غزل :  نوریه وهاب

 
دشپی راپاڅم د سپوږ مي په مخ داغونه شما رم
په سبا یی کی می د خپل زړه پرهارونه شمارم

عمرونه تیر شول لامی صبرترینه نه دی سوی
په تصورکی دشهید پلارجان کلونه شمارم

زما دمورپه شانی ټولی ارمان جنی ښکاری
په هره لارکی چی دکونډوکتارونه شمارم

په خواروسترګو کی یی هره ګړی ځان وینمه
چی په کوڅو کی یتیمان ببرسرونه شمارم

افغانستان یم هرچا وکړل ګوزارونه په ما
په خپل بدن کی می د توروپرهارون شمارم

دا زه نوریه به یی سنګرته نظر ما تی شمه
په توروغروکی د غازیانومرکزونه شمارم