لکه چي ټول پوهېږو د قرآن شريف سم لوستل د ټولو وظيفه ده ځکه نو موږ باید د تبليغ کولو په وخت کي د آيتونو سم لوستلو ته پاملرنه وکړو.
مخکي له دې چي ستيج ته ولاړ سو پوره آمادګي ونيسو، آيتونه او احاديث د ځانه سره تکرار کړو او خپلي خبري ښه سره ترتيب کړو.
که مو آيت د یادو څخه وځي ددې پر ځای چي غلط يې ووایو دا ډېره ښه ده چي يواځي په صحي ژباړي یې بسنه وکړو او داسي يې و نه وايو چي د آيت په نظم، اعراب، او ترکیب کي غلطي راڅخه وسي.
د آحاديثو په نقل بالمعنی کي د علماو اختلاف دی د قرآن نقل بالمعنی خو په هيڅ صورت کي جائز ندی.
بله خبره دا ده چي په تبليغ کي د ډېرو چيغو او احساساتي کېدلو څخه ځان وساتو ځکه ددې تر څنګ چي ممکن خبري راڅخه ګډوډي سي ددې احتمال سته چي بې مورده او ضعيفي خبري هم راڅخه وسي هغه فارسي متل دی چي: جوش هوش را از بين ميبرد.
دريمه مهمه خبره داده چي د احاديثو، آثارو او اقوالو تر مينځ توپیر وکړو او هر يو په صحي حواله بيان کړو.
څلورمه مهمه خبره داده چي د موضوعي او ضعيفو آحاديثو او قيصو څخه ډډه وکړو تر څو خدای مکړه په شعوري ډول درواغ راڅخه و نه ويل سي.
مولوي نورالحق مظهري
https://chat.whatsapp.com/JYUzaGcwWR642f1eJi3lvn
