غزل

هغوى چې هوش كې دي، پرې څه پوهېږي
چې بې هوشي، بې هوشي څه ته وايي

اول ته مينه، محبت وكړه ته
بيا به شې پوه زندګي څه ته وايي

ستا مړاوو سترګو راته وښودله
چې مى كشي، مى نوشي څه ته وايي

ما څه ونه وې، هغه پوه نه شوه
چې چپه خوله خاموشي څه ته وايي

۱۳۸۵ لړم ۲۸