د محمدحنيف حيران لخوا خپرې شوې لیکنې
غزل/ عبدالمالک ستانيزي
مينه هم سوز لري هم ساز لريژوند کې همدا توکي امتياز لرييوه شېبه مخ نه نقاب لرې کړهاسلام کې يو نظر جواز لرييوه مسکا يا يو نظر بانه شيعجيب کيفيت د عشق اغاز لريخندا سره په اننګو لاس کېږديزما اشنا دا بېل انداز لريتعريف د حسن به يې داسې وکړمملا د هوسۍ سترګې د باز لريکه محبت دنيا په هرنګ ګڼيخوستانيزي ته لوی اعزاز لري.
مساپر مه وژنې خاونده/ پردېس
راليږونکی :هلمند پردیسد راليږونکي پته :hemandperdis@yahoo.comنيټه : 28-04-2009مسافر مه وژنه خاونده اخیری سلګۍ کی د وطن ارمان کوینه پرون می د بینوا په ویبپ پاڼه کښی په دغه سرلیک سترګی ولګیدی چی لیکل شوی و. [ د شیخ عیسې آل نهیال وحشیانه ویدیو خپره شوه]. ما د دغی ویدیو لیدلو ته ډیره تلوسه شوه ، خو اول می د پاس سرلیک لاندی عنوان باندی نظر تیر کړو . په دغه عنوان کی په یوه افغان کارګر باندی د یوه عربی شهزاده له خوا دیوی وړی غلطی په خ
غزل: ډاکتر حسن
ته چې لاړ شې په ما جوړلکه محشر شي روح او تن مې یو له بل نه مرورشيولولې دمحبت مې که سړې شوې پیغلتوب به دې دژمي مازدیګر شيلاس ګروان يې پرې حیا اومحبت وي اننګي يې ځکه سره دجنګ ډګر شيپه داغونو کې دزړه به دې راټول کړم دم ختلي مې حواس ستا په نظر شيبس ده پړنګ به په ژړا شم دیار خیاله مسافر ته خو وړه خبره غرشيترې نه تاو کړم څادر دتړمو اوښکو چې مې اور دبیلتون بل دزړه په سر شيلټپلاندې ټوله شپه لکه لوګی یم سرې لمبې دمحبت راته بستر شينن
نوی غزل: محمدحنيف حيران
چې د شبنــــم قتـــــــل له لمـــره ګڼمخوشبو خو ځکه بختـــــــوره ګــــڼمخوږه خوږه هره کيســـــه د فـــطرتد خوږ نبي د خولې (ص) خــــــبره ګڼمله بې عــــزتــــه لـــــه ذليـــــــله ژوندهمرګ د عزت بيـــــخي بهـــتره ګــــڼمستا په ليدو دومره تازه شومــــه زهچې خپل ژوندون بېرته له سره ګڼمکه په کشمير د جنت سيوری شوید سوات ښکلا له پـــېښـــوره ګــــڼمزه د ملالــــې جنــــسېت نــــــه يادومزه يې مړانـــــې بـــانـــدې نــــره ګڼـــمپه ارو
د رشاد ادبي کره کتنې راتلونکې غوڼدې د نقد موضوع
دا رشاد ادبي کره کتنې راتلونکې غونډې د نقد لپاره د سيدجيلاني جلان دغه نظم ټاکل شوې . تاسو هم کولاى شي چې خپل نظر په ليکلې بڼه پرې څرګند کړى . اود لاندې بريښناليک په پته يې تر راتلونکې پنجشنبې (۱۰ غویی ۱۳۸۸ )چې د(۲۰۰۹\\اپریل\\۳۰) نیټې سره سمون خوري راولیږی . ستاسو ليکنې به د نقد په لړ کې د غونډې د سټيج په سر لوستل کيږي . Jillani_jallan@yahoo.com
امېد: هلمند پردېس
هیڅکله یی ماتی نه منله ، خو بیا هم ځان ورته مات ښکاریده. ځان ته یې د تسلۍ حق هم نه ورکولو، ځکه چی د بدن ټول غړی ورته روغ ښکاریدل، دی ځل یې ډیره شدیده زربه خوړلی وه، خو د ده د همیش پشان پخپلو شونډو موسکا خوره وه . ډیر ښه عادت یې درلود ځکه چی هر وخت یی په نورو خوښۍ لورولې وی،خو دی ځل ورته د نورو خوښۍ بلا شوی دی. او اوس د ژوند په ډیر عجیب پړاو کښی موقعیت لری، شاته د مخ ګرځولو یې له عمره عادت نه و، او مخکی تګ ورته د زړه د وینو څڅولو خبره وه ، مګر بیا یی هم په ډیره صبرانه
زه د لمبو پر پيښـور ولاړ يم/ بهار
ته د رواج په مناره کې ژاړېز ه د غربت د غره په سر ولاړ يم ته د څلورو ديوالو په منځ کېزه د لمبو پر پيښـور ولاړ يم ته سوي لوي لکه ، توره غاړه،زه دې پر ژوند لکه نښتر ولاړ يم ته لکه ژوبله پښتونخوا خاموشهزه لکه ژوبل ماهيپر ولاړ يم ته په ټيکري کې دتڼاکې په څيرزه په لونګۍ کې لکه غر ولاړ يم ته لکه وينې، وينې عکس دوطنزه لکه ستړى
ټپيزې: پېزوان
جینۍ ښایسته د سپین جبین دیپاس په سینه د لونګین دیراڅه راڅه وخت ماسپښین دیدا پاس آسمان ګوره چې شین دیداسې مې زړه در پاسې شین دی مړ به شمه *****زړه مې ښادي نکړي رنځور دیما ته جوړ شوی لـوی پېغور دیاحوال مې تللی لور په لــــور دیمینه د نه ده سرکــــــــی اور دیزه د پرې وسوم خدای د نور درنه ساتینه ***** زما د دواړو سترګـــــو توره راڅه راڅه د زړه ټکــــــورهد
لا مين نه يې ښه خـــوب وکه/ ټپيزې/ حيران
ځان سپېلنی او ما مجمــر کهځان دې له ځانه رابـــــــــــهر کهخلاص دې په دې خبره سر کهجانانه ما د ځـــــان نوکــــــر که تاته کاته به په تنخا حســــــــابومــــــــــــهـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــچې مين نه وي نو به څــه کهپه بې غمۍ دې ځان اوبه کهبچ دې له درده ځنــــې زړه کهلا
غزل: ډاکتر اسرار
مونږ چې اخيستې لومړی پل خطا دیځکه زمونږ نه اوس منزل خطا دیدا څه بلا ده رانازله په ملکله هر سړي څخه چل ول خطا دیمانه دې جوړکړو ځان وژونکی بمبارستا هر قدم او هر عمل خطا دیستا نشانه ويشتل د داد جوګه دیساز دې ويشتلی دی او غل خطا دیزموږ مشکل دومره مشکل خو نه وتا تجويز کړی ورته حل خطا دیخپل مشکلات به حل کوو پخپلهبل هر امېد او هر اټکل خطا دیاسراره دا هم دی يو جبر د وختما نه چې چل د خپل غزل خطا دی.
د پيزوان ټپيزې
سلامونه حیران سیب هېله ده چې روغ به وی یاره حنیف خانه دا د ټپیزو په مرض د لکه چې زه هم ونیوم . نن د کار نه وزګار شوم او هوا ډیره ښه وه نو کور ته په پښو راوان شوم په لاره مې په همدې مرض ( ټپیزې ) فکر کاوه نو په زړه مې داسې خواږې خواږې وریدې د ځان سره مې په ترنم سره ویلې تر ځنګ به مې چې ځوک تیریدو داسې په کاږو به ئې راته کتل کیدای شي دوی ته به بل شان ښکاریدم ما ئې هم پروا نکوله لومړی مرض ( ټپیزه ) مې چې په مغزو کې را تاو شو نو د دې په خاطر چې رانه هیر نه شي په ټیليفون کې مې ولیکله
خېر دې که تا کې وفا نشته/ اسد دانش ساپی
زه اوس هيلۍ نه ولمپس له دې ښکار ته نه ځمبس دی مرغۍ نه ولماوس چې اسمان هم وريځ وياوس چې د ښکار ورځې ويزه په بړستن کې پټ شملکه ماشوم دغسېد مور لمن کې پټ شمبره اسمان نه ګورمهسې نه بيا مې پر زړهد مرغو ښکار وګرځيټوپک راواخلم لاړ شمخپلو يارانو سره له اشنايانو سره يو څو هيلۍ وولمښکلې مرغۍ وولمنور دا آزار نه اخلمنه داسې نه کوم نورځکه هيلۍ چې ولمنو ته يادېږې راتهتا چې قسم راکړیقسم ياديږي راته
غزل: احمدګل ريان
په تورسریودپړوني غوړېدل غواړمه په تپوشپودسپېده چاودپلنېدل غواړمهچي سم په زوړه نشي خدای مه کړه کاروان مي دژوندڅاروانه ياره دڅوشموبلېدل غواړمهسپینه پګړۍ په سرزلمي غوندي چي دروندښکارېږيدې سلېمانغرته واورین تاج په سرکول غواړمهچي زمادمیني اورکړي جوش دستادميني دریابسړه اشناورکي ترتله ډوبېدل غواړمهلږراته کېنه مخامخ شه دژوندون ملګریهله وینوډکه دزړګي غوټه سپړل غواړمهمسافري ده دوطن ماذدیګری جوړوونن دي ریانه ۱=۲=۳=بیته غزل غواړمه
زماهمځولې/ بې ريا
ډيرووړ هم نوم ښکلى وم اوښکلې جينکې وېدبيا ڼو پشان مستې شرنګېدلې جينکې وې زماهمځولى ټولې جينکې وې په ماګرانېدوه درى پکې رښتيا سره وتلې جينکې وې هميش پټ پټووني وو په ورانو کنډوالو کېپه غيږکې به مې ټينګې رانيولې جينکې وې زما دمکتب لاربه يې په سپين سهار څارلهپه ډله به ګودرته راوتلې جينکې وې مودې پس ژ ړندوکې يکتنها هلته ولاړيمپه کوم ځاى کې چې هروخت خنديدل
غزل/ بختيار ځدراڼ
راليږونکی :بختیارځدراند راليږونکي پته :bakhtiar-arman@hotmail.comنيټه : 11-04-2009 غزلله دې ستونزمن ژوند نه مې دومره ډېره کرکه راشيلکــــه د دوه وؤ شریــــــــــــکانو تر منــــځ ورکه راشي دسرخطرامـــــــــــــکان په سلـو کې وي سل مــلګرو!چې دپښتــــون دعـــوه لــه چــــاسره په ځـمـکه راشي دنیــا پــــه مثــــل دیـوه کان وګړي ټـــــــــول مـزدوراننوروته لال مونږ ته پـه
غزل: هجرت الله اختيار
تر خپله ځانه رسېدو ته وسيله په كار دهخپلې څېرې ليدو لپاره ايېنه په كار ده د بل وژلو نه د خپل ځان وژل ډېر غوره ديد بل پر ځاى خپله له ځان سره جګړه په كار ده دا دېوال ښه و تر پرونه چې دېوال پاتې وخو نن په كې بېرون وتو ته دروازه په كار ده پښتو چې نه وي، تر هغې نو موږه هم نشته يوودلته خو هر موجود ته خامخا نامه په كار ده اوس چې شعر ليكمه مجبور يم هغه مخ راياد
غزل: قدرت الله درمان
داسې خو نه چې له پښتو نه شكايــت كـومهزه يې د بعضو رواجو نــه شكايـت كــومهخولګۍ د راكړه خو په ټول كلي رسوا د كـړمهلاليه ستا د شنډو سرو نه شكايــت كــومهدا ستا د كلي هوښياران مې هم په كاڼــو ولي څه به اشنا د لـيونـو نـه شكايـت كــومهد ديدن وخت كې عالمونه خبروي راپســـېځكه خو زه ستا د بنګړو نه شكايت كـــومهڅوك چې مې خپل دي هغه هم راځينې مخ اړويهسې لګيا يم د پردو نه شكايت كومـــــهمونږه آشنا ماذديګري كې ديدن كله كـــړى؟هسې عبس د سرو غرمو نه
د حميدې پکتيانۍ ښکلی غزل
دا خو ستا سرو اننګو اخيستی اور دیما خو ويل چې که اوبو اخيستی اور دیچې ارمان يې و زمونږ کورونه وران شياوس کورونو د هغو اخـــــيستی اور دید جهان کفار مـــــــــو خپــــــــــله رابــــــلليمونږه ځانته په پيسو اخيستی اور دیسرو غاټولو پورې دښتـــــــه لمبــــه کړېما خو ويل چې که وښو اخيستی اور دید وطن کفار مـــــــو نورو سره يو شــــــــولسرو لمبو له سرو لمبو اخيستی اور دید ځوانانو عاقبت خــــــــو مو خـــــراب وورته ګوره جينکو اخيـــــــستی ا
غزل: ډاکتر اسرار
اشنا څېرې راته اشنا راته نه ښکاريهيڅ يو تصوير راته صفا ښکاريپه شب پرستو باندې زېری وکړئچرته کې لرې هم رڼا نه ښکاريد لوټ تالان شکايت چاته وکړودلته خو غلا هم چاته غلا نه ښکاريشونډې هم ستا خوځي او ژبه هم ستادا ستاخبرې ماته ستا نه ښکاريښکلو په موږ نظر بندي کړې دهدي بې وفا خو بې وفا نه ښکاريدی خو زما مرۍ ته زور راکويد اسړی ماته مسيحا نه ښکارياسراره تلل نه کړي زما په خوښهماته دا خپل غزل زما نه ښکاري
د شبنم کيسه زړه شوه/ درمل
نوی درد راکه د غم کيسه زړه شوهد ژړا او د ماتم کيسه زړه شوهاننګي زما په اوښکو لانده راوړهپه ګلونو د شبنم کيسه زړه شوهسر زما په شان کړه جار د چا له پښو نهبرهمنه د صنم کيسه زړه شوهنوی خنډ دې په خورو زلفو کې نشتهد مزل د پېچ او خم کيسه زړه شوهد ژوند ستړيو ته يو بل دمه ځای بويهخدايه نوره د عدم کيسه زړه شوهګله وکره څه اور په خپلو لاروپر ازغو خو د قدم کيسه زړه شوهپه نغمو کې دې درمله څوک پيدا کړهد درخو او د ادم کيسه زړه شوه.
