غزل
ښاغلي پيرمحمد کاروان
ته چې په خوب کې راځې، ته چې په خيال کې راځې
سپينې شاهينې وايه، کله په جال کې راځې؟
زه چې ماڼۍ جوړوم، دتصور ددنيا
په هره خښته کې ته، په هرديوال کې راځې
دبنګړوشرنګ دې خيژي، له پايزېبونوسره
دپښتنوکلي ته، په وريښمين شال کې راځې
دسنځل ګلووږمې، دګلابونوغونچې
هم په هنرکې راځې، هم په کمال کې راځې
وزير دعقل مې خورې، شطرنج دمينې کوې
چې کشت مات راکوې، په کوم يوچال کې راځې؟
ترسپوږمۍ سپين کاغذه، پرتاسندره ليکم
تابه رانيسمه ترې، که په شمال کې راځې
راشه ځواب شه زما، ښکلی کتاب شه زما
زه بې ځوابه يمه، په هريوسوال کې راځې
زه چې شراب راواخلم، نشه نشه پکې ته
زه چې رباب راواخلم، په سروتال کې راځې
نری باران يې زما، لمر داسمان يې زما
دتوروغرونوپرسر، په زرغونټال کې راځې
زه چې لمانځه ته روان، دخدای کاله ته روان
په ترنم ترنم، غږدبلال کې راځې
په زړه مې چک لګوې، لکه غزل دکاروان
اخ دلونګوغوټې، په شنه دسمال کې راځې
راليږونکی : شريف الله غفو رزي لکنوال
