د محمدالله احمدزی لخوا خپرې شوې لیکنې
غز ل
غز ل بشر مل نا صر د بغا و ت ښېر ا د کو م کلي ا فغا ن پو کړې لا خو د کفر د عزم لړۍ ا نسا ن پو کړ ې د سپوږ مۍ ا وښکې چې د ستورو په بڼو کې نا څي د ې پرښتې روح کې يې مينه د جا نا ن پو کړ ې چې ستا د حًسن په پيا له کې کو کنا ر و نه کر ې د مقد سي اروا نو م مې په ا يما ن پو کړ ې چې نور د مړ و
غزل
غزل که په زړه پرهر پرهر شوم ته به څه کړېستا په شان که ستمګر شوم ته به څه کړېته چي هر ځلي خفه شوې ما پخلا کړېچیرته زه که مرور شوم ته به څه کړېتاقسم کړی چي نور به مي نه ګورېکه ناڅاپه درچکر شوم ته به څه کړېغیږ ته نه راځي د خلکو له پیغورهکه درپیښ زه په اختر شوم ته به څه کړېستا په در کي ډیر خوشحاله یم دلبرهکه مجبور د بل د در شوم ته به څه کړېچي په کوم زیارت کي بل له خدایا
غوښتنه
غوښتنه زه به د ژوند ټوله خوښي دا ستا په نوم کړم ساقيخو ته مې هم له مېکدې نه بېنوا مه شړهپرېږده چې زه هم د رندانو په محفل کې کښېنمدرته زارۍ کومه ځار دې شمه،ما مه شړه
دميرمن كلتوري ـ ټولنيزبهيرد شپږ څلويښتمې غونډې رپوټ
دميرمن كلتوري ـ ټولنيزبهير
څارندوی مینه انصاف میخواهد
څارندوی مینه انصاف میخواهد مایان باشنده گان بلاکهای څارندوی در رابطه با عدم اجرای قباله اپارتمانهای خود قبلا نیزچندین بار به مقامات ذیصلاح کشور بخصوص به مقام محترم ریاست جمهوری شکایت نموده بودیم وریاست محترم جمهوری به وزارت محترم داخله نیز درمورد اجرای قباله طبق قوانین کشور و مصوبات وفرامین که در زمینه موجود است وبه قوت خویش باقی میباشد هدایت داده بودند اما باوجود تلاشها وسرگردانی ها تا اکنون نتیجه مطلوبی بدست نیامده است.
ارمان
ارمان ستا به په ياد يم او که نه جانانهزما د سترګو نه خوناب دروميزما په مخ د اوښکو رود روان دیزما د زړۀ هر ډب هم تا غواړيستا د پستو شونډو مسکا غواړيستا د هجران په بند کېشپې شوګيرې تېروملږه ښکاره شه چې ديدن دې وکړمکنه! ماشوم زړه به مې وچوي ګورهبيا به ارمان زما د سترګو کوېچې کله پټې شي او ګرد پرې کښېني
څارندوی مینه انصاف غواړي
څارندوی مینه انصاف غواړي د شپږمې لسیزې په لومړیو کلونو کې دکابل ښار دببرک چمن په سیمه کې دکورنیو چارو وزارت اړوند دڅارندوی مینې یا پولیسو دښار ګوټي دجوړولو کار پیل شو په لږه موده کې دوخت ددولت په پاملرنه په دې سیمه کې دهستوګنې څو بلاکونه جوړ شول او هغه وخت یې دکورونو مستحقو کسانو ته دویش لړۍ پیل شوه. دغه کورونه به دیوه واکمن کمیسیون له خوا مستحقو کسانو ته ویشل کیدل دکورونو مستحقو کسانو به لومړ
جهاني ته
جهاني تهستا له سوزه او شوره ډکه ترانه مې تر غوږو شوهزمونږ دپت اود میړانې افسانه مې تر غوږو شوهزه دې وینم زه پوهیږم چې په روح دې اور بلیږيپه هلمند او په ارغند کې ستا دزړه وینې بهیږيدقلم تر خوله دې ووځي دایوب میوندۍ کړیکېیونا څاپه دې په زړه کې په څپوڅپوشي څړیکېحماسې دې دپلرونو دقلم څوکې ته ناڅيله هر تورې نه دشعر دې دملالې وینې څاڅيته چې وخوځوې شونډې دغیرت چیغې ترې ووځيچې قلم ته
دميرمن كلتوري ـ ټولنيزبهيرد پنځه څلويښتمې غونډې رپوټ
دميرمن كلتوري ـ ټولنيزبهيرد پنځه
نوې فرهنګي بريا !
نوې فرهنګي بريا ! په ټولنه کې انسانان دوه ډوله ژوند کوي يو ډول يې داسې وي چې يوازې دخپل ځان او کورنۍ دپاره يې مټې رانغښتې وي شپه او ورځ په دې فکر کې وي چې خپل ځان او کورنۍ دژوند سطحه لوړه کړي اوپه دې لاره کې پرمختګ وکړي . دوهم ډول انسانان بيا هغه وي چې دخپل ځان او کورنۍ تر
غزل
غزل بشرمل نا صر دزړه په مشو اڼۍ کې د بڼو قلم ما ت شوی سند رې مروري د لاسو قلم ما ت شو ی چې حُسن يوسفي ته د کنعا ن شي سودا ګر نېستۍ غېږ کې ا خسيتی د پيسو قلم ما ت شوی د يا ر په سپوږمۍ زنې ستوري ږدي ورته د ټکو له وخته د مينو په خا لو قلم ما ت شو ی چې سرې سکروټې خورمه ،له ګلونو مې پرېز دی
غزل
غزل بشرمل نا صر په توره شپه کې د څراغ غوندي لمرين لاسونه چې په تند ي مې جا نا ن ا يښي و ي حسين لاسونه ځکه د شا تو پرځا ی ټول غواړې اوبه د ګودر د نورچينې ته يا ر وروړي دي ورېښمين لاسونه د ښا ر له مخه بېرته وڅنډ ه ګرځونه د وخت اسما ن ته وغځوه ښکلې ګلورين لاسو نه وايي د زړه په وينو وليکه غزل د
غزل
غزل فريداحمد تسکين ظالمه مه سوزه دخوست دباغېچو ګلونه دا دپېغلوټو جېنکو د اوربلو ګلونه دتور ټوپک دا لوغړنه شپېلۍ ورکه غواړم په دې جنت وطن کې سوزي به ترڅو ګلونه ظلم دې بس کړه ددې خلکو ازارمه اخله نور لمبه لمبه دې کړل دغرو د سردرو ګلونه له ډېره وخته مسافرتللی اشنا يې راځي
زما مساپري نجلۍ
زما مساپري نجلۍعبدالباري جهاني ( د رحیمې پښتونجار د شعر په جواب کی) د جون اوه لسمه زما د وطن ښکلي نازکي مساپري نجلۍ چی له تاټوبي څخه لیری توري شپې سپینوې ستا له پردیس اوربله وګرځمه چی د وطن د لوړو څوکو د نسیم په ارمان لاري څارې او د سپرلي له شاپیریو څخه زیری غواړې ته په پردیو ولاتونو کی ځواني سولوې زه دي سلګۍ زه دي زګیروی اورومه زه دي له زړه راځمه ما لا کلونه مخکي ښکلي ځوانی ته په پردي ولات کی ګور کیندلی ما له
قا مي لشکر
قا مي لشکر بشر مل نا صر اې با توره ځوانه په اورنوکې ژوند څه کوې ستا د نعمتونو، ستمګرو برخه وړې ده ته دغيرت چيغه ،منتونو کې ژوند څه کوې ستا د نعنتونو ، ستمګرو برخه وړې ده غواړي تور پرنګ چې پښتونخوا کې دي خپلواکه شم داخوبونه ويني ،ګل
دتوری شرنګ
دتوری شرنګدی ملک کې دافغان دتوری شرنګ دی همدا ده څی دښمن دلته په تنګ دی دا شاړي شاړي ځمکي دغه غرونهاغزیې زخمی کړي دي لاسونهاغزي زمونږ دخاوري هم یوزنګ دیهمداده څې دښمن دلته په تنګ دیروښانه مو تاریخ ددی وطن دیپوه شوی کلی کورکې هرپتمن دیهربوټی دوطن په وینورنګ دیهمدا ده څی دښمن دلته په تنګ دیمیوند به درته ووایه میړانه دافغانانګریزهم صفت نه کاندی دځانکیسه یې اوریدلی څی داجنګ
په بلخ کې ۴۰ ځوانانو پر پښتو لیکل زده کړل.
په بلخ کې ۴۰ ځوانانو پر پښتو لیکل زده کړل. ضمیر سار د بلخ ادبي خوځښت د (پښتو لیکل- د لیکلو د ارونو ښوونیزه لړۍ) په پای غونډه کې شاوخوا ۴۰ بلخ مېشتو ځوانانو (نجونو او هلکانو) ته د ليکوالۍ پر سندونو سربېره ۴۰ کتابونه د ژباړې په موخه
د طالب منګل نوی غزل
غزل ګوتې مې واهه په پرهارونو کېتويه شي نشه په پرهارونو کېسستې رڼاګانې چې ناسور نه شيښکل مې کړه ډيوه په پرهارونو کېښار ته د سندرو زما داغ وجودراشي جنازه په پرهارونو کېاوښکې پاڼې،پاڼې په کې وچې دياوسي لوپټه په پرهارونو کېدا د تصويرونو جينکۍ ګورهساتي آئينه په پرهارونو کېهغه يو طالب چې له تا لرې دى
دځنګله هوسی
پټه پټه شرمناکهیوي وړی هوسی کتلپه ښکلو ښکلو سترګولمړی به یې لیدلپه تنګو سرو سوګمویېواړه بوټي بویولاوبیرته به یې غاړهپورته جیګولهښوروله ټیټولهدځنګله ښکلی فضا هم آزادی یې دی هوسی تهتخنوله هڅولهدابله دنیاګی وهعجیبه هم جونګړه آزاده هم بی حدههغه پی نازیدلهلکه وړ ماشوم زانګوکیڅی اوږد ټال کی ښورويهمداسی سوچ می لاړهپه فکر دانسان شومڅی ولی؟وژنه کړی بی حده سولی
مېرمن کلتورې - ټولنيز بهير له خوا د مبارکۍ پيغام
مېرمن کلتورې - ټولنيز بهير له خوا د مبارکۍ پيغام ته مې د ژوند خوږه نغمه يې مورې ته د سپرلي ښکلې وږمه يې مورې ته مې سکون ته مې قرار د زړه يې په تورو شپو راته ډېوه يې مورې مور هغه ارزښت ناکه ډا
