غــــــــــــــــزل
د وخت د سختۍ نښه پرې بې باکه ګرځوم
د لاس په هره ګوته مې ټناکه ګرځوم
د ژوند د ګړۍ ستن مې ستا په لور لري محور
د ژوند نیت اراده به مې خود پاکه ګرځوم
درلیږمه د ګډ ژوندون، د هیلو هغه زرکه!
اول ستا د مزاج په بام کاواکه ګرځوم
سوکنډي مې د زړه سر، خو له انجامه لرم ډار
په زړه یوه خبره خطرناکه ګرځوم
ستا پاک سپيڅلی یاد راسره شته په پردي ښار
حواس د لوپرۍ په لور ولاکه ګرځوم
لیکم د زړه په پاڼه کې غزل ستا د نامې
قلم د تخیل پرې ښه چالاکه ګرځوم
فضل الربي رستم
14.04.2012
- فضل الربي رستم
ګله نازکه ته د ښار وړکی یې
ستا د مینې په نامه اغزی له زړه نه ستن په لاس کې لرم ، درګرده وباسم او غوږونه د مرمیو شور ته نیسم ستا د غږ تود اسویلي چې احساس نه کړم چې مې سترګې هم د ګل پر وجود باندې هیڅ و نه لګي ، په سترګو باندې لاس ږدم چې په لار ځمه ، ډبرو خواته ګورم پریږده زړه مې چې ښه کلک شي او په سترګو کې د اوښکو هغه ځای مې د اوبو پر ځا...
07.05.2012
- فضل الربي رستم
غزل د ژوند امېد په هر قیامت کې راکوي ملګري خو چې ترې لاړ شم ، بیا مې مړ حسابوي ملګري څنګه چې ستا سهیلۍ تا ته مې نامه یادوي همداسې ما دې په نامه هم ځوروي ملګري زما نیستي ، زما سختي او زما هر محرومیت ما ته دې خیر دی ، دغه نه رایادوي ملګري له ما دې هر وختې چاپېره وی تازه ګلونه زه پرې ژوندی یم ، خدای دې ما سره لري ملګري (دوښمن هوښیار دی ، یو ته تور...
