غزل
خندا او خوشحالۍ مې د فرياد ګاڼه پر تن
د هرې يوې ساه مې ستا د ياد ګاڼه پر تن
دا ستا د زلفو کفر او زما مومنه مينه
نه پيغله د تاتار ده د بغداد ګاڼه پر تن
زه خود ، د پېښور د سپيرو دښتوپه لور لاړم
چې ښکلو د کابل کړه د فساد ګاڼه پر تن
چې ته لکه هندو دسومنات په مخ کې خم شوې
ما هم لکه محمود کړه د جهاد ګاڼه پرتن
چا بيا دي د دوزخ د ديوالو ډبرى ايښې
ور واچوله دهر د شداد ګاڼه پر تن
هغه به عندليبه شي خوږه لکه شيرينه
چي ته لکه ملنګ کړې د فرهاد ګاڼه پر تن
محمد اسماعيل (عندليب)