شعرونه
راليږونکې خالد شيدا
د ز ړه اواز که مې يارا نو تر محل لاړبس په دې پوه شئ چې ارمان مې ترمنزل لاړزه چې دچا مينه کې ګرځم ليونی په بيدياهغه نا پوه زماګرېوان پورې خندل لا ړخير دی جانان به تيروتلی وي اخيربه پوه شيزاړه ټپونه مې په زړه ناسوريدل لاړزه له اغياره ګيله نه کو وم روېباره واورهزمونږ ترمنځه پټ لوظونه ماتيدل لاړزه په اسمان کې دښکلا په نامه ستوري شمېرمغلي په وريځ کې دلمرمخ ته تيرېدل لاړپښتون اشنا غږ دجرس وانه ورېده که څنګه
سميع الله تړون
زماپه لوندګرېوان دتړمواوښکوهارګرځـــــــي دښکلاچم کې راته غلى غلى يارګرځـــــــــــي مئينه غلى شه دميني نوم په خوله وانخــــــــلي منصوردمينې لېونى په سرددارګرځــــــــــــي زړه کي مې يارراته په لــپولــــــپو اور اړوي ګرځي راګرځي مينه نه کوي قارګـــــــرځــي
راليږونکی : عزيزالله نو يد کو نړ
راليږونکی : عزيزالله نو يد کو نړ لکه ګلاب چې په سحر کې په هوا تازه شيستاپه ليدو سوى نظرزما . اشنا تازه شيد درد کيسې دزړه په غولي کې رټولې کړمهپرهر دفکر مې په هرقدم بيابيا تازه شيدباران شور دى ،او په کلي خاموشي خوره دهخداې خو دې وکړي .داميدفصل سبا تازه شييه پښتنې محبوبې تاسره ژړاخوند نه کړيلږه موسکۍ شه چې
راليږونکی : نجيب عادل
راليږونکی : نجيب عادل دا کلی مه ورانوئ !دا کلی مه ورانوئ!دا کلی مه ورانوئ!ګورئ چې هلته د شنو ولو د شنوسيورو لاندېګورئ د شنې ويالې تر څنګه د جلګو دپاسهيو کوچنی پروت دیيو کوچنی ويده دیاو ، تر وړې لوپټې لاندې په خوب وړو سترګود ناز په غېږه کې کوچني شينکي خوبون
سميع الله تړون
دهجرلويه دښته وه جانان راځني ورک شـــــــــو کاروان په ټپه ودريده څاروان راځنې ورک شــو دخړې کيږدۍ غيږه کې کوچئ وه لاس ترزنــــې
سميع الله تړون
دياردغبرګوسترګوجنګه ليونى دې کړمـــــــه څيرې ګريوان سرتورملـنګه ليوني دي کړمه ياغي سيندونه مې کږې وږې سنـــدرې وايي دزوړرباب دنغموشرنګه ليونى دي کـــــړمه
سميع الله تړون
غلي شئ ښکلوته پيره کوي سړي پراته دي چړي يې څنګ ته هم يې سرته تبرګي پراته دي ملا صيب ولې مينه ګر درته بي دينه ښکاري زمونږه مېنه کې ټول توري قرآني پراته دي
سميع الله تړون
له قهره غلى مي جانان شي کليــــــمه ووايي لکه هندوچي مسلمان شي کليــــــــــمه ووايي زمونږدکلي ملا ټوله شپه سري شونډي څټي سبايي وخت چي د اذان شي کلـــيمه ووايي
سميع الله تړون
څوبې ننګه راشي رانه ننګ په قباله واخــــــــلي غيږي نه دښکلي رباب ترنګ په قباله واخـــــلي خداى که رحم وکړي څه ناشناخلک راولـــــيږي ښکلي راته پريږدي اوبدرنګ په قباله واخـــــلي ماته مي شپيلۍ کړي راله راکړي دټوپک ګولـۍ پيغلونه دشنوبنګړيوشرنګ په قباله واخلـــــــــي خدايه دسرونوسوداګرخودلته ښه ډيــــــــ
پرهرزړه!
پرهرزړه! قسم په خداي ډيرژړيــــــــــــدلى يمه پاس له ګړنګه رالوې
غزل (ولوله لالهاند)
دا چـې مـانـه ، نـه هـېـرېـږې خـــو ســـتـا هـــېـره ده قـــوينــو زمـــا مـــيـنـه جــــانــانــه تـــر تـــا ډېـــره ده قـــوي خـامـخـا بـه نـو چـاودېـږي يـو مـې زړه خـپـلـه ضـعـيـف دىبـلـــه مـــيـنـه شــــا او خــــوا تـرېـــنـه چــــاپـېـــره ده قـــوي فکـر نه کـړم که ترې خـلاص شې زمـونږ خـوږه مـازيګـرهد مــاښـــام تــوره شـــيـشـکــه بـيــخــي ډېــره ده قـــوي چ
غزل( ارشاد رغاند)
وايي په بدومې پېرزو نه يې،خوڅه وکړمه؟ پښتنې پېغلې ته يې مور پېکي کې ګوتې وهي څوک په اخته يارانې کبر کوي،پاى يې غواړي څوک په ژړا د يو انځور پېکي کې ګوتې وهي
غزل (اجمل اند)
له سپينو ورېځو څاڅكي څاڅكي وريدلو باران د بوډۍ ټال كې لكه ستورى ځنګيدلو باران خدايه د دې تورو ټوپكو غاړې ژر وچې كړې چې مو د چم پر مازديګر وكړو د ګلو باران بيګا آسمان هم د سپين غره پر ښكلا ډير وژړل لكه پټۍ پر ماتو څانګو غوړيدلو باران هغه دى بيا شوې وريځې پورته له (( بزرګې څوكې )) د كلي خلكو خو دا ډير وخت يادولو باران د نازولي ياد وږمې مې داسې غيږ كې واخلي
غزل ( عبدالجبار څپاند)
ځه كنه غصه شه چې دې وګورم لږه غوندې سره شه چې دې وګورم
غزل ( قادرشاه )
حوره يې خو رنګ د جانان نه لرې سپينه يې ښايست په ايمان نه لرې څه به سر او تال زړونو ته واچوې ته خو يو زره ياقربان نه لرې ولې د ځان
زمامرمرجانانه ( لېمه لغمانلوريزال )
زما سهيل زما سحر جانانه زما ساقي زماساغر جانانه چى ستر څښتن دى پرې سوګند ياد
د ولايت خان ځدراڼ يو ښکلی غزل
شپې په غېږ کې سپوږمۍ راوړه پسې ستوري هم را ټول شولپه خندا ورته د ځمکې ســره ګــــــــــــــلونه د غـــــاټول شولد لیلــــــــــــــــــي او مجنـــــــون ســــــتورو د واده تبیا نیولهڅنـــې ســـــتوري په ګډا ول څنــې ـ څنــې ســـــندربول شولنه آســـمان بې ستورو ژوند کړي او نه ځمکه بــــې وګــــړودواړه یو بــل ته دي ورته ،دواړه یو بـل ته مقــــبول شــــولللمــــې شنــــې دي ،باران اوري ګ
جانانه (امانت خان ساپی)
دا چې کړېږم داسې تابه کړوم جانانه زه دې رسوا کړم تابه هم رسواکوم جانانه مخ دې کتاب شونډې ګلاب زړه دې وفا نه لريدې ټول جهان ته به ستا راز افشا کوم جانانهنفرت دې دومره راښکاره کړو هغه مينه څه شوهد ځار قربان ژوند پسې تابه ړندوم جانانه
څــــــــــــه اثر (احمدجاويد منګل )
ستـــــــــــا دووسترګــــــــــــــواثردی بل اثر وي څــــــــــــه اثراشنـــــــــــــاپه سپېلنــــــــــــــــــــودبدنظــــــــــــــــــــروي څه اثرستاغم دسالنــــــــــــــګ واوره ستـــــاتصويردژمي لمردیپــه واوره دسالنـــــــــــــــــــګ د ژمي لمر وي څـــــــــــــــــــه اثررقيب لکه ســـــــــــــــــــاحرســــــــــــــــــحرمنترې دې لا واييموسی په امســ
غزل ( پيرمحمد كاروان )
سترګې دې پرېږده چې شیندي ګلونهډېر مې یادیږي دا ژوندي ګلونهستا د کږو بڼو په شپول کې را ګیرلکه اغزیو کښې قیدي ګلونهزه د جانان د در په کاڼو مینپرېږدئ چې ښکل کړم په تندي ګلونهپه تورو څڼو کښې یې ډېر لګوهشته مې د زړه په مات کودي ګلونهکاروانه زه ورته حیران پاتې یمچې دا د چا د غزل دي ګلونه
غزل انتظار
[هریوا پښتوادبي نيټ] مينه انتظار داخویوازي مي بنګړي اونتکۍ ستا سره ده داسي خونه ده چي دا ټوله نړۍ ستاسره ده ګرانه احتیاط چي په باوریې درسه ماته نه کړي دمحبت دځنځیرونوکړۍ ستاسره ده زمادکور خلګ ظالمان دي چي دوکه درنه کړي هغه خوزه یم چي مي ساه اومرۍ ستاسره ده خوښه دي خپله ده په کوم مرګ مي ځواني رژوې ګرمي لمبې دي واک کي سته اوس
غزل تنها
[هریوا پښتوادبي نيټ] تنها په لېمو کي مي طوفان ویده ویده دی دزړه تل کي مي ارمان ويده ويده دی فکرذکر مي دیار دښکلوسترګو تصور کي مي جانان ويده ویده دی په ښکاره که مي دیدن درسره نسته خوب کي راسه بیا جهان ویده ویده دی [دسپيني ادې ادبي اوکلتوري ټولنه]
غزل ستوری
[هریوا پښتوادبي نيټ] عبدالله ستوری کندهار زه چي ستایمه جانان په ترنم کي زمادستړي ژوند ارمان په ترنم کي دنړۍ خوږې سندري ترې قبان سه چي موذن کوي اذان په ترنم کي غوټۍ غېږ ورته په مینه مینه ورکړي راوریږي چي باران په ترنم کي فرښتې یې وقدم ته ږدي وزرونه
بشارت غزل
[هریوا پښتوادبي نيټ] بشارت دازري چي هرسهارڅرګندوي لمر دژوندون زېری دځان سره راوړي لمر په دې تورلباس کي خوښ دغه مجرم ته دسباپرتخت به حتماوي قاضي لمر دتیارې په لړمانه چي نېزې سرې کړي راپیدابه سي يوڅوک لکه غازي لمر په لمن دکايناتوکي چي ا
فاني
[هريوابښتوادبي نيټ] احمدفاني کندهار يار شرميږي لکه څاڅکي څاڅکي اوښکي کښته لويږي لکه څاڅکي اوښکي دغمونو په بازارکي امېلونه پیداکيږي لکه څاڅکي څاڅکي اوښکي ستادحسن په وړانګوکي لکه واوري زړه ننيږي لکه څاڅکي څاڅکي اوښکي یوڅوزړونه سرپرسردي
