خانواده شاهی اردن، از پدر و پدر کلان، وطن فروش هستند
عبدالخالق صارم
...............................................................
قسمت دوم
در ادامه گذشته
2- عبدالله اول بن شریف حسین بن علی.
بعد از شریف حسین، وظیفه مزدوری برای بریتانیا و یهودیان اشغالگر، به طور میراثی برای فرزندش عبدالله اول بن حسین رسید، او کشور اردن را با کمک بریتانیایی ها تأسیس کرد و این کار به لطف روابط نزدیک و صمیمی عبدالله اول با بریتانیا و رهبران یهودی انجام گرفت که بعدها خاک فلسطین را اشغال کردند.
عبدالله اول، اولین عربی بود که در سال 1946م، قطعنامه تقسیم فلسطین را پذیرفت و خواستار حل مسالمت آمیز قضیه فلسطین شد، اما با وجود آن، عبدالله اول نیز مانند پدرش، با خیانت بریتانیایی ها مواجه شد، و بریتانیایی ها فیصل الهاشمی را به جای وی به عنوان پادشاه عراق انتخاب کردند.
قبل از جنگ سال 1948م و در روز های که در مساجد، علیه اشغالگران یهودی صهیونیستی، جهاد اعلان گردیده بود و مردم فلسطین و اردن حتی جواهرات خانه خود را می فروختند تا تفنگی برای جهاد بخرند، در همین روز ها، فرماندهی اردوی عرب ها که عهده دار اخراج یهودیان از فلسطین در سال 1948 بود، به عبدالله اول، سپرده شد و او با استفاده از این فرصت و یک روز قبل از جنگ با گولد مایویچ مایر، مذاکره کرد و گفت وگوهای سری میان آنها رد وبدل شد، در حالیکه او فرماندهی ارتشی را برعهده داشت که قرار بود، روز بعدی، با اسرائیل بجنگد.
عبدالله اول این رهبر منافقین در عصر خود، که حسین پدرش با تحریک و وعده های دروغین بریتانیا علیه خلافت عثمانی بغاوت کرده بود، در ماه نوامبر 1947م مخفیانه در عمان، با گولد مایویچ مایر، رهبر پروژه صهیونیزم و نخست وزیر سابق باند اشغالگر، ملاقات های مخفیانه انجام داد، مبنی بر اینکه اردن با اسرائیل نمی جنگد و در بدل آن قسمتی از خاک فلسطین به اردن ضمیمه گردد و باقی از آن اسرائیل باشد.
و این توطئه های سری بعداً در اسناد وزارت امور خارجه بریتانیا - آرشیف ملی بریتانیا - بدست آمد که وجود یک توافق مخفی بین عبدالله اول و صهیونیست‌ها را نشان می داد، که به موجب آن اردن با تأسیس یک دولت یهودی در ازای به دست آوردن کرانه باختری و قدس شرقی، مخالفت نمی‌کرد.
لذا هدف رهبر منافقین در آن عصر، عبدالله اول، آزاد سازی فلسطین نبود، بلکه اجرای توافق قبلی با رهبری صهیونیست‌ها برای تقسیم فلسطین بود که در نتیجه، پس از پایان جنگ 1948م، اردن کنترل کرانه باختری و قدس شرقی را به دست گرفت و این مناطق در سال 1950م رسماً به اردن ضمیمه شدند.
اما طنز خنده آور و در عین وقت دردناک این است که در جنگ سال 1967م همه این مناطق را باند اشغالگر یهودی از خاک اردن جدا نموده و اشغال نمود که در نتیجه همچنانکه فلسطین از دست رفت، برای منافقین نیز چیزی باقی نماند.
و این چنین عبدالله اول بن حسین، با تأسی از پدر وطن فروش خود، درسال 1948م فلسطین را به یهودیان فروخت.
و بالآخره عبدالله اول در 20 جولای سال 1951م توسط یک جوان مجاهد فلسطینی در نزد دروازه مسجدالأقصی، ترور گردیده و به سزای اعمالش رسید.
3- طلال بن عبدالله اول بن حسین
بعد از عبدالله اول بن حسین، وظیفه مزدوری برای بریتانیا و یهودیان اشغالگر، به طور میراثی برای فرزندش طلال بن عبدالله اول رسید، طلال بن عبدالله که از عصر پدر و پدر کلانش، با خون و گوشت امت اسلامی تغذیه گردیده بود، به بیمار روانی مبتلا گردید و از شدت عقده های روانی، گاهگاهی یکی از فرزندانش را از پنجره به بیرون می انداخت و این مسئله باعث شد که وی بیش از یک سال، نتواند پادشاهی اردن را در اختیار بگیرد و توسط پسرش حسین بن طلال، در دیوانه خانه، زندانی گردید و حسین پسر وی در حالی که 17 سال بیشتر نداشت، پادشاه اردن گردید.
ادامه دارد
