غزل
پر يزيديانو درود نه يم چــې مــــنکره بــه شـم
او د اغـــيارو سرود نه يم چــې منکره به شـم
زما هر لفــظ د پښـتنو تــرجمـــاني کـــړې ده
زه په ملاتړ د يهـــود نه يم چې منــکره به شم
زه مې د خپل هنــــر خـــالق ثبــوتولـــی شـمه
څه بې وجوده موجود نه يم چې منکره به شــم
ما ايېـــنو ته راز د مـــــينې او ښـــکلا ښودلی
د ايېنـــو ګرد او دود نه يـــم چـې منکره به شم
تر خولې اســـانه ده تــر ژبې تېرېدل ګرانه ده
په غم د ګټې او سود نه يم چې منکــره بـه شم
نبيله غزل ، پيښور
