ستړی اروا وې

د سرو وينو سمندر ،په   غاړه ناست يم

دتور ماښام، د سره شفق

                                         سرو اننګو کې

د هغه تللو، ستړې اروا وې ګورم

چې قاتلانو، جلا دانو

                  د چا په سر ميخونه وټو نبله

د چا يي غوږونه پرې کړل

او څوک يې ژوندی

                                    په اور کې وسوځول.

کابل _  ١٣٧٣ ل کال