غزل
د پرهر څړيکې په شور شي ، پټ دردونه پرې درانده شي
هديرې شي غوڅې ، غوڅې چې روحونه پرې درانده شي
محبت چې سړی مات کړي ، اندامونه پرې درانده شي
خپل وجود ورباندې بار شي ، خپل لاسونه پرې درانده شي
د قاتل تخت به ډوبيږي ، که مقتل ډک شي له وينو
او رسۍ به د دار شليږي ، که سرونه پرې درانده شي
چې د زړه په درد شي پورته ، ورته تاب وبايلي غرونه
منعکس يې کړي صحرا ته ، اوازونه پرې درانده شي
نور سينګار ته حاجت نه شته ، يو شين خال پر تندي پرېږده
هر تصوير بدرنګه کيږي ، چې رنګونه پرې درانده
ستا غمونه دې انبار وي ، او جلال دې وي يوازې
هغه سترګې دې ړندې شي ، چې ګلونه پرې درانده شي
جلال امرخېل – بلجيم
غزل
پاتې شه شپه ده ، دې کې سل رنګه خبرې راځي
ګوره خطره ده ، دې کې سل رنګه خبرې راځي
داسې به هر وختې په نه خبره سر نه نيسې
دا يارانه ده ، دې کې سل رنګه خبرې راځي
شپه ده ، باران دی ، زه او ته يو او سپرلی د ځوانۍ
لاره اوږده ده ، دې کې سل رنګه خبرې راځي
غم ، خوشحالي ، درد او خفګان وېش د ليکوال وګڼه
ژوند ډرامه ده ، دې کې سل رنګه خبرې راځي
ستا له ژړا نه ځار ، خولګۍ به درنه بيا نه غواړم
زما توبه ده ، دې کې سل رنګه خبرې راځي
چوپه چوپتيا ده ، غاړه را ؛ خو پام چې غږ ونه کړې
ډيوه هم مړه ده ، دې کې سل رنګه خبرې راځي
جلاله ! ته دې له دې خپل عمل نه ولې نه اوړې ؟
جلۍ وړه ده ، دې کې سل رنګه خبرې راځي
جلال امرخېل – بلجيم
