غزل

پرېږدئ ستوري سره لمبه شي يو ټکور څراغ په بل شي

د دې تورو شپو په غېږ کې د يو کور څراغ په بل شي

 

کرۍ ورځ مو مغرور لمر ته وايي دا چې بس همدومره

اور را پرېږده چې ماښام پرې ستا د خور څراغ په بل شي

 

ته! زموږ د شهيد وينو ته بس دومره تاثير ورکړې

چې په کور کې يې د کونډي او د ورور څراغ په بل شي

 

چې را لېږې دا د اوښکو تېل د خاورو په پياله کې

هسې نه وي چې جانانه د پېغور څراغ په بل شي

 

ته زما د زړه باروتو ته اور مه راوړه وېرېږم

د دې کلي په لېمو کې نه وي تور څراغ په بل شي

 

د الفاظو له دې ورا سره کوچۍ هم ده راغلې

د غزل ناوې را باسئ چې د شور څراغ په بل شي