د محمدحنيف حيران لخوا خپرې شوې لیکنې
نوی غزل: محمدحنيف حيران.
يوې جينۍ باندې مين يملېونۍ باندې مين يمد شپېلۍ وهل مې نه دهپه کوچۍ باندې مين يمکه د مينې په مذهب ويبندګۍ باندې مين يمکليواله مينه غواړمپه ښارۍ باندې مين يمزما واړه واړه لاسونهاوسپوږمۍ باندې مين يمڅه سپرلی سپرلی ځواني دهګل غوټۍ باندې مين يمڅه مې داغ داغ زړګی پوښتېشين خالۍ باندې مين يمسپينه خوله دې سپينه سولهآزادۍ باندې مين يمپېښورۍ راپسې مر
غزل: محمدحنيف حيران
تر ژونده زيات دی، انتظار دومره دید يو نظر په بيه کار دومره دید مينې پېغلې ته سترګک که وهئ!روح مو ځانونو کې ايسار دومره دیپه رڼا ورځ يې هم وي ستوري پر سرهغه د خپل آسمان واکدار دومره دینږدې دي سترګې ترينه وغورځيږيتوبه! لېمو کې يې خمار دومره دیخدازده که نوم مې تر قيامته واخليزما پرې هسې اعتبار دومره دینه، تر رنجو يې تقدس زيات دیچاويل چې ستا د پښو غبار دومره دی
برخليک: ( ګرانې لور ته ډالۍ ) محمدحنيف حيران
لورې قربان دې شم په خير راغلېستا له زيږون نه يو څو ورځې وړاندېما په ديرش ډزي کې مورړۍ تيره کړههغه شيبه مې هوس د خوشالۍ تيره کړهما مې په خپل يو خوب باور درلودهچې خدای يو زوی وي شازاده راکړیما ويل چې زه به شکرانه ورکومخدای ته به سل رکاته نفل کومیو دوه جاغورې به شينکي آسمان تهد خپل خيالي کلاشنکوف تشوم۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰لورې قربان دې شم په خير راغلېزه مسافر ومه چې ته پي
غزل: محمدحنيف حيران
ګوندې وي چې مې تر پايه پورې مله شېنه د روح په څير چې څو شپې راسره شېله اعمالو دې شيطان هم پناه غواړيد راستۍ ميدان چې راشي پرښته شېله تا پرته مې ژوندون راپورې پېټیته زما له ژونده وخورې مړه خو مه شېله قيامت وروسته مې هم په زړه کې اوسهنه چې ژوند غوندې مې څو ورځې ميلمه شېزه به هم زرې زرې حواس راټول کړمته به هم تر هغې خپل ځان ته ستنه شېاوس مې زړه درته په سرو وينوخړوب
زما ملنګ زما فقيره ياره: رفيق مهران
ته په پکتيا کې يې ته نه يې خبر سړه هواکې يې ته نه يې خبر دلته منګس دي ملاريا راغلې
د هميم جلالزي نوی او ښکلی غزل
د وچو شونډو پيکه رنګ په مانا نه پوهېږيهېڅوک ما نه درک کوي هېڅوک په ما نه پوهېږيدوی زندګي ته د رنګونو په نامه ورګوريدوی لا تر اوسه د ګلاب په موسکا نه پوهېږيولې دوه لارې شي يو ځای ولې جلا شي بېرته؟ولې خپل زړه د چا د زړه په درزا نه پوهېږي؟ماته معلومه شوه هر څوک وي په بل چا مکملخو چې سړی نه شي تر کومه تنها نه پوهېږيڅوک په جذباتو کې دننه ځان موندلای نه شيڅوک عنا
سترګو ليدلی حال/ اديب
څه موده مخکې خبر شولم چې زمونږ یو کلیوال د نوي راغلیو طالبانو لخوا بیول شوی وو چې بیا د قوم د مشرانو په مرسته راخوشې شو. نن مې د هغه ښاغلي د تره سره خبرې کولې او د کلي په اړه مې ترې معلومات اخستل نو راته یې اوویل چې په منطقه کې بد حال ده ځکه چې بد امني خپل حد ته رسیدلې او سیمې ته د طالبانو په نوم وزیر راغلي چې موخه یې د قومي مشرانو ترور او د دولتي او غیر دولتي کارمندانو وژل دي.هغه راته د خپل وراره د سترګو لیدلی حال بیان که چې دې خلکو د وزیرو په ژبه
غزل: محمدحنيف حيران
د شپې له زوره چې د لمر د سکون ساه وتې دهپه خوب ويده دی او که نه، له پښتون ساه وتې دهمونږه پيريان د سليمان (ع) نه يو چې نه پوهيږومونږ ښه خبر يو چې پاچانه پرون ساه وتې دهڅه جنتونو کې روان يم، دا څه حورې غلمانشکر په خوب کې مې دچا په زنګون ساه وتې دهشپېلۍ يې ماته او رمه يې تر اوو غرو آوښتېخدای خبر څنګه پورې غره کې له شپون ساه وتې دهپاچا په غم د ولس نه دی، ولس هم دغسې
جونګړه:امرالدین سرحد
دامو جونګړه دهستی اوژوندون غم به یې ګالو داموکړی تړونپه دی زانګو کې زنګیدلي یومونږپه خوږه مینه کې لوي شوي یومونږدا خوشالی به ړنګه نکړی بیلتون دامو جونګړه دهستی اوژوندون******خاپوړي مونږد ماشومتوپ پکې کړيمونږله خوشالی منډي په خوب کې کړيمونږورته غواړو سوکالي اوبدلوندامو جونګړه دهستی اوژوندون******دامو پټی پاس می آسمان دی ښکلیله اوبو ډک دی زمونږدبڼ لښتی
د هميم جلالزي په زړه پورې غزل
لږ مې وژلی دی په ډېر نور کې ولاړ يمه زهد زندګۍ په نوم په سره اور کې ولاړ يمه زه زړه راته وايي چې يو څوک درپسې چيغې وهياورم يې نه ورته د ښار شور کې ولاړ يمه زه د خپل عادت مجبور چې نن راګوري ما به وينينن مې د دواړو سترګو هر تور کې و
غزل: محمدحنيف حيران
د ديدن تنده د نظر په چينې نه ماتيږيدا څنګه جام دی چې په دومره نشې نه ماتيږي خير په زنګون به دې سر کېږدمه، بانې مه کوهګوره ظالمې! نو بنګړي خو په دې نه ماتيږي قبله دې سورۍ کړي اوآسمان ته دې هم لاره وکړيڅنګه تندی دی چې اوس هم په سجدې نه ماتيږي ستا په ماڼيو کې استوګنه زر خطره
همداده چې دښمن دلته په تنګ دی/ امرالدين سرحد
دې ملک کې دافغان دتورې شرنګ دیهمدا ده چې دښمن دلته په تنګ دیدا شاړي شاړي ځمکي دغه غرونهاغزي يې زخمي کړي دي لاسونهاغزي زمونږ دخاوري هم یوزنګ دیهمداده چې دښمن دلته په تنګ دیروښانه مو تاریخ ددی وطن دیپوه شوی کلی کورکې هرپتمن دیهربوټی دوطن په وینورنګ دیهمدا ده څی دښمن دلته په تنګ دیمیوند به درته ووایه میړانه دافغانانګریزهم صفت نه کاندي دځانکیسه یې اوریدلی چې داجنګ
غزل: محمد حنيف حيران
ته چې له هندارو حيرانۍ پوښتېمانه خو به هم خپله ځوانۍ پوښتېخپله بې وسي به ترينه پټه کړېخامخا که مينه د جينۍ پوښتېټوله شپه مې سر باندې ولاړه وهورځ راغلله، اوس مې له سپوږمۍ پوښتې؟خپله بې رخي نظر کې ونيسهڅه له مې له مانه زندګۍ پوښتېته دې تار تار زلفې سره ټولې کهبيا مې خير که راز د پريشانۍ پوښتېزه به پړانګ په غشو باندې ولمهته به هلته سترګې د هو
امرالدین سرحد: مین زړه
راليږونکی : امرالدین سرحد ټليفونشميره: برېښناليکپته: amruddin-sarhad@yandex.com سرليک: مین زړه نېټه: 29.05.2011 20:19 مین زړه می ویل ماتهپه موسکا وګورم تاتهخیال دسترګو می په تاشوخوږی مینی کې بسیا شوسترګی لږشانته رڼي شويستا په مینه کې لږ سری شوي«»«»&laq
تازه غزل: محمدحنيف حيران
د خاموشه هديرې په منځ کې ناست يمزه د خپلې جنازې په منځ کې ناست يمتر مقامې ابراهيم يم رسيدليمست پتنګ يم د ډيوې په منځ کې ناست يمزړه ته راغلې اطمينان خلکو ته ورکړهورته وايه د ښيښې په منځ کې ناست يمدومره ووړ يم چې مې ځان نشم لیدلیلکه ژوند ديوې زرې په منځ کې ناست يمد ماڼيو خلک برند برند راته ګوريزه د خپل زړه دخيمې په منځ کې ناست يمتاته ټيټ شومه، په ځان باندې پوی نشومخپل م
امرالدین سرحد: رڼا
ما ویل که شپه رڼا شيمونږ به ووینو حالونهدتیارو وحشت به لږ شي څه تازه به شي خیالونهدجګړی له تور وحشته بیرته تم شول امیدونهغوټی مړاوي په تیاروکې ګالی شپي دجنګ اورونه زمانه ګرده تاویږيکړی لیدل ویني حالونهتوره شپه به هم رڼا شيکه پې تیر شي څوکلونهموده لږ ده پاتی شويلنډوو اوږده مزلونهمخکې درومی جوړ کاروان مومخکې ډیر دي کړاونه
غزل: عمردراز مروت
هسې څوک وايي چې دا ښکلي سخاوت نه کويداسې څوک شته چې د دې ښکلو محبت نه کوي؟منافقت کړي څوک رښتيا په رښتيا ويلای نشيګني دا څوک دي چې د حسن تلاوت نه کوي د کلي وځم خو له نرخ درسره نه شم وتایدا به تر څو پورې وي چې څوک دې محبت نه کويد ښار قاضي چې دا ځل دغه فتوی نه کړی جاريچې دغه خلک دې د ظلم بغاوت نه کويدغه سړی دې د خپل ظلم معافي غواړي له خدایزما
غزل: سيد عبدالمعيدهاشمي
کاشکې بيا وړوکی شم، مماڼې او ګورګورې ويمور مې چې للو کړي او په خوله يې څو سندرې ويشوخ شم شرارت وکړم اوبه جينۍ ته و شيندمنه وي دا شين سترګي نه په تن کې د چا زغرې وينه وي د ځان مرګي غم او نه د تور ټوپک شپيلۍبس منطق حاکم وي بې وسلې ټولې لښکرې ويغاړه کې لېنده، جېب مې له تورو شينوليو ډکدوه مې کشران وروڼه او دوه خويندې مې سترې ويزه مې د مورجانې مخکې وتر پيږم وژاړمماته نينې وکړه ټول غمو
غزل: سعدالله فطرت
بې شوره بې سروره بې مزې دی لا هغسېپه تا پسې مې ژوندخاورې ايرې دی لا هغسې په زړه کې مې تصوير ستا د جمال دی ګلاب مخيهپه خوله مې تلاوت ستا د نامې دی لا هغسې هغه باندې خو هرې ورځې حسن راوريږيهغه خاوند د دغې سرمايې دی لا هغسې
زما دې څه وکړل چې لاړې/ ټپيزې: حيران
تر پښومې لاندې وې ډبرېستا د ديدن وم تنده غرېاوبه دې ډيرې وې ژورېکور دې رالنډ کوڅه دې لرېتمامه شپه دې له انګړه تاويدمه ورځه ورځه پلار مې خبر کهمورې رضا دې سوداګر کهخلاص دې په دې خبره سر کهکه ورکوې زیاتي مې ورکهکچره نه يم چې جوپی درته کومه د
