غزل
سعدالله مېوند
خور وور يو خوږ عذاب راباندې تېر شو
ژوند يو ستړى اضطراب راباندې تېر شو
په سرونو کې يې هوش راته حلال کړ
څه کوډګر ظالم قصاب راباندې تېر شو
ژوند څپې د سمندر وې زما عمر
لکه عمر د حباب راباندې تېر شو
نيمه شپه په رڼو سترګو ياد د يار مې
لکه ستورى د شهاب راباندې تېر شو
حقيقت هماغه آش هاغه کاسه ده
هسې نوم د انقلاب راباندې تېر شو
05.09.2006
- hairan
زما په دواړو اوږو....
زما په دواړو اوږو ناستو پرښتو وليکئزما په سر که څه ليکئ نو په پښتو وليکئ
د پاکې مينې ګناه کارو چې منکر پرې نشئد رقيبانو الزامونه په تندو وليـــــــــــــکئ
په ښايستونو پسې ورکو لېونو ملګروزما په زړه کې د ګل مينه په اغـزو وليکئ
زما په لاسو کې په پښو کې دېوتاګانو د وختد زندګۍ نوم د اجل په زولنو ولـــيکئ
د ځنځيرونو خالقانو ـــ د وحشت زامنوما په کتار کې د ژوندون د لېونو وليکئ
ای شاعرانو ـــ د قلم په آزادۍ مئ...
05.09.2006
- hairan
اند د شعر په هنداره کېوږمه سبا عامرکه د ژوند انځور راواخلو ورته پام وکړو په دې انځور کې به بېلابېل رنګونه وګورو. پيکه رنګونه، شوخ زړه وړونکي، ارامه، خشن او زړه ځوروونکي او داسې نور....شعروادب هم د ژوند يو رنګ دى، چې له ځان سره ډول ډول انځورونه لري، لوستونکي له ځان سره بيايي او د رنګونو، ښکلاګانو نړۍ ته يې ورمخامخ کوي، په لوستونکي يوه تماشه کوي، خو دا تماشې او نندارې کله ډېرې...
