صنم مې زړه ته ځي راځي هردم په هره ورځ
پوښتنه خو د گل کوي شبنم په هره ورځ

هم هغه څو شېبې مې د ژوندون د خوشحالۍ وې
جانان چې راته راوړي نوی غم په هره ورځ

دا خلک خو ړانده نه دي چې  نه ورته ښکاريږي
که څو مو په سرونو ږدي قدم په هره ورځ

دا څوک دي چې زخمونه پر موږ پلوري له قديمه
دا څوک دي رانه يوسي چې مرهم په هره ورځ