د وژنې دود
ژوند مو را تېر شو
د وژلو، ښخولو او پاتا په دود كې
د چا مو هيلې او د چا مو ښادۍ و وژلې
د چا مو زاڼې د هوس ښكار كړې
د چا په زړۀ كې مو د مينې هوسۍ و وژلې
ورور مو هم و واژه
سپېره مو كړله مېنه د پلار
پلار هم د زوى له غمه كډه وكړه
د وطن مور هم سور پړونى پرې د وينو خپور كړ
بس ټول مو و وژل
او ښخ مو كړل
پاتا يې اخلو
دوښمن راځي راسره ژاړي
او دوعا يې اخلو
دا د وژلو، ښخولو او پاتا په دود كې
ژوند خو مو ستړى وو
مرګ هم راته توبې و ايستې
موږ چي په يوه پسې
بيا بله
او بيا بله، بله
د خپل وطن د نازوليو جنازې و ايستې
***
ځئ چي دا ځل خو دغه دود واړوو
ځئ چي له كلي او له نرخه ووځو
نور له وژلو ښخولو د ژونديو تېر شو
په زړۀ كې كركه
په وطن كې مو تيارې و وژنو
تر خاورو لاندې يې كړو
لاس ورپسې پورته نه كړو
دا وحشي دود د علم پوهې په چاړې و وژنو.
***
۲۴ جولاى ۲۰۱۱م كال
كوټه
