مونږ غږولې ده د مينې سرينده ساحله
لکه باران چې هره پېغله ورېده ساحله
هغه چې داسې په سرو شونډو خندېده ساحله
هغه د وخت په مصلحت نه پوهېده ساحله
يوې جينۍ په لار د آسپې قدمونه وهل
بله جينې له ډېره شرمه رپېده ساحله
که د خوبانو پېروزوينې وي همداسې خاورې
چېرته به پاتې شي له مونږ نه ميکده ساحله
د زړه ژورور ته پستې خبرې ښې کېوځي
چېرته غزل ساحله چېرته قصيده ساحله
13.03.2012
- احمد بختيارساحل
مونږ که په هر حالت له درده قصيده ليکلېزمونږ رهبر هغه د زړه په حاشيه ليکلېتاسو د خپل فکر کمزورې فلسفه ليکلېمونږ ته راغلې ده تياره سېپاره ليکلېتاته طوفان ليکلی تاته زلزله ليکلېماته مرمۍ ليکلې ماته غرغره ليکلېله دې نه پس د زړه په کور کې بنديزونه ډېر ديله دې نه پس به رانه اخلې اجازه ليکلېبيا کندهار د يرغلګرې نړۍ اور لمبه کهبيا يې ځوانانو په سر توره کليمه ليکلېد هر ثواب په نيت زمونږ تڼۍ تالا ترغه شوې...
13.03.2012
- احمد بختيارساحل
واوره ورېدلې دهتاته مې ساتلې دهمينه دې سمباله کهزړه نه ښوېدلې دهښکلى يې معنا غواړيسترګه مې وهلې دهغره وفا راکړې دهښار کې مې شيندلې دهدا غزل د زړه غزلتاته مې ليکلې دهتاسره بدمرغه دهمونږ سره ښاغلې دهخير ساحله ښکل يې کهکور ته دې راغلې ده...
