د محمدالله احمدزی لخوا خپرې شوې لیکنې
ما مه ژړوي
ما مه ژړوي زه یم انسان دغمځپلي ځمکیزما ګناه په څه کېلږڅه زما ومنيلږخپل ضمیرته ځیرشېپه پښومې نشته څپلۍ په سرمې نشته خولۍزه خومظلوم یمزه خویتیم یممادلته مه ځورويمادلته مه ژړويزه یم بی پلاره صغیرکله به زه شم کبیرهیلي رښتني لرم هوس دمینی لرمجوړه کړم ښکلی پګړۍهم خپل ګریوان ته تڼۍزه خو مظلوم یمزه خو یتیم یممادلته مه ځورويمادلته مه ژړويله پاسه ولویدل
غزل
غزلچې موترمنځه فاصلې شي خانهپه مادغم تيارې تيارې شي خانهکه به مې يوساعت له ياده وځې زماد زړه مراندې دې پرې شي خانهڅوک چې مومينې ته په بده ګوريدهغوی سترګې دې ړندې شي خانه چې دې ولس ته خدمتګارجوړېږېزما دعا دې درپسې شي خانهتسکينه ستالورته به هله درشمچې دپکتيا شولې پخې شي خانه
غزل
غزل ما چې درته وکتل په سترګو کې تا هم راته وخندل په سترګوکې ستا د سترګو کلي کې د مینې ست ما هم در شروع کړ مزل سترګو ګې دا چې له شوګیره تکې سرې ښکاري ما هم لیدلی څه چل سترګو کې
روژه
روژه روژه:امرالدین سرحدله مغفرته ډکه راغله روژهدپخلایني اوبښني مودهروژه به ماته کړودخیرپه میووڅوک روژه ماتی ماتوي په خوږوپه خوله روژه سترګی له اوښکوډکیځینی له جنګه باروي نن کډيدوي ماتوي روژه په خپلواوښکوڅوک روژه ماتی ماتوي په خوږوځینې نصیب کی لری وچه ډوډیځینې روژه نن ماتوي په سلګۍدچا دکورغړی شهید په ډزوڅوک روژه ماتی ماتوي په خوږوځینې په اوښکوهم روژه ماتو
د روژې مياشت ده ګرانې
د روژې مياشت ده ګرانې---------------------څوک عبادت ، څوک به طاعت او خپل لمونځونه کويڅوک روژې نيسي څوک نفلونه کويڅوک هم بښنې ته عذرونه کوي*** خو هلته ليرېد همدې نړۍ په ليرې ګوټ کېله کومه ځايه چې ځلاند ښايسته لمر راخيژي**** او بيا بيګاه سپينه سپوږمۍله ښکلو ستورو سره خلکو ته سترګې ټومبي*** يو نيم سړی به پيدا کيږي لکه ما ليونیچې نه روژه نه عبادت او نه نفلونه کوي*** خو ستا د ښکلو غزليزو سترګو
غزل
غزل حُسن دي د خد ای په لار ز کا ت کې ښکلې او وېښه ما ته اننګې ما ښا م ، خير ا ت کې ښکلې او وېښه ستا له جنتي شو نډ و پيا لې کوثر ي غو ا ړمه تک سره با ړخوګا ن دي په سو غا ت کې ښکلې ا ووېښه يوه خولګۍ ا ذ ا ن کې هم د خد ای ترنا مه لاند ې را ؟ د ا مېوه د مينې روژه ما ت کې ښکلې اووېښه بيا په مسا فر د ل
زما ملنګ زما فقیره یاره //////// ته په پکتيا کې یې ته نه یې خبر
رفيق مهرا ن / پکتيا زما ملنګ زما فقیره یاره ته په پکتيا کې یې ته نه یې خبر سړه هواکې یې ته نه یې خبر دلته منګس دي ملاريا راغلې شوو رنځوران لويه بلا راغلې ياره لمبه لمبه کېسه مې واوره په سپين بدن مې دي دانې ختلې دبرق پکه هم داورتاو غورځوي بې غمه ياره ته په سرسړې اوبه واړوې
د امن سندره
د امن سندره ابادول غواړی دا کانړی کانړی غرونه دا مانړۍځه چي ځو جانانه خپل وطن ته ځوژوندی کول غواړی رودونه ګودرونه دا مانړۍځه چي ځو جانانه خپل وطن ته ځودا ساه ختلې غريو نيولوې ژوندونشړنګ د پانزيبو او بنګړو غواړیدا ويني ويني خوږزورلې ژوندونشړنګ د پانزيبو او بنګړو غواړید ژوند مستي غواړی نختری چنارونه دا مانړۍځه چي ځو جانانه خپل وطن ته ځود هری پيغلي مرګ خوړلي ځوانيرنګ او سرور
دا ټيټ فرياد لږ پورته شو
دا ټيټ فرياد لږ پورته شو شنبه د ١٣٩٠ کال د زمري د مياشتې په لومړۍ نيټه د ګوېټه انستيتوت له خوا او د مېرمن بهير په همکارئ د کابل په تېم
افغانان سیاسي کارپوهان که رواني ناروغان
افغانان سیاسي کارپوهان که رواني ناروغان لیکوال: محمدالله ارین احمدزی په افغانستان کې تیرو دریو لسیزو جګړو خلک ډير عجیب عادت کړي دي. هر افغان نن سبا ځان پوره من بولي او یو هم پکې نیم منی نشته دی. ښه ډير وخت کیږي چې افغانان مفت خواره او د ګاونډیو هیوادونو په وریجو، وړو، غوړیو، رختونو، سیمټو، بسکټو، سابونونو......... باندې روږدي دي او ښه خوند ورکوي چې لاړشي له یوې هټۍ څخه یې په لوړه بیه پرته له دې چې کیفیت او ک
څو ښکلې پښتو لنډۍ
گوتې بنگړي د دنيا دود دي زه له نيستمن جانانه نه غواړم دودونه په سپينه ږيره راپسې شوې . رب خو دې مړ کړه د لمسۍ په ځای دې يمه
څلوریزه
څلوریزه
انځورګر
انځورګر له یوه انځورګر وغوښتل شول چې د زړه د دراوزې رسم وباسي . هغه هم ډېر ښایسته کور جوړ کړ او وروسته یې یوه وړوکې دروازه پکې وکښیله خو دروازې لاستی نه درلود. کله چې له انځور ګر وپوښتل شول دروازې ته دې لاستی ولې نه دی ورکړی ؟انځورګر یې په ځواب کې وویل " د زړه دروازه له دننه خلاصیږي نه له بهره "
لنډی
اوښکی می تویې په کاغذ شويقلم څی اوښکی ولیدی په ژړا شونه«»«»«»دشپي په کلی کی ناري شويڅې هله راشی وسله وال ډزي کوینه«»«»«»غونډی کی ځای دکبرونشته شهید ځوانان نن په باغچوکی خښوینه«»«»«»کلی کې نشته موسکا شونډي ټول په ژړانن جنازي لحد کې ګدینه«»«»«» میندي په چ
شاعر: ملک الشعرا هوارګل (هوارمل)
شاعر: ملک الشعرا هوارګل (هوارمل) چې دا دال او دا لوبيا وي زر به مړ شم چې د سپو دغه غپا وي زر به مړ شم چې په ليکه قرضداران راته ولاړ وي که زما دغه تنخا وي زر به مړ شم &n
غـزل
غـزل تا پلو چې له شـغلو اخــــــیست جانانه لـمر دې خوند له اننګو اخیست جانانه بوی دزلفودې دګل حـدونه مات کړل چې یوتاردې له کمڅو اخیست جانانه له ګستاخ نـظرګیله مه کړه شــېرینې ! انتـقام مې له وختو اخـــــیست جــانانه ډ
غزل
غزل اوس د زړه په درد اخته یم ژر به مړ شم اوس په بل ځای کې میشته یم ژر به مړشم ستا د مخ په تمه ډيرې شپې شوې تیرې ستا په یاد لا هم تازه یم ژر به مړشم نور مې درد دی ټول وجود رانه نیولی بس د زړه په د
خبرتيا
خبرتيا مېرمن کلتوري ټولنيز بهير د عامه پوهاوي پروګرام او ابرار موسسې په مرسته د شعر او عامه پوهاوي تر سرليک لاندې د شعر سيالي جوړوي. په دغه سيالۍ کې د ګډون په موخه د هيواد ټولو ښځينه شاعرانو ته خبر ورکوي چې خپل د سولې ، وطن ، علم ، د بشر حقونو ، خپلواکي او داسې نورو ټولنيزو موضوعاتو په اړه يو قطعه شعر د ١٣٩٠ کال د زمري تر ٢٥ نيټې پورې ( 16 Aug 2011 ) په لاندې برېښنا
جونګړه
جونګړه دامو جونګړه دهستی اوژوندون غم به یې ګالو داموکړی تړونپه دی زانګو کې زنګیدلي یومونږپه خوږه مینه کې لوي شوي یومونږدا خوشالی به ړنګه نکړی بیلتون دامو جونګړه دهستی اوژوندون******خاپوړي مونږد ماشومتوپ پکې کړيمونږله خوشالی منډي په خوب کې کړيمونږورته غواړو سوکالي اوبدلوندامو جونګړه دهستی اوژوندون******دامو پټی پاس می آسمان دی ښکلیله اوبو ډک دی زمونږدبڼ لښتی دغه
د طالب منګل نوى غزل
غزلد غــــزلو انقلاب و او تــــه نـــــه وېپه وجود کې مې خوناب و او ته نه وېپه کې کمې وې د ستا غزالې سترګېما له ځان سره حساب و او ته نه وېد خپل روح انځور مې کښلى و يواځېپــــه تبلو کې مې تناب و او ته نه وېاننـګي دې کړل ښکاره لــــه لوپټې نهد خــوږو شــاتو دريـاب او تـه نه وېطالب منګل
