داڅنګه ړنګه بنګه له کتاره راوتلې
ښکاريږي راته داسې له خوماره راوتلې
پرته يې په سرو شونډو نرۍ پرښه وه دمينې
دتورې شپې له غيږې سپين سهاره راوتلې
اوتره يو خوا بل خوا غلچکۍ غلچکۍ ګوري
له کوره پټه پټه پري واره راوتلې
خورې يې په سپين مخ وې تورې زلفې الوول
دګلو سره غونچه وه له بهاره راوتلې
زمونږه کليوالې په ساده مينه پوهيږې
دا چا وې چې لا مينه بس له ښاره راوتلې
دازړه يې راځنې ځکه (ارماني)په منډه يوړ
دسپين غر غرڅنۍ سمه له ښکاره راوتلې
17.12.2007
- laman
غوږ ته مې لاس که،توبه له جنګه کوز مې ټوپک که له خپله څنګه يا به پکار شي ګرد به ترې پو کړم يا به شي خاورې دځان له زنګهته که مې داسې په کاڼو ولې بيا به درنشم تير له قلنګهخپل ويده زړه ته کله نا کله &nb...
17.12.2007
- laman
څومره پرېشان يم پرېشان، بې له جانانژوند شه خاورې، خاورې شه جهان، بې له جانانيار چې وي زړه وايي بس له هر سړي نه ځار شمسم لكه بلا شي هر انسان، بې له جانانفكر د ژوندون او مرګ به څنګه را پيدا شيفرق نه لري ګټه او تاوان، بې له جانانستا په راتلو سم د پسرلي غوندې ښايسته شمشم لكه د ژمي بيابان، بې له جانانمړ وم خو بيا هم يوه سړي ته انتظار ومهاغه دي يو _يو راغله ياران، بې له جانان
...
