ګل او بلبل:

ګل بلبل ته ګـډ په مینه عـمردومري نه دی
راسه کښېمينه وڅنګ ته وخت دګیلې نه دی
په چمن کي سحـرګاه چلېدی نازک شمـور
نڅاوه د ګلانـو د پاڼـوئـې شـرنګی په هوا تی
داڅنګه ننداره وه دګل وبلبل وه سره مـیـنه
په مینه مینه کي وو ډوب کله به خـوب وی
ګل غوټیو کړه موسکا سرې خولې ډکي له خندا
شـوقي میـن د میني په مکـیـزمکـیـز ورتی
بلبل ویـل وګل تـه خـنـدا دي ماتـه ژونـد ده
پـه مـیـنه راتـه ګـوره هـوس مي دغه دم دی