غزل
زرکه
دې چـــــم د مــــــېخانوتـــــه زه غمــو راوستــــې يـــم
لنـــــدن ســـــپېروکــــوڅــــوتـه مجبورو راوستې يم
د مـــــات زړه اســــويلــــي مــې دغـزل په ژبه واوره
د ميــــــنې دې محــــفل ته لـــــېونو راوستــــــې يــم
زمــــا لـــــه دي زرگــــي نـــــه فقـــــط يـو الله خبر دى
دې بـــــر ګودر تــــه هــــسې جـــــينکوراوســـتې يم
د اوښـــــکونـــــــذرانه بــــــه بلــــوم درتــــه ډيوه کې
جــــــار پــــــــيره ميـــــــړنيـــــه فــــريادو راوســتې يم
د خوارې زرکې ژوند خواوس خوبونه ديوسف شول
ستــــــا سترګو کتــــــابو تــــــه تعــــــبيروراوســـتې يم
