په نغمو يادوو خدای
زه
زه نصرت الله (( الهام)) ستا د تورو سترګو ځار ومد هـــــرچا دغاړې هار وم زه د ټولو خلکو خوښ وم زه د ټولو خلکو ياروم هر سړى په ما مين و د هر چا د زړه قرار وم ځکه زه د قدر وړ وم زه نوښت زه ابتکار وم تل مسکا وه زما مخ ته چې روان به زه په لار وم هر يو هر وختې غوښتلم زه د هر سړي په کار وم اوس چې ته راځنې لاړې پښې مې شلې شولې دوا
نظم
نظم انفار الله (( حصارشاهيوال )) د چا لندن دچا لاهور خوښېږيزما وطن د پلار او مور خوښېږيد چا خواږه د چا ترخه ښه راځيد چا موټرې او ښه کور خوښېږيد چا کوفتې غوښې د وريجو سرهد چا کباب په سر د اور خوښېږيڅوک له تقسيمه په تالا خوشحال ديد چا ټوپک سره د زور خوښېږيد چا ده مينه د نعتونو سرهد چا سازونه ټنګ ټکور خوښېږيدا طبعي ده هر انسانه سرهد چا به سپين د چا به تور خوښېږيدا ماتې ګوډې کڼوالې چې ګورمدښمن د خ
نظم
نظم نويد الله (( اطرافي، حصارشاهيوال )) ځان ته نتکۍ چارګل اخلمه اختردىمورې بنجاره راغلى ولاړ بهر دىد سرګلونه يې پېښوري راوړيبنګړي يې ګوره لاهوري راوړيپايزئب ته ګوره آب وتاب يې برابر دىمورې بنجاره راغلى ولاړ بهر دىنکريزې شته دپښو لاسو لپارهښايسته پاولۍ د کميسو لپارهدننه بکس يې ډک کړى لروبر دىمورې بنجاره راغلى ولاړ بهر دىشيان يې ټول د اخېستو ديماما راوړي په پيسو ديکه نغدې نه وي قرض يې مونږ باندې
څلوريزه
څلوريزه بشير احمد(( خپلوان )) دا خوله دې ماته شي چې تاته پرې خېرا کومهپه هر لمانځه کې درته هر وختې دعا کومهډېرې زارۍ مې ورته وکړلې ياري نه کوي څه وخت تاويز، زمونږ د کلي په ملا کومه
غزل
غزل قدرت اللْـــه مجبــــور- خوست ښكلو ته وركړي خداى ساړه زړونهمونږ باندې به وسوځوي څه زړونهدوئ دې كړي نفرت مونږه به صبر كړوشكر خداى راكړي پښتانه زړونــــههيڅ ييْ ترحم زړونو كښې نه راځيځكه خو پيـيْ په هر باڼه زړونــه پاك له رقيبانو دغه چم كړې تـــهنه پريږدي چې شي په عشق ماړه زړونـههسې به پرې ځان مجبــــوره ستړى كړېنه اوري دې چا چې شي كاڼه زړونـــــــه
غزل
غزل رحمان الله (( رشتين )) چې دا ښکلې څومره سپينه قدرتي دهورسره مې هومره مينه قدرتي دهاننګي يې د بازار رنګونه اخليسازه کړې رب رنګينه قدرتي دهد زيږې ګوړې چکۍ حمزه بللېهره برخه يې شيرينه قدرتي دهپه دې نه چې د پښتو وطن کې اوسيپښتنه دانجلۍ وينه قدرتي دهچاته يو ښکلى پيکه او چاته بل ويخو دا هرچاته مالګينه قدرتي دهپه خبرو کې مسکا له قصده نکړيدا همدغسې ريشتينه قدرتي ده.
يادګار
يادګار احمد بختيار (( ساحل )) خوګياڼى دا څو اوښکې دي ګرېوانه دا دې تاسره يادګار ويدا درکومه له خپګانه دا دې تاسره يادګار ويڅو سپېڅلي شهيدان مې درته پرېښودل په غېږ کېډک د ننګ افغانستانه دا دې تاسره يادګار ويڅو ترخې خاطرې واخله پام چې څوک پرې خبر نشيزړه مې تور دى له هر چانه دا دې تاسره يادکار ويځي له زړه نه مې سرې وينې راشه خال ترې ځانته کېدهزه چې مړ شومه جانانه دا دې تاسره يادګار ويڅو غزلې څو سندرې خوار((
افغانستان
افغانستان عزت الله ځوابدا نظم ما د نارنج ګل مېلې ته ليکلى و؛ بس هلته چا وخت رانه کړ او ومې نه لوسته دلته يې ولولئ. البته يوه يادونه اړينه ده، چې مخکې به ما شعر ويلو؛ خو په دې نظم کې مې افغانستان ته بلنه ورکړې نور هغه خپله غږېدلى. يوڅوک سپېره افغانستان نومېږي ټولې نړۍ ته سلامونه کويلاپه ملامات دى لاجيګ شوى نه دىلا پرهرونه يې دردونه کويديموکراسۍ لکه امساپه لاس کېدا
زما کلى
زما کلى اجمل اند زه چې په کلي کې وم ښې ډېرې لنډۍ مې زده ويزما اواز د کلي ټولو جينکو پېژاندهزه چې په کلي کې وم رود مې د سندرو يار ومستو څپو مې هم اهنګ د ترانو پېژانده زه چې په کلي کې وم ښه ډېره شوخي مې زده وهمازېګري به مې د باغ ونو کې پاس تېراوهچې پسرلي به شو او ونو به غوټۍ وکړلېمنې چې څانګو مې پر سر د ګلو لاس تېراوه زه چې په کلي کې وم ډېرې ژبې زده وې راتهد چېنو ژبه، د نښترو، د څېړيو&nbs
ياره!
ياره! شېرحسن کمالزي ځوانيمرګ شهيد اسد الله (جاوېد) ته ! چې په تانده ځوانۍ کې يې له ژوند سره مخه ښه وکړه.دا زما خوږ ملګري و، په ښو اخلاقو سربېره يې د ژوند ډېرې سړې تودې راسره په ورين تندي منلې او دزړه تشول ورسره په اسانۍ کېدل.ما هيڅ نه شول کولاي هغه دچا خبره: ( له هديرې نه مې زړه بد دى ځوانان ستانه کړي پالنګ تش کور ته لېږينه) بس دا څو تورې کرښې ورډالۍ دي.
غزل
ته د ګلاب پر پاڼو پروت زه پر اغزو يم روان ته به تر څو کوې دا خوب زه به تر څو يم روان موږ جنګ ځپلو ته سېلاب هم يو لښکر ښکارېږي توره مې واخيسته او مخ ته د اوبو يم روان کله چې ته راغلې نه يې تر هغو يمه ناست کله چې ونه رسم تاته تر هغو يم روان خود به مې ګرم ګڼې اشنا تا ويل ځه په منډه زه ستا له کوره يم روان مګر په ورو يم روان ژوند بس تر هغه وخته ژوند ګڼم دروېشه چې زه پر خپله زمکه يم روان پر خپلو خپو يم روان
ځم
تيندک خورمه که هر څومره په کرار ځم دردېدلى يم د يار کورته بيمار ځم هسې نه لېوني سپي مې درنه وخوري غلى غلى روستو ګورمه په ډار ځم څه کاواکه کږو غشو کړم په نښه په سينه سورى سورى پرهار پرهار ځم راپسې له روستو روستو نارې کېږي زه چې کله هم په دغه کږه لار ځم ازلي مې برخه خواره ده پوهېږم تقديري، چې قدم اخلمه په خار ځم ستا حداد يمه ټوک ټوک راغلمه ستړى شپه د راز مو په پالنګ ده بيا سهار ځم.
