محبت تر څنګ لرمه تحمل ، صبر خیر دی که هغه د خپل ښایست تر څنګ لري ظلم دلته به دجال د خپل شعور په بنا پيژنې دلته یې لیکلی نه دی چا ته په تندي ظلم دواړه مرور دي ضد نیولي دي پښتو کوي دواړه په مین زړونو ناحقه تیرو
غـــزل ---- فضل الربي رستم
غـــــزل
غزل -- رستم
غزل راځه چې کړو شرېکه مونږه دواړه زندګي
غزل -- رستم
غزل ستونزې ډېرې دي بېشکه ، کمی نه شته خو د ستونزو ختمولو سړی نه شته دغه ډله کې زما څوک ، پردی نه شته خو چې چرته یې ګوزار کړم، کوهی نه شته؟ چې تر څو دې خانه زړونو کې ځای نه شته نو تر هغې دې باوره شه ،بری نه شته څوک که ستا له کرشمو څخه منکر شي دا نو داسې لکه وایې چې خدی نه شته که هغه مې ویني نه ، ته خو مې وینې
غـــزل -- رستم
غــــزل زما د ژوند د ختمیدو الفاظ یې خوله کې ولاړ یو مې له ښاره څخه ولي بل دی غره کې ولاړ له تانه غواړي د خپل زړه د نړیدلو ځواب
غزل -- رستم
غزل ستا په نشه سترګو کې ، داسې ځوریده جسم کله پټيده په کې، کله ښکاریده جسم ته د کوه طور رڼا ، ت
