غزل

منمه اور به په شېبه لګيږي
خو په وژو يې زمانه لګيږي

لكه تيركش دې باڼه داسې ياره
رسا، رسا په نشانه لګېږي

ستا د وړې خولګۍ خبرې اشنا
په ما خوږې لكه ټپه لګېږي

هر وختې شنه جوړه كې ګرځه ګلې
تا سره دغه جوړه ښه لګېږي

۱۳۸۵ لړم ۱۵