غزل
د بې غمۍ په خـــوب ويده، د مــرګ په خـــوب ويـده ده
چېـــغې مـــې نه اوري زمانه، د مــرګ په خـوب ويده ده
پرهر دې غلی کــړه، راويـــښه نه شــي، شـر به جوړ شي
زړګــيه ټولــه ښـاريه، د مــــرګ پـــه خـــــوب ويـــــده ده
پــــه پـــــرنــــګۍ ســــــينه تــــمــغه مـــې د بـابــا د نامې
د پــښتـنو ځـــلمو جذبه، د مـــــرګ پــه خــوب ويــده ده
غــــازي لاليــه ستړی مه شې، ســـتا ماشــومه لــورکۍ
پـــه ګـــلابــونو کې پرته، د مــــرګ پـه خـــوب ويــده ده
دنـــيا، لــه دې نــه پــس دنـــيا نه ده چــې چوپه خـوله ده
بــس لکه ګونــګه هــديره، د مـــرګ په خــوب ويـــده ده
د تــــخــيل راګونه وچېـــړه، کـــه رنــګ واړوي
غزل! د فکر انګېزه ، د مرګ په خوب ويده ده
نبيله غزل ، پېښور
