شعرونه
ناهیلې-ازاد شعر
ازاد شعر حبیب زیناهیلېله ډیره لری دی دیدن ته راغلمپه غرو رغونومې اوږده اوږده مزلونه وکړلخو په منزل کی چی دیار کلی ته ورسیدمپه نړیدلو دیوالو میسترګی ووتی ړانده غوندی شوم ،دکورکوڅه می یی ونه پیژندهلکه په خوب چی د پیریانو ښار ته تل
کچه ورور- الحاج الهام الدين قيام
کچه ورور الحاج الهام الدين قيام نـــوردی ســــوزمه په اورکی، ای ځما بـــدبخــــتی ټنــــډی
غزل - فريدالله حسن زی خوست
غزل ګرانه به
غزل
غزل شنه تنکې نیالګی چی ماشومان په کاڼووولیدغسی می فکرستاهجرا په کاڼووولیچیغی کړم زخمی شم داسمان طرف ته وګورملکه چی غصه شپونکۍ اوښان ا په کاڼووولیمړدشم په داردشم دیارپه پاکه مینه کینه غواړم چه څوک زما جانان ا په کاڼووولیخیردۍ غمازه زه زموږمنځ که غمازی کوه!ټول مین به یوځل غمازان ا په کاڼ
اور واخلم لمبه مى كړى
اور واخلم لمبه مى كړى اور واخلم لمبه مى كړى يادونه ستاخاورې او ايره مى كړى يادونه ستاڅنګه پتنګ لولافه شى وسوازېداسى لولافه مى كړى يادونه ستاهره ورځ او هره شيبه اى ګرانهژاړم په ژاړه مى كړى يادونه ستاپريوزم په ځمكه رانسكور مى كړىداسى ذلزله مى كړى يادونه ستا
د رحمت الله حقبين يو نظم
د رخمت الله خقبين يو نظم دزړه په غوښومې لوې کړېه ځـــــوېهدپــلاره پاتې ېتيم شوېه ځــــــــــــــوېهپـــه تــامــې ګلولوهــــــــــــــم نه کـولــومسافرى ته مجبورشوېه ځـــــــــــــوېهدې آېنـــده ارمـان دې پاتــې شــولـــودغريبى دلاسه تللېه ځـــــــــــــــــــــــوې
شعر
شعر څوک رانه غمونه په زورنه اخلی جوړدکوراوکلی پېغورنه اخلییاره ته دښکلونندارې کوه زماغوښی لندې دی نواورنه اخلیغم ته دکوربه وم اومېلمه می ویځکه همسایه مې په شورنه اخلیښک
دوبى كى عمر د تېريږې -سيد كريم خوستى
دوبى كى عمر د تېريږې دوبى كى عمر د تېريږې ګرانه كله راځىوينې دزړه نه مى بهيږې ګرانه كله راځىدوبى كى ورځ نه ده كلونه دبى شميره تير كړلدځيګر وينه مى وچيږې ګرانه كله راځې
وطن زما - سيد كريم خوستى
دوطن زما دخوست ديوې سيمى دعكس د ليدلو پر مهال دوطن زما كه سمه ده كه غر دهڅومره ښكلې ده زما دزړګې سر دهغوښې وينې مى ترې ځار او ترې قربان شهداناموس دامى جنت دا مى كوثر دهراشه وګوره ګورګورې اومامڼې هر نعمت پكې پريمان ډك دثمر ده دا رښتيا ده خوست خو خوست دى كه يي ګورېښكلې ښكارى په چينار شمس وقمر دههر دښمن به ځې له دځايه سر
نوی غزل - فریدالله حسن زی
غزل پرخه وه که غم و وريده سحرلمر و که دلبر و ځليده سحرټوله شپه شوګير کړمه د ستا په نوموژني مې د خوبه پاڅيده سحرخوب کې يې ليدلی مسافر زوی دی...مور يې د يواله ته ژړيده سحرته يې يادولې نور پرې پوه نشومورور او مورمې دواړه غږ
آزاد شعر-حبیب زی
آزاد شعر حبیب زی دومره ساده او لیونې خو نه یمچې ګودرونو کېد مستو پیغلو هیلې په اوبو لاهو کم ،دا سره منګې بهبیا له کومی چینېد کلې پیغلي ډکوېچې دا ترخهدوړو وهلی ستونېپه زنګالې اوبو کی ولمب
ازاد شعر -حبیب زی
زاد شعر ارواح مې بیا د چینارونو لاندی سورو ته
غزل-فريدالله حسن زی
غزل د زړه له درده ژړيدل څنګه وي؟
غزل
چـــــــې دمــرګ په وخـت هــــم فکر د دنـېـــاكـــړي څه بـه طمـــــه داســــې خلـــك دعقبــاكـــــــــــــړي
غزل فريدالله حسن زی خوست
غزل فريدالله حسن زی خوست ودې کړې دوکې په ژبه ګونګه شېڅه دې شوې وعدې په ژبه ګونګه شېبيا به کفارې ونيسو معاف به شوماتې کړه روژې په ژبه ګونګه شېشولو دې ځواب دې ژبې سر باندېزده دې کړې قيصې په ژبه ګونګه شېځان درته بد نه ښکاري,چې بد وايې؟
ارمان -، لندن سيدشاه خروټی
ارمان دي تا دسترګو په هينداره کي چي ځان ووينملکه الوتی په هوا شم اوم اسمان ووينم
غزل -شکیلا آماج
غزل چې رایادې د دنیا دا ناکردې شی نو له سترګو نه مې اوښکې را خورې شي په وجود مې را روانې مړې خولې شي او په ژبه مې راټولي څو ښېرې شي خپله هره قرباني زما ارمان شي چی محتاجه شم د ټولو بهانې شي
غزل- دروېش درانى
غزل- دروېش درانى يارځکه دشونډودشکروماته ســــــــــــــــــــــــــــت کوي مال چي ورکوې دخداي په لارکي برکـــــــــــــــت کوي کاڼي ته چي لاس کړم نودپاسه دا اوازراســــــــــــــــ
غزل
راليږونکی : شر يف الله غفورزي لکڼوال غزلدرې واړه پر مــــا ګران دي اول یار زما دکلي
پیغور نه لرم
سرليک: پیغور نه لرم خدایه زور یې مات کړې چي یې زور نه لرم تا مي مددګار شه بله لور نه لرم ورک شومه له کلي او له کور څخه ستا ددین لپاره، بل کوم تور نه لرم
شاعرانه ارواوې
راليږونکی : شريف الله غفورزي اکراين اديسه شاعرانه ارواوېزما او ستا شاعرانه ارواوېلکه همځولي ګاونډي ماشومانله يو بل پټ شي پټپټانی کويد خيال په ړنګو کنډوالو کې ګرځيزما او ستا شاعرانه ارواوېلکه دوې خويندې ښاپيرۍ په افسانو کې ګرځيلکه دوې ستړې اوښکېسترګو ته نه راځي په زړو کې اوسيلکه
جنازه-عبدالستار سعادت
څراغونه وو رڼا وه يو ته نه وې سر تندى وهل ژړا وه يو ته نه وې ملائيكې پاس له عرشه وې راغلې خو په خلكو كې غوغا وه يو ته نه وې ستا د تورو زلفو رنګ و ستا غوسه وه شپه وه تالنده برېښنا وه يو ته نه وې سپوږمۍ كله، كله لږه ښكارېدله ستا څېره وه ستا ادا وه يو ته نه وې ستا ښېرو ښكلې د ناز جامې په تن وې لپه، لپه دې دعا وه يو ته نه وې هم انجام او هم آغاز د زنده ګۍ و اب
