غزل

 دغه له نازو ادا جوړه جنۍ
مه كړه خاوند چې شي ناجوړه جنۍ


ښه درته وې مې مازيګر دى كنه
اوس دې دا سره لاسونه مروړه جنۍ


زما د زړه برج يې را ونړاوه
ده د مندېش امير كروړه جنۍ


چې لږ زما په حال دې رحم راشي
خداى خو دې تا هم كړي ناجوړه جنۍ


خپله هم سپينه، زړه يې هم درواخله
سمه له واورې نه ده جوړه جنۍ