د محمدحنيف حيران لخوا خپرې شوې لیکنې
د کوژدې دسمال..............................
زمونږ د کلي نه پورې کله چې مې په هغه جګه غونډی خپلې دوه غواګانې چې يوه به يې مونږ خړه او بله به مو يې ښکروره بلله راواړولې نو ما ښکته په هغه شنه دشته کې سترګې خښې کړې وي او له ځانه سره مې په شپيلک کې سنده ويله له سندرې سره سره وړې وړې شګې را اخلم او بله پرې ولم خدای خبر چې د څه شي په اړه سوچونه کوم. خو يو وخت ګورم چې غواګانې مې نورې هم رانه ليرې شوې دي ان تر دې چې زما له سترګو فناه دي ما ويل ځه په کوزه چينه کې به اوبه چکي دا هغه چينه ده چرته چې به ما هر وخت خپل مال ته يخې اوبه ور
غزل
راليږونکی :مخمدين مبين خوستد راليږونکي پته :mobin@yahoo.comنيټه : 05-03-2009غزلنه مې وځي هيڅ جانان له فكر نهداسې لكه كلك ايمان له فكر نهوه ګرانه جانانه توسيئه كوممه باسه زاړه ياران له فكر نهټول چې پكښې وي ستا د يارۍ بازارشمه ترينه زه قربان له فكر نهنن سبا دنيا بدله شوي ده كيږي نه ګزران پكښې له فكر نه خداى قسم كه ښو باندې اوښتي ويچاچې دى باسلى قرآن له فكر نهوه مبينه څه ګټه دې وكړله ته چې يې اخته د ځان له فكر نه
خدايه دا څوک دی!
راليږونکی :عزیزالرحمان نیازید راليږونکي پته :azizurahman_niazai33@yahoo.comنيټه : 24-02-2009 خدایه دا څوک دی!چې په خوب کې راځيزما د زړه په دشته خواږه دردونه کريزه یې سندرې کړمهغواړم چې ور یې کړمه خوهغه د تل لپاره زما له الهامي خوبونو بیرته لاړ شي»»»»»خدایه دا څوک دی!چې زما په شپو کېلکه د ستورو او سپوږمۍ په څیرسپینه رڼا خورويغواړم چې لاس ورواچوم غواړم چې وې نیسمهخو د زما
دوه نظمونه/ ذاکرالله همدرد
راليږونکی :ذاکرالله همدردد راليږونکي پته :zakir_hamdard@yahoo.comنيټه : 21-02-2009ما يی چې سترکو ته په ځیر وکتلسترګې ېې ډکې شوې له سپینو اوښکوما ویل ولې ژاړېدی ویل ته رانه سفر ته درومېزه به د ناز خبرې چا سره کړم؟اوس له سپوږمۍ که له مرغانو سرهکه په ګلشن کې له ګلانو سره؟ ذاکرالله همدرد راليږونکی :ذ١کرالله همدردد راليږونکي پته :zakirullah.hamdard@roshan.afنيټه : 21-02-2009د خ
د يار مې چوخي چوخي مخ دی/ ټپيزې/ حيران
واورې وريږي موســــم يخ دیچرته به وي زړه کې مې ښخ دیزما په دې باندې ډېر خوښ دید يار مې چوخي چوخي مخ دیچې لږه لويه شم غـــــــــمي به پکې ږدمــــه مات به د عشق نور کچکول کړمتاو به له زړه د صبر شپـــــول کړممينه به پس دې په تـــــــول کــــړمزرې زرې زړه به راټـــــــــول کــــړمبيا به په نوم د يارانـــــې ســــــړی رټمــــــــــه ښه په جــــــذبې مې ورته ووېد سپينې خولې مې ورته ووېد يوې
غزل/ حميده پکتيانۍ
راليږونکی :paktianayد راليږونکي پته :hamida_paktianay@yahoo.comنيټه : 20-02-2009 غزل/ حميده پکتيانۍژوند مې ټول جانانه ستــــا لاسو کې دیزړه مې لکه خاورې ستا په پښو کې دیخلک راته ستا په مينــــــــه ګـــــوري ټولستا د مخ تصوير مې په لــــېمو کـې دیټول په دېدنونو غــــوليــــــــــدلـــــــــي ديخوند خو ټول جانانه شـــــــوګېرو کې دیغم دې پېغلتوب راځنې خوري ورور ورويو نيم سپين وېښته مې په کمڅو کې دیخوله مې له ماشوم رېبـــــــــار
ټپيز شعر.........مرکه
درنو لوستونکو مينه او سلامونه يو ځل بيا مو تاسې ته يو ځوان شاعر ليکوال ، د نوي او د يو ځوان شعر ( ټپيزو ) ليکونکی ډاکتر محمد حنيف حيران تاسې لپاره ګړولی دی ، ډاکتر صيب هم د ټپيزو په شعر ښه پراخه خبرې راته کړي دي ، هيله لرو چې د ډاکتر صيب سره مرکه مو د پام وړ و ګرځي په مينه : بهيروالمحمدحنيف حيران توتاخېل د پکتيا ولايت د سېدکرم ولسوالۍ اوسېدونکی په ١٩٧٧ ء کال د مش په کلي کې د موسی رح
دجلان ښکلی غزل
څرخي يې نازونه په انکار انکار خبرو کېته وا ګلان رپي نري باد ته په ډبرو کې ستا د محبت ملاتړ لرو چې ځو د اور په لارګوره جنګيالي هم څه نه څه ډاډه وي زغرو کې پاڅه حوصله ددرد په وړاندې ځوانه ! مه بايلهژوند دى سړى لويږي د حالاتو په ژورو کې ښار به سندريز سړي په لاس لري منمه خويو نيم شرنګيدلى شاعر هم شته په نښترو کې ناست چې د پرهر رڼا ته بيا جلان يوازې دىت
غزل/ حميد احساس _ دوبۍ
ستړى د مـــودو يمـــه دمــــــه مــې كـــړه غيږه كې مې ونيسه ويـــده مـــې كـــړه لاس دې كــړه چاپي رزما له غاړې نـــــــهورك مې كړه له ځــانه او لمبــه مـې كړه سترګـوتــه دې يـــوسلايي بس يمــــــــهتا خويوځل تورمې كړه رانجـه مې كـړه يوځلې راوګـــــوره پــــــه سروسترګــــــوسم خمارخمار نشه نشه مـــــــــــــــې كـــړه بس زه احساس به دى نورڅـــــ
د نصرت الله الهام نوې ټپيزې
ورکه له شونډو نه خندا ده په زړه کې غوټه مې ژړا ده څنګه نړۍ څنګه دنيا ده !دنيا د غم په ورځ پيدا ده زه خوار غريب د خوشحالۍ تمه کومه چې دا خيرن په وطن راغى چې دا خچن په وطن راغى په شين چمن په وطن راغى پاڅه دښمن په وطن راغى نور مې د زلفو لاندې مه کوه خوبونه د زړه په خوښه مينتوب دى لکه يو خيال، لکه يو خوب دى څه بېخودي، څه لېونتوب دى يو ځلميتوب، يو پېغلتوب دى ورک ناويتوب شه
ازادي چا هم راته خوښه نه ده/ صادق
څوک مو ريبارڅوک مو جانان وژنيڅوک مو د ميني ګلستان وژنيڅوک مو له غرونو نه نښتر پټويڅوک مو کوچني څوک مو ځوانان وژنيازادي چاهم راته نه ده خوښه هر څوک مو دغه يو ارمان وژنيمونږ د زاغانو هم غيبت نه کووزمونږه ولى بلبلان وژني ؟مونږکليسا هم دچا نه ده ورانه ولى ممبر ولي اذان وژني ؟مونږه دچا کتاب په کاڼو ويشتى؟زمونږه ولى پاک قران وژني؟بيان ازاد دى خپله چيغې وهيبيا مو نو ولې خطيبان وژني؟[صادقه]ويښ شه اسلام پال خبر کړههسى بهانې دي مس
ټپيزې: لطيف الله صادق
په چا وي شين په چا وريږيچا ته له لرې نه ياديږي د چا په کلي کې اوسيږيڅوک يي ديدن پسې ړنديږيڅوک يې د کټ نه غورزوي چى خوب رازينه نن خو مې لږ زړګی خوشحال کړهله مخ نه لرې دې سورشال کړهخير دې قبول مى دغه سوال کړهپه پڅه توره مى حلال کړهخوداسې مه وايه چى نه دې پيژنمه تک سپين سهار ورته ماښام شيدټولو خلکو ورته پام شيبيا يي چاره کله په جام شي؟څوک چى په مينه کى بدنام شيهغه غلام شي دهرچا خب
غزل: بصيرالله همکار
اوس مــو دا زړونه خـــدايزده څه نري شـــولهغه غرونه،غرونه حوصــلې كــه درته ياد وي بس چه څه زړه ويل نوموږه هم منل ورسرهنه وې هومره ډيرې وسوسـې كه درته ياد وي ما به سره لاســــونه په نكريزوباندې دروړلتا به شونډې سرې په دنداسې كه درته ياد وي تاته به هم ياد وي خــــو ماته چه بيا بيا ياديږيهغه د جــــنګونو ورځې شپې كه درته ياد وي دخيال تخته مـې دخالـــــتو ت
دبلېنډې بدرۍ آزاد نظم
یوه ډله څڼیور په لاره راغللګورې څڼې او ځوړند ترینه سرونهپه اوږو ېې پرهرژلی یو ژڼکوټید چینې سره په خوا کې د توت لاندېله اوږو ېې پرهر ژلی غلې کوز کړپه پټکي ېې ؤ ټټر پرې ورتړلیمخ لاسونه ېې په وینو باندې سره ووټولو بار بار راکتل زمونږ په لورېجینکې واړه ورپاتېډنډ ډنډ اوښکې په لیمو کېهرې پیغلې ځلولېما مې زر منګی راوخیستپه چینه کې مې غوپه کړپه اوږدو اوږدو ګامونو ورمتۍ شومیو ېې غلي غونتې ووېخورې ښاده شې ورځه تهمونږ اوبه چې ت
نوی غزل: محمدحنيف حيران
نور دې غم غلطـــــــولو تــــه لار ګـــــــــورمبس دی ځمه مېخانې ته يو کار ګــــــــورمد يوه ملت دعا تــــــرې قـــــوم ته غــــــواړمپه هوا کې پاس د زاڼــــــو کتــــــــــار ګورمکنــــــــــډولی مې د زړګــــــي ورته نيــــولیغرونه غــــرونـــه يـې لېمو کې خمار ګورمله نګهته په رڼو ســــــــترګو خونـــــــد اخلماوس چې ګل ته لاس وروړمه نو خار ګورمچې به ما او ورور په ګډه دښمن ويشت پرېله دښــــــمن سره اوس هغـــــه اوزار ګـــــــورمد راتلونکې تور
دقدرت الله درمان ښکلی غزل
اموخته چې څوك د مينې په جنجال شيوي ژوندى خو نور د مړي په مثال شـيښائيستونه به ئې نوره هم سـيوا شــيكه ئې پورې په لنډۍ زنه شين خال شـيخداى خو شته دى كه څوك نه لرم جانانهيوه ورځ به د ضرور كــبر زوال شـيزندګي مې د خداى بيرته رانه واخــليكه بې تا مې د بل چا د مينې خيال شـيد جنت زيرى به څنګه نه پرې كــيږيچې مين څوك په اشنا لكه بـلال شـيما ته ياده اشنا ستا د مخ څــيره شـيچې ښكاره په تورو غرو د بوډۍ ټال شيدرمان داسې ستا غمونو اوتـر كــړىل
ټپيزې: نصرت الله الهام
که ديدن دی که جدايي دهمينه د زړونو دوايـــــي دهکه په ظاهره ګدايـــــــي دهيارانه نيمه پاچــــــــايي دهڅوک چې هوښتيار وي په هنر يې چلوينه زلفې دې تاوې په نخرو کهشنه لوپټـــــــه دې په اوږو کهسره پايزيبونه دې په پښو کهسترګې دې تورې په رنجو کهشونډو ته رنګ د دنداسې ورکه مينه مينه په سترګو کې زاري شوهاوس مې ناکامه ريباري شوهيوه خوږه غوندې خواري شوهدسين نه پورې مې ياري شوهاوس به کش
[آه زما يار زما همدم څه شو] آصفه نصرت
په انتظارمى سترګى شخى شولېتودى اوږدى جذبى مې يخې شولېچى به پرى تاسى پيژندم له ورايهاوس رانه ورکې هغه نښې شولېطمع مى پرى شوله له هرى خوآنهدشرق آو غرب له لرى برې خوآنهوآقعيت صرف رآته دآ ښکآره شوځآن رآته هر چآ کې تنهآ ښکآره شومآ خو ويل چى ډير بچيآن لرمهزه د څپيړې سوک ځوآنآن لرمهزمآ ږولې ته به ټټر ورکويزمآ په سر بآندى به سر ورکويپه هر ډ ګر کى ملګرتيآ به مى کړيدفآع ريښتيآ له هرې خوآبه مى کړيزمآ په لويشت لويشت خآوره جنګ به کويزمآ
اخطار
له اوښکو مو سيلاب جوړ شو جهان به غرقويزاړه واړه به يوسي اوځوانان به غرقوي چې مړې کوترې خوري او مړو هوسيو پسې ګرځي بازان به ټپوسان شي او زمريان به غرقويپه چيغو او فرياد مى ګاونډيان بي حده خوښ ووله دى نه خبر نه وو چى خپل ځان به غرقوييواځى مى کابل ته سورسيلاب راغلى نه دىايران ته هم ورځي او پاکستان به غرقويهمداسې که کشمير مقبوضه باندې يې جنګ ويپه خدای مې دې قسم وي هندوستان به غرقويحيران يم چې تراوسه دوي په څه طمع ويده ديجنګ راغی باجوړ ته او مر
نوې ټپيزې/ محمدحنيف حيران
هسې به ځان لره غـــــم ډېر کړمپه تش هوس به عمــــــر تېر کړمپه مصيبت کې به ځان ګېر کړمکه د شودو لــــښتي ورتېر کړمخزان ځپلی باغ مې نه نيـــــسي ګلونه اوســـــــم يې تل په انتـــــــــظار کېفرش به باڼـــــــــــه کړم ورته لار کېکيسې يې خوند کړي په تلوار کېما له کوچنـــــــــــي رېباره ځار کېد يــــار يوه خــــبره دوه وارې کوينـــــــــــــــه روح د مين پسې توسيږيګلان په بوټو کې رژريږيلک
