غزل
سليم بنګښ
لا خو مې ارمان نۀ دى وتلى
زړۀ نه مې جانان نۀ دى وتلى
هر څو يې که هر څومره ښۀ وويست
عکس د تا پۀ شان نۀ دى وتلى
پښو نه مې که ځمکه وي وتلې
لاس نه مې اسمان نۀ دى وتلى
ما ويل چې يواځې پاتې شوى يم
چا ويل چې کاروان نۀ دى وتلى
ستا پۀ سپيناوي مې يقين راغى خو
زړۀ نه مې ګومان نۀ دى وتلى
سترګې مې دي تا پسې وتلې
سترګو نه مې ځان نۀ دى وتلى
10.09.2006
- hairan
غزلپروفېسر رحمت الله "درد"
له تانه زيات که بل عذاب نشتهاے محبته! ستا ځواب نشته
نوى نظام د مېخانې عجب دىپېمانې ډېرې دي شراب نشته
زما د خان په کشاده مکان کېهر څه بسيار دي خو کتاب نشته
دا کوم پړاؤ د محبت دى ياره؟سکون هم نشته، اضطراب نشته
مشکل به نۀ وي امتحان د مينېچې يې مکتب نشته، نص...
12.09.2006
- hairan
سپوږمۍ
ای د سپينې سپوږمۍ عکسه کۀ دې څومره کړمه هېرهبېا د زړۀ پۀ دروازه کې تۀ شې غلې غوندې تېره
محبت به خلکه څۀ کړم نوم يې هم اخيستې نۀ شمدا غزلې هم ليکمه ټولو خلکو نه پۀ وېره
دا سلګۍ به مې شي کړېکې اسويلي به مې سور اور شيتړمې اوښکې به سېلاب شي که مې زړۀ کړم را برسېره
پاس د هسک ستورو ته ګوره پلوشې د سپوږمۍ شمېرهد ناصر مومند زړګي کې لۀ دې مينه ده هم ډېره
ناصر مومندشمالي کلېفورنيا...