شعرونه
کابل ته! - شيرين يار يوسفزى،
اى کابله! دا په کومه بلا وسوې؟چې سره د خپل حرمت او حيا وسوېسر تر پايه دې وجود ايره ايره دىلکه ته چې د اسمان په برېښنا وسوېلوي خېبر او ستر بولان دې ننداره کانه چې ته چرته کوم پټ او پنا وسوېغر که لوي وي نو په سر باندې يې لار ويتنګ نظري وه، که مستي وه چې دا وسوېهمراهانو درته واچول اورونهپه هوس کې د قدرت او دنيا وسوېهمخواهان دې هم لمنې وهي اور تهنه پوهېږم په کوم تور او خطا وسوېستا کمال او
زما ژوندون - سیدکریم خوستۍ
سرليک: زما ژوندون زما ژوندون زما زړګې ستا دهر ښاره لوګېستا دهرات ستا دفراه اوکندهاره لوګېخپلو پرادیو صرفه ونه کړه په اور یی وسوېجاردشم جار ستا دکابل او ننګرهاره لوګېهرسړی خپله توره تکه سره کړه ستا په وینووطنه ستا دسمې غرو دهر پرهاره لوګېجنت هیلمند اوجنت ګریش د په سره اور کی وسووزما لیمه ستا دهیلمند د ګرد غباره لوګ
ماشومې لېمې
دوطن له باغه تللېمرغه کۍ ده مرغه کۍ دهپه پردي وطن کې مېشتهلېمه ګۍ ده لېمه ګۍ دهدپردوژبوپه منځ کېپه پښتوکوي خبرېبس په شانې دماشوموپرښتوکوي خبرېدپلارجان دزړه کرارهدمورجانې ډيوه ګۍ دهپه پردي وطن کې مېشتهلېمه ګۍ ده لېمه ګۍ دهدوړې څپې په شانېدسيندونوپه لمن کېدوږمې غوندې کاواکهدګلونوپه وطن کېدساحل ترڅنګ ولاړهګل غوټۍ ده ګل غوټۍ دهپه پردي وطن کې مېشته
غزل
غزل ښه شوله ډېره چې انکار دې وکړوزما د، واړه عمر کار دې وکړو خلک چې نخښه ولي ګوري ورتهتا چې مخ پټ کړ نو ګوزار دې وکړو
کندهاره
کندهاره سعيدلودين لــــه نـــام
څلورېزي
دا چه قسمت کي وي خندا ليکليڅوګ وي پيدا صرف داژړه لپارهڅوګ ديار خواکي هم خوشاله نويڅوګ شي ملنګ دا يار خندا لپاره=============== زما ژړه او فريادونه ډيرديپه مخ داوښکوبارانونه ډيرديمرګ په ځونی کي خدايه مه راوليزما نيمګړي ارمانونه ډير دي=============== په تورو غرو رانه پنااوسږيزړه کي ته هروختي زمااوسږياشنا داخپله قدر څه خبر ييزمابدن کي لکه ساه اوسيږي================== په ه
نظم-عبدالستار سعادت
ته غواړې تېره زنده ګي له ياده وباسمههره شېبه د جدايي له ياده وباسمهته كه همدا له مانه غواړې زما وس كې نه دههو ته همدا له مانه غواړې زما وس كې نه ده***سلګو مې ستونى و نيول ځكه غلى ومهتا ويل ولې د ويلو راته هېڅ نه لرېچې په ژړا شوم نو غوسه شوې راته ودې ويلته غير د اوښكو د ښودلو راته هېڅ نه لرېته چې خندا له مانه غواړې زما وس كې نه دههو ته همدا له مانه غواړې زما وس كې نه ده*** زه اخته شوى په ج
وختونه--شغله رحمانې
زما د ژوند لږ پخواني وختونهله هم تراوسه مي په زړګی وختونههغه وختونه به مي کله هير شيهمزولوسره د بي غمی وختونهمونږ به چي هره شپه درسونه ويلراته ياديږي دښوونځی وختونهنه به مونږ غم او نه ژړه پيژندههغه ښايسته دخوشحالی وختونهبغيردغم فرياد نه بل څه نشتهڅومره ترخه د اوسنی وختونهخدايه هغه شان ته بيا زمان کړيدميني محبت اود دوستی وختونه اوسنی ژوند مي له خفګانه ډک دی کاشکي چي بياشي دخواښی وخ
غزل_ پيرمحمد كاروان
د مينې ورځ کې د تصوير غوښتنهلکه په خوب کې د تعبير غوښتنهوې پاچاهي واخله او مينه راکړهله يوه فقير وه د امير غوښتنهرباب دې کړي د هغې ښکلې کيسهدامې له بم دامې له زير غوښتنهد مرګ دې ملا ماته شي نه دې راځي
جنګ ته فرياد
مړشې د ژوند، له لارې ډډه وکړهجنګه زمونږ له کلي کډه وکړهجنګه کافره تا خو ا ور کرلیزمونږ دکلي جوسونو کېوچه ډوډۍ يې ده په اوښکو لمدهد ماشومانو په لاسونو کېتا يې په شنې چای کې سرې وينې ګډېددې بوډا په ګيلاسونو کې مړشې د ژوند ، له لارې ډډه وکړه =جنګه زمون
غزل -شغله رحمانې
سترګي مي هر وخت راډه کيږي هو له شرمه ژړيدلی نه شيستا په غيرت مي خندا راشي هو شونډي خنديدلی نه شي داستاغمونه داسي هروخت په فکرچي مي ځي او راځيعزرئيل راشي هو افسوس په دا ساه اخستلی نه شي ته ډير غادر زه يم نادانه هو نا پوهه نه يمځان به سمبل کړم هو زړګی بغيرله تانه صبريدلی نه شي زه دکمزوري ډيره کړم کني اوسني خلک ټول غمجن د ياه اه تل کړمه هو ښيره يوه تاته له خولي نه روتلی نه شي هی بي وفاد ژوند روڼا د رانه واخسته تياري د ماته پريښويڅومره
د شپی ماشوم شمه زه
د شپې ماشوم شمه زه کله چې لمر په کلي سر ووهي او شپه د وړانګو په خنجر ووهي په تودو شوندو پيزوانونه ښکل کړي زرين ﻻسونه پرګودر ووهي چې ماشومان په قلمي ګوتو په سپينو کاغذي ﻻسونه تورې تختې راواخلي په ببلي ژبو الف ووايي ،بي ووايي،تي راوخلي ماته رايادې شي ماشومې شيبې کلی،ګودر او د ګودر له غاړې اخوا په برم ولاړ يو شين چنار يو ښکلی چنار د چ
غزل_عبدالستار سعادت
زړه او سترګې ګرځوم د ډېرو منځكې لا دې هسې لټوم د ډېرو منځكې دنيا تشه راته ښكاري ته چې نه يې ځان تنها احساسوم د ډېرو منځكې اوس مې مينه رسوا شوې پټه نه ده په نامۀ دې يادوم د ډېرو منځكې ټول آمين كړي نه چې ټول په تا مين وي چې دعا درته كوم د ډېرو منځكې بېلتانۀ كې دې غرور راپاتې نه دى ژاړم اوښكې تويوم د ډېرو منځكې د ديدن خيرات يې غواړم سعادته د سوال سترګې اړوم د ډېرو منځ
غزل_عبدالستار سعادت
نه چې باد والوزي د شمعې نه رڼا واخلي ستا دې بلا ټوله په ما شي خداى دې ما واخلي وېرېږم نشي چې دوكه شي د مرګي ملكه زما د روح لپاره راشي رانه تا واخلي كله مرګى هم يو مين غوندې يو كار وكړي راشي په ډېرو بدرنګيو كې ښكلا واخلي ستا زړه ته غم درشي په دې اړيكه پوه نشومه زما له شونډو تبسم واخلي خندا واخلي ته په كې نه وې ما پرون او نن ته اور واچوۀ زياتى به وكړي كه بېلتون مې بيا سبا واخلي
سيند_عبدالستار سعادت
تا خپل نكړمه ستا نه شومځان مې وسپارۀ يو سيند تهسين مين دىسين روان دىد يوۀ شنۀ ځنګلۀ په غېږ كېد سپوږمۍ سپينې رڼا تهسين د چا په لټه دروميزه يم ما سره يو ګل دىيو سور ګل لكه زما زړهد څپو په اوږه ښكته پورته كېږونپوهېږو چېرته ځو چا ته رسېږوښايي سين مونږه ډالۍ كړيهغه چا ته چې تل ستړى پسې ګرځي***
غزل...ولوله لالهاند
غزلولوله لالهانددا چـې مـانـه ، نـه هـېـرېـږې خـــو ســـتـا هـــېـره ده قـــوينــو زمـــا مـــيـنـه جــــانــانــه تـــر تـــا ډېـــره ده قـــويخـامـخـا بـه نـو چـاودېـږي يـو مـې زړه خـپـلـه ضـعـيـف دىبـلـــه مـــيـنـه شــــا او خــــوا تـرېـــنـه چــــاپـېـــره ده قـــويفکـر نه کـړم که ترې خـلاص شې زمـونږ خـوږه مـازيګـرهد مــاښـــام تــوره شـــيـشـکــه بـيــخــي ډېــره ده قـــويچې غـمـونــه د جـانـان راتـېـرېدلـى ت
غزل
ستا په جـــدايي كي لا زوندى يمه جانانهسوى په سكروټو سپېلنى يمــــــــه جانانه ما به در كتل خـــــــو تا بــــــــــه نه راته كتلاوس دي په ديدن پسي لېونى يمه جانانه دا شپې د جــدايي به هم خداى تېري كړيډېر دي و ديدن ته ګړندى يمـــــــــــه جانانه چي تصـــوير دي كړم راپورته ورته وزاړمستا له جــــدايي په زړه سورى يمه جانانهمحيب رحمتي
ټپېزې
چې ستا يادونه راپه زړه شو/زاړه زخمونه مې تازه شو/په وينو سره زما ليمه شو/څوك مې له حاله خبر نه شو/لكه غنم د زړه په سر چاودلي يمه زړه مې په خپله رضا بيايې/د مينې دشتې راته ښايي/په خوله ده غلي زړه كې وايي/كه زه خبر واي چې تا بيايي/ما به تصوير درته د شپي ويستلاي وونه زړه دې د غره په شانې بار كه/لكه فرهاد غرونه هوار كه/جوړه د هرچا زړه كې لار كه/ دنيا د يار له سره ځار كه/دنيا به تل وې ياران كله كله وينه دنيا كي بد ژوند د هجران دي/كه څوک هندو كه مسلمان دي/دا عقيده دا مي ايما
ژړیږي
دغه څه وشو څه به کیږې خلقودې پشتون وینه چې توئیږي خلقوپه مونګ له هرې خوا ظلمونه کیزيدا اور به څرنګه سړیږي خلقودا دسیسی دې د اغیارو مونګ کېپشتون په دې کله پوهیږي خلقو نور هیڅ غم نه لرم په دی خفه یمزمونګ مشران هر وخت خرڅیږي خلقوافغان ماشوم ځان ته افغان نه وائیپه دغه نوم باندې شرمیږي خلقوشمع د علم چې رڼا شوه کلهبیا به تر یو بل نه ځاریږي
حیران
اے ربه په کړه وړه یمه پشتون ته زه حیراندې بل عیبونه شه وینې نه ګورې خپل ګریوانچې ځان ته غیرتې وائی غیرت ئی ده عیانپه خپله ظلم وکړې بیا کړې ښځه تری قربانحکمونه دې الله تسلیموې په دواړو سترګوزکات مه یادوه دې نورو ټولو کړه بیان وبا دې جهالت ئی ننوتې په رګ رګ کېخبرو ته ئی غوږ شه هم ملا ده هم سائنسدانملا ظالم ته ګوره چې دخیر په غونډوئ ناست دئرواج به دې هندو کړې نوم به ورک
غزل
نن مي بيا بل اور پر بشر دی بيا مي ته يادېږې هر يو ساعت تر بل بتر دی بيا مي ته يادېږې هلته چي موږ به سره ناست واوس مي پښې نه ورځي اوس بې لتا هغه ځاي بر دی بيا مي ته يادېږې سايې اوږدې شوې د ژوندبله ورځ بې تا تېره شوه لمر د کوهار ده غره پر سر دی بيا مي ته يادېږې اوريځو بيا د لمر و مخ ته تور ټکری ونيوی څومره په زړه پوري منظر دی بي امي ته يادېږې يو څه مي زړه راته اشنا زړې کيسې تيري کړې بل د بوري ژړ مازيګر دی بيا مي
د پښتون په نوم مي داسي قام په كار دى
شپه رابولي او رڼا په كاڼو ولي خلك زموږ د ژوند سبا په كاڼو ولي زموږ خپلوي يې د نظر د تلو خار ده ځكه ما او هم اشنا په كاڼو ولي زموږ د كلي د دې خوار وجود پر ضد دي هم جومات او هم كلا په كاڼو ولي فرق مو نكړي دي بلا راته اخستي هم مو خان او هم ملا په كاڼو ولي د روغتون او د مكتب نړېده غواړي هم معلم هم مسيحا په كاڼو ولي غواړي نوم مو د تاريخ له پاڼو وران كړي هم مو نن او هم پخوا په كاڼو ولي د مك
ساده یمه
خدا زده خوشحال يم که خفه يمه زه خلکو دا څه وشول په څه يمه زه چې دی جانان دزړه کرار يم کنه؟ که دی يو څو ورځو ميلمه يمه زه ليلا زړګی راته سوغات راکړی دې ليونو سترګو رانجه يمه زه بیا مې په خوب کې ده جانان راغلئ لګ خو مې پریګده چې ویده یمه زه جینئ لباس دې ده اغیارو کړئی خو ځان ته وایئ پښتنه یمه زه يمه ږوندئی خو هيڅ ږوند نه لرمه حیران ولاړ ګوته په خوله یمه زه ورک شه ساقې شراب دې نه غواړمه
ورکه ليلا
ډيره موده ورکه وه پيدا شوله وله اجنبی اوس مي ليلا شوله ډکه دغيرت او د همت نه ده ځکه په ما ګرانه دلربا شوله هري خواته وه توره تياره خوره داچي راښکاره شوله رڼاشوله ملا منع به نشم دګل مخي يار نور مه راته وايه چي ګناه شوله وخت باندي پوه نشوم زه ديار غيږکی څومره لنډه شپه وه چي صبا شوله نن ئي چي په شونډو بيا زخمي کړمه زه غصه غصه دا په خندا شوله زه چي ورنه ولاړم مرور شومه دالکه ماشومه په ژړا شوله زه ئي چی مئين کړم
دسنګر خبري
هغه د مسجد او د ممبر خبري څه شویتوره شپه خوره ده دي سحر خبري څه شویملاصاحب خطبه کي دي سياست کوي خبريهغه دي الله او پيغمبر خبري څه شویذاهد هم رياکارشوچي په مکر کړي خبريداامر بالمعروف ونهي عن المنکر خبري څه شویوبا د جهالت ده ګډه شوي زموږ په کلينشته علم نشته دي هنرخبري څه شویورور چي ظلم وکړي سزاخورته ورکړل کيږيڅه شوۍ دي غيرت او دټبر خبري څه شویڅومره بےوسي ده چي په خپل کور کي مهاجرشوميؤ والي داکابل او
