پرخه د سحر چې د ازغو په څوکو وزانگي
اوښکې مې ډيوې شي د بڼو په څوکو وزانگي
دا د زړه کنډول به ورته ډک له ارمانونو وړم
يار ته چې د عشق د منارو په څوکو وزانگي
ډک د تخيل د رنگينيو فطرتي غزل
پريږده چې جانان ته د بارخو په څوکو وزانگي
طمعه د عابد لا په زړگي کې هسې طمعه شي
لمر چې د غروب د تورو غرو په څوکو وزانگي.
11.11.2007
- baz
دا چې زه يې سره لمبه کړم، آتشي جمال د چا و؟ابدي فراق يې راکړ، د يوې شپې وصال د چاو؟
زنـــگيدمه،تــــاويـــــدمه دپريـــــشانه زلـــــفوټال کــــې اوس چې خاورو کې لغړيږم، ها رنگينه خيال د چاو؟
زما خټې تمنا د ميکدې د جام لرلهخو کوزه يې د جومات کړم، په لمسون کلال د چا و؟
د هستۍ په ښاريه کې د...
11.11.2007
- baz
زما قدم چې د وصال تر کوره ونه رسيد يار ښکلا دې د کمال تر کوره ونه رسي
چې پرې زما د اميدونو ستوري ونه بريښيد رخسار خط دې د هلال تر کوره ونه رسي
چې بوږنيدلي احساسات مې نيمه خوا پاتې کړيستا مرتبه دې د جلال تر کوره ونه رسي
چې دې منگی ما سره لوبو کې مات شوی نه ويستا سوال زاري دې د کلال تر کوره ونه رسي
ملگرو بڼ کې به گلونه د غزل وکريد عابد خيال که د زوال...
