شعرونه
غزل
محراب کې مې د زړه يوه سجده دمينې کړې ما کله دا ويل چې مې توبه د مينې کړې په لارو چې زنګېژم شېخه مه مې ګرموه د عشق په ميخانه کې مې نشه د مينې کړې د اوښکو په تسبو کې مې ديار نوم اړاوم توبه مې له توبوشه ماوعده د مينې کړې په څه رانه خفه شوې چې دې واړولو مخ بيا ما چاته ده دلبره ستا قيصه دمينې کړې لوګۍ به شي غمازه ستا جوړ کړى شش محله زړګي د (اصلزي) داسې لمبه دمينې کړې 2016 Sweden
دبن تړون ته دهلمند پيغام
--- --- --- --- چا له په نښه د چا ښکار دې کړم ښیرې، ښيرې آزار،آزار دې کړم کمیس مې نشته چې ګریوان وشلوم لکه د لــوټ کابل چــینار دې کــړم څومره دې وکتل په کرکه، کرکه دلاله ګل ومـه کـوکنار دې کــړم څومره دې وزبیښلم ودې څکوڼډم لکه هلمند پرهار ،پرهار دې کړم مــاخـپل ټوټې ، ټوټې بدن ټولاوه سم چې یوتن شومه اغیار دې کړم زمونږله کورونومرچلونه جوړشول سنګر ، سنګر کتار ، کتار دې کړم ساده آرین سره فتنه ، فتنه شوې هم دې شه
دیداره مه راځه!!
دیداره! په دار کوي دې، سنګساروي دې، ته ګناکاریې، تا د شیطاني علم مډالونه اخیستي، ته دمنلو نه یې، ته ستر خطر یې، بل څوک دې نه وژني د خپلې خاورې بچي دې وژني، خپل وروڼه دې وژني همغه دې وژني چې ستا د وطن پر ځمکه لوی شوي، همغه دې وژني چې ستا د وطن له ښکلې سینې د مینې ګلونه ریبي دیداره رانشې ستا ټاټوبی ستا د دیدار لپاره نه دی ستا هغه د ګلونو دیار اوس په سره تبۍ اوښتی. ستا وطن اوس د توپانونو او زلزلو ټاټوبی دی، ستا د وطن د سهار پسته وږمه اوس په لوخړو او توپانونو بدله شوې، ګوره رانشې
ادبي یاران:
نن سوه راپـیـاد هغـه درې خواږه یـاران بـېــنــوامـجــروح الفت روح دي وي ښادان خـپله ژبې پـه ویـل او په قلم و ځـلــولـه آفــریـــن دي وي پــــــر داســــو شـاعـــران هریوه لیکل، ویل پخپل ګړدودسره کول یـــوه یـــوبل ته نه کــړه غــنــد نه د زیـــــان بېنواخوړسېب تردرخته لاندي ووځلاند الفت مڼه په لاس تروُني لاندي درخشان دا درو کـړه پښتـو ژبه اوچـته په قـلــم الهي! روح ئې کړي پخپل رحمت سره روښان هریو ووسمندردخپل ژبي په ګلبڼ کـي خدا
غزل
ورکه انګېزه د شعر ليکلو شوه نه وه د ليکلو د ويلو شوه ډېر که راته غوږ کې پسېدلي دي نه وه د منلو، د منلو شوه نور به د غزل توري جوړ نکړمه دا کرونده وچه، د رېبلو شوه مسته د غزل دنيا ته ووته پېغله انګېزه د ګډولو شوه شعر ښکلي کتاب ته به مې ژوند ويل دا زنده ګي توره، د رټلو شوه
