زما قدم چې د وصال تر کوره ونه رسي
د يار ښکلا دې د کمال تر کوره ونه رسي
چې پرې زما د اميدونو ستوري ونه بريښي
د رخسار خط دې د هلال تر کوره ونه رسي
چې بوږنيدلي احساسات مې نيمه خوا پاتې کړي
ستا مرتبه دې د جلال تر کوره ونه رسي
چې دې منگی ما سره لوبو کې مات شوی نه وي
ستا سوال زاري دې د کلال تر کوره ونه رسي
ملگرو بڼ کې به گلونه د غزل وکري
د عابد خيال که د زوال تر کوره ونه رسي
11.11.2007
- baz
پرخه د سحر چې د ازغو په څوکو وزانگياوښکې مې ډيوې شي د بڼو په څوکو وزانگي
دا د زړه کنډول به ورته ډک له ارمانونو وړميار ته چې د عشق د منارو په څوکو وزانگي
ډک د تخيل د رنگينيو فطرتي غزلپريږده چې جانان ته د بارخو په څوکو وزانگي
طمعه د عابد لا په زړگي کې هسې طمعه شي...
11.11.2007
- baz
جلوې وې ستا د حسن طبيعت يې بوږناوهارمان چې زما سترگو د ليدو توان نه لاره
جذبه د مينوشۍ لا خوره نه وه په مخفل کې ساقي چې به هر کس په سترگو سترگو کې څاره
ستا غم ته يې د زړه کورکې ځای ورکړلو دلبرهپښتون و زما عشق د پښتنو پت يې پاله
(( هر څو که د هجران ځينې وصال زرغونه کيږيدهقان د ازل کاش چې دغه تخم نه کاره))*
ما وی گنې عابد يې روان...
