سازمان ملل متحد، نه سازمان است نه ملل است و نه هم متحد
عبدالخالق صارم
...............................................................
قسمت پنجم
در ادامه گذشته
عقیده و ایدئولوژی سازمان ملل متحد.
تمدن اروپای کنونی و نظام سکولاری آن، یک نظام کافر، حیله گر، فاسد و مخوف است که در اساس به ایمان به تروریزم مسیحی و یهودی و در ظاهر به پذیرش ماتریالیزم که همان اوج پذیرش یک ایدئولوژی تک چشم، می باشد، شکل گرفته است، زیرا ماتریالیزم فقط از یک منبع، یعنی مشاهده بیرونی و آزمایش، مشتق شده است، و چشم دیگر این ماتریالیزم، یعنی بصیرت باطنی، روحانی و معنوی به عنوان ابزاری برای معرفت، کور می باشد.
همچنانکه سازمان ملل متحد، با ظاهر سکولاری و ماتریالیستی و باطن صلیبی صهیونیستی خود، نخستین جلسهی شورای امنیتِ خود را در 17 جنوری 1946م در کلیسای وست مینستر لندن که مملوء از بت و بت پرستی مسیحیت تحریف شده می باشد، برگزار نمود.
بتپرستی که از بارزترین مصداق شرک می باشد، این نمونه ابتدائی شرک، در عصر که جاهلیت نیز در مراحل ابتدائی خود به سر می برد، شکل گرفته بود و امروز با ترقی نمودن جاهلیت، بت های مورد پرستش این جاهلیت معاصر نیز، ترقی نموده است و اکنون بت ها و بت پرستی های مدرن، مترقی و پیشرفته دیگری، مطابق با روحیه جاهلیت معاصر، در جامعه تبارز نموده است و یکی از این بت های مورد پرستش جاهلیت معاصر، سازمان ملل متحد می باشد که در منشور خود و درفصل پنجم و در ماده های 24 و 25 خود، اعلام می کند که در هر موضوعی مرتبط باصلح و امنیت بین المللی، این شورای امنیت است که، قدرت برتر در جهان را دارد و اختیارات و قدرت شورای امنیت اولی بر قدرت خداوند و سنت پیامبرش، در نظر گرفته شده است و این یکی از صدها نمونهی شرک مترقی و پیشرفته در این جاهلیت معاصر می باشد.
علاوه از آن، در سازمان ملل، کرسی ای به نام سریر مقدس وجود دارد که مربوط نماینده رسمی پاپ کلیسای کاتولیک و اسقفنشین شهر رم، می باشد که سازمان ملل متحد را تحت نظارت و کنترل خود دارد تا هیچ تخطی از نقشه و پلان صلیبیزم و صهیونیزم از وی سر نزند.
این سریر مقدس که از مسیحیت تحریف شده، نشئت می کند، یک نهاد حاکم بر دولتشهر واتیکان و یک بازیگر رسمی در روابط بینالمللی، می باشد که دارای جایگاه ناظر دائمی، در سازمان ملل متحد بوده و به کلیسای کاتولیک، این امکان را میدهد تا در جلسات سازمان ملل متحد، حاضر باشد ودر نشستها شرکت کند و نفوذ خود را برای شکل دادن به گفتوگوها به کار گیرد، اما برای مسلمانان می گویند که دین را در سیاست داخل نسازید!
در ماه حمل سال 1378ش، پاكستان به نمايندگى از سازمان همكارى اسلامى، پيش نويس قطعنامه اى در مخالفت با توهين به اسلام را، به كميسيون حقوق بشر سازمان ملل متحد، ارائه كرده بود، اين كميسيون فوراً این متن پيشنهادى را تحریف نموده و جمله (توهين به اسلام) را به (توهين به اديان) تبديل نمود، گویا که با نام اسلام حساسیت دارند.
از زمان تأسیس سازمان ملل متحد در سال 1945م، دبیرکل این لانه تروریستی را، رهبرانی از ادیان مختلف به نوبت، به عهده گرفته اند، اما هرگز سمت دبیرکلی این سازمان به یک مسلمان سپرده نشده است.
از میان 60 آژانس و سازمان مربوط سازمان ملل متحد، هیچ یکی از آن ها در یک کشوراسلامی، مستقر نیستند، اگردفتر مرکزی شورای اقتصادی و اجتماعی غرب آسیا (ESCWA) در بیروت، پایتخت لبنان، قرار دارد، اکثر کارمندان آن، مسیحی بوده و هیچ دستاوردی هم برای مسلمانان ندارند، حتی دفتر مرکزی آژانس امداد و اقدامات سازمان ملل متحد برای آوارگان فلسطینی یا (اونروا)، را در نوار غزه جابجا نموده اند تا همیشه از طرف باند اشغالگر یهودی صهیونیستی، بمباران گردد.
سازمان ملل متحد، تحريم هاى خود را عليه كشورهاى اسلامى، بر پايه فصل هفتم منشور ملل متحد، به ویژه مادّه 41، قرار داده و این جنایت خود را قانونی ساخته است و شوراى امنيت در نمونه هاى متعددى از وقوع منازعه و جنگ، كارى به جز از توصيه به صلح، نكرده است، اما در حالات غيرجنگى، کشور های اسلامی در معرض تحريم هاى گسترده، توسط این لانه تروریستی قرارگرفته اند و اين تحريم ها بيش از آنكه براى رفع تهديد و خطر ادعاشده باشند، درصدد فلج سازى عمومى اقتصاد اين كشورها، بوده است و از 1342ش، تا اكنون، سازمان ملل، بيش از يازده نظام تحريم عليه كشورهاى اسلامى و چهار نظام تحريم دیگر عليه حرکت های اسلامى، تحمیل نموده است.
ادامه دارد
