تازه‌غزل

ګل‌خان

نجوني‌پرلارځي‌که‌ماران‌تيريږي
دزړه‌په‌کورکي‌مې‌ګمان‌تيريږي

شرنګ‌دبنګړويې‌ځي‌پرټوله‌لاره
داپه‌صحيح‌مانا‌کاروان‌تيريږي

دچالورکۍ‌سي‌وړي‌په‌زور‌هغه‌به
ترشرافت‌دخپل خاندان‌تيريږي

زموږپرآسمان‌تل‌دمرميو‌باران
دلته‌به‌څرنګه‌مرغان‌تيريږي

دګوزارې‌دجماعت‌امام‌خو
بس‌کله‌کله‌تراذان‌تيريږي

غرب ته‌‌زموږ‌داځيني‌ ځيني مشران
ترخپل‌شيرين‌ګبين‌ايمان‌تيريږي

په‌خپل‌حريم‌کي مې ماجر‌يادوي
مخته‌مې‌هغه‌ده‌ګلخان‌تيريږي

عمري‌ستاغربت‌له‌ګوري‌هرڅوک
ځکه‌خو‌ستاتردسترخوان‌تيريږي

عمري.هندوباغ
سهيلي‌پښتونخوا