غزل
پاتې شه باران دى اوس به څه کيږي
غلى مې جانان دى اوس به څه کيږي
داخو مې داستادمينې ټس شولو
څېرې مې گريوان دى اوس به څه کيږي
نن راته دې بياچالمسولى دى
دغه مې خپگان دى اوس به څه کيږي
ماخويې نازونه پرلېيمو وړي
داخو ډير ناځوان دى اوس به څه کيږي
داد انډيوال خبره گرانه شوله
سخت خويې گوزران دى اوس به څه کيږي
د پسرلي موسم
دپسرلي ښکلى موسم کې ووم روان
هرې خوا کې خوشالي مې کړه احساس
په دې لاره ښکلى ،ښکلى خوشبوي وه
نړۍ ټوله معطره په هر لوري
پرجلوهلو سپيرو دښتو
دشبنم غوټۍ پرتې وې
دخزان پر وچو ډکو
وه شينکۍ لمن خپره
داسمان پرلوري،لوري
غوړيدلى شين څادروه
بره ونو کې مرغانو
دخوښۍ سندرې ويلې
ځينوکړل ښه اتڼونه
نورو ټولو کړل سيلونه
خوشالي وه هرې خواکې
دسپرلي ښکلى موسم وه
تابه ويل چې دى اختر
د پښتون غيرت
د اشنا بې وفايي ته، چې کتل کړم
له ډېرغمه په زړه گي کې دا تکل کړم
راځه راشه له دې پوچې يارانې نه
د رقيب له ضده دوه چنده ورتلل کړم
د هغه سره چې زه لاس وگريوان يم
ويره نه لرم له چا اونه درغل کړم
زه پښتون يم د پښتو په ننگ ولاړيم
چې هميش به زه په دغه لاره تلل کړم
که نړۍ وليده زور زما په تن کې
هم وريادبه ورته هغه زوړ متل کړم
د پښتون زوروقوت ته چې تسليم شو
خوشحالۍ نه به ښندل زه د سنبل کړم
پښتون ماتې په نړۍ خوړلې نه ده
له خپل ځان سره چې کله زه اټکل کړم
نوبياولې دا حقوق زمونږ غصبيږى
د پيښليک مې نړيوالو نه غوښتل کړم
فضل وکړې لويه خداى په دې باندې
انډيواله زه به تل دغه ليکل کړم
